Het Verbond
RaMBaN leert ons dat het oorspronkelijke Verbond tussen Hasjem en Jisrael als natie bij de Openbaring op Sinaj is gemaakt. Hasjem leerde in de opvolgende veertig dagen aan Mosje de Tora. Mosje schreef deze leringen in “Het Boek van het Verbond” – Sefer habrit – (Sjemot/Ex. 24:4 en 7). Vervolgens ratificeerde Mosje die overeenkomst door middel van een aanbod ten gunste van de volledige natie. Helaas verbrak het volk het Verbond door de ‘eigel hazahav; het gouden kalf. Hierdoor brak Mosje de loechot. Nadat Hasjem Mosjes dawnenen accepteerde en hem terugriep op de berg Sinaj, moest het Verbond nogmaals geratificeerd worden. Dit keer waren aan de beloften, zegeningen nu ook de Tochachah verbonden met de welverstane toevoeging dat de zegeningen afhangen van de loyaliteit aan Hasjem en Zijn Wetten.
Het is daarom in de eerste instantie best even schrikken da de zegeningen slechts 10 verzen beslaat en de vloeken wel 29 verzen. Je zou dus kunnen denken dat er meer vloeken dan zegeningen worden vermeld. Niets is minder waar. De zegeningen zijn in algemene termen weergegeven en zijn daarom kort verwoord. De vloeken daarentegen worden in de details besproken. Ibn Ezra v.13 geeft hieraan de uitleg dat de vloeken de mensen moeten aansporen ontzag te hebben voor Hasjem en Zijn Wil.
|