Het patroon van de reacties van par’oh op de plagen
Or hachajiem leert dat de standvastige weigering naar Hasjem te luisteren niet in het feit zat dat par’oh niet geloofde in Hasjem, maar het zat hem in het feit dat zijn leven werd bedreigd. Zodra de plagen hem troffen, bood hij soms een concessie aan Hasjem aan Zijn wil te doen, maar bij andere plagen deed hij dit niet.
- bloed. Deze plaag was niet levensbedreigend, omdat de Egyptenaren water van de Joden konden kopen, of zij konden middels nieuwe putten aanboren, ondergrondse water putten die niet door bloed was aangetast.
- Frogs. een hele irritante plaag. 24 uur lang onafgebroken gekwaak is geen pretje. Daarnaast gingen de kikkers over al in zitten. Deze plaag was wel levensbedreigend: …oevchah… en in jullie…7:29… de kikkers kwamen zelfs in de ingewanden van de Egyptenaren.
- Luizen. De tovenaars van par’oh kwamen toen tot de ontdekking dat hier geen sprake was van tovenarij, maar werk van Hasjem. Maar par’oh wilde niet toegeven omdat luizen lastig maar niet levensbedreigend is.
- Wilde dieren. Voor de eerste keer capituleerde par’oh. Wilde dieren zijn namelijk levensbedreigend.
- Epedimie. Alleen de dieren stierven en niet de mensen.
- Zweren. Ook deze plaag was erg, erg lastig, maar was niet dodelijk. Waarschijnlijk was par’oh zelf geen eens getroffen, maar alleen zijn volk (9:11).
- Hagel. De donder en vlammen uit de hemel was erg beangstigend, want men dacht dat zij net zo zouden lijden als de mensen in Sodom.
- Sprinkhanen. In de strekking van ‘houdt deze dood van me vandaan’ (10:17) is duidelijk dat de sprinkhanen levensbedreigend was.
- Duisternis. De eerste drie dagen konden de Egyptenaren nog lichtjes gebruiken. Na drie dagen was het zo donker dat ze niet eens meer konden bewegen (comm. op 10:23). Hij bood onder onmogelijke voorwaarden aan het volk te laten gaan.
- Plaag van de Eerstgeborene. Nu brak de weerstand van par’oh. Ook hij was een eerstgeborene.
|