| Mijn hele Toe Bisjwat, Poeriem en Pesach versjteerd? |
| Publicatiedatum: dinsdag 28 december 2021 |
Auteur: Opperrabbijn Evers | 606 keer gelezen |
|
|
| Iran, Opperrabbijn R. Evers, Maatschappij, Antisemitisme buitenland, Einde der Tijden » |
|
|
 Ik ervaar de atoombom van Iran als uitermate bedreigend. Alleen met vertrouwen in HaSjeem kunnen we dit aan.
Aanstaande Sjabbat wordt de nieuwe maand Sjewat ingezegend op Sjabbat Mewarchiem voor de maand Sjewat, de maand waarin we het nieuwjaar der bomen, Toe Bisjwat vieren.
We zijn inmiddels met het tweede boek van de Tora begonnen. Hierin lezen we over de volkswording van Am Jisraeel, dat de basis legde voor het monotheisme, dat nu wereldwijd verspreid is. Ondanks onze grote bijdrage aan alles wat de mensheid tegenwoordig nog steeds heilig is, worden we als een quantite negligable, een onbeduidende minderheid genegeerd, bedreigd en vervolgd. We hebben op het nippertje de Holocaust overleefd en likken nog steeds onze wonden van deze grootste ramp aller tijden. We belandden hier in Israel in de vijfde ballingschap, de vervolgingen van Jisjmaeel (Ismael). De satanische haat waarmee de Nazi’s ons belaagden wordt hier in het Midden-Oosten weer stevig overgedaan, al dan niet gesteund of gedoogd door het Westen. Beelden uit de Sturmer tot en met de meest afschuwelijke haatprediking uit de mond van vele geestelijken doen ons aan de Sjoa en de wrede Middeleeuwen herinneren. Op een paar gelegenheidsvrienden na, zijn we qua antisemitisme weer geheel terug bij af. Geen charme-offensief doet hier iets aan af. Ik voel me hierdoor triest en depressief. De eindeloze stroom van agressie, veroordeling en verguizing is met geen pen te beschrijven.
Romantische jodendomsroes
Ik ben naar Israel gekomen omdat hier ons vader- en moederland ligt. Ik voelde me hier direct als een vis in het water. Maar ik werd uit mijn romantische jodendomsroes gerukt door de cynische bedreigingen uit allerlei omringende landen met Iran als hoogtepunt. Iran is het oude Perzie waar we al eens – iets meer dan 2600 jaar geleden door Haman in de tijd van koningin Ester – met de totale vernietiging bedreigd werden. Wat een drama om hier overgeleverd te zijn aan de grillen van een paar ‚andersdenkende geestelijken‘ en hun aanhang.
Tehran News publiceert de nieuwe Endlösung
Little Boy, de Amerikaanse bom op Hiroshima in 1945 heeft in totaal 237.062 mensenlevens gekost. Hebben we een tweede Holocaust verdiend? Brigade-Generaal Abolfazl Sjekarchi, woordvoerder van de strijdkrachten van de Islamitische Republiek Iran wil de totale vernietiging van Israel, de enige joodse staat ter wereld. De Tehran News heeft reeds een kaart met meer dan honderd doelen in Israel gepubliceerd. Dat is ook wel reeel want ze fabriceren natuurlijk meerdere atoombommen.
Helaas moeten we de dreigementen serieus nemen
We zijn na de tweede Wereldoorlog misschien een beetje naief geworden omdat het Jodendom weer opbloeide en Israel onze toekomst werd. Hoop deed weer leven. Maar laten we niet vergeten dat wij de woorden van onze haters letterlijk en precies moeten nemen. Als een eens ‘beschaafd’ land als Iran geen blad voor de mond meer neemt en de vernietiging van Israel predikt, atoombommen fabriceert met de belofte deze zo snel mogelijk boven Israel af te werpen en hierin door vrijwel niemand serieus in tegengehouden wordt, zijn de rapen gaar. Mijn moeder Bloeme Evers-Emden deed als een van de laatste overgebleven middelbare schoolkinderen in 1943 nog eindexamen. Iedereen zat te huilen, inclusief de examinatoren. Op weg naar haar eindexamen hoorde ze de Führer door de luidsprekers op straat schreeuwen dat alle joden vernietigd moesten worden. Ze overleefde ternauwernood Auschwitz maar haar hele familie met honderden ooms, tantes, neven, nichten, achterneven en achternichten werden inderdaad allemaal vergast, uitgehongerd, gemarteld of doodgeschoten. Ze kwam moederziel alleen terug. Helaas moeten we de dreigementen van onze vijanden, die totaal onbeschaamd tekeergaan, tot op de laatste letter serieus nemen. De United Nations neemt de ene anti-Israel resolutie na de andere aan. Niemand roept de Iraanse verbale agressie een halt toe. De gemeenschap der volkeren is helaas niet echt geinteresseerd om hier daadwerkelijk iets tegen te doen. De meeste zijn rabiaat tegen ons.
Dreiging van een grote atoomoorlog
Wat moet Israel doen om deze atoomdreiging af te wenden? Er dreigt hier een ware atoomoorlog omdat Israel dit niet over zijn kant kan laten gaan. Als Iran zijn dreigementen in daden omzet, G’d beware ons, dan lokt dit tegenreacties uit, die niet mals zullen zijn. Wanneer het echt mensens wordt met een reele bedreiging voor het joodse volk, dan laten de andere volkeren zich niet meer zien. Die sluiten dan de grenzen voor joodse vluchtelingen met uiteraard een goede smoes. Dertig tot veertig jaar later worden weer welgemeende excuses gemaakt. Dit hebben we al eens eerder meegemaakt. Hoe moeten we nu Toe Bisjwat, Poeriem of Pesach gaan vieren wanneer er een atoombom als zwaard van Damocles boven ons hoofd hangt? Ik heb slapeloze nachten.
Onafwendbare apocalypse?
Komt er een onafwendbare apocalypse? Hoewel veel doemdenkers reeds vaak, luid en duidelijk de ondergang van de wereld hebben voorspeld, hebben wij altijd een vredesrijk van Messiaanse afmetingen voorspeld. Wij zijn de toekomst altijd positief tegemoetgetreden. Hatikva, de hoop in het Hebreeuws, komt van het woord kav, dat lijn betekent. Wij zien de geschiedenis niet als een aaneengeregen rij van toevallige gebeurtenissen maar hebben een duidelijke visie op het verleden, het heden en de toekomst met een uiterst goed en zinnig einde. In Messiaanse tijden zullen we de G’ddelijke Aanwezigheid als het ware bijna met onze eigen zintuigen mogen waarnemen. Geen grotere gelukzaligheid bestaat er dan deze nabijheid van G’d, die al het leed uit het verleden zal opheffen.
Met angst en beven Toe Bisjvat, Poeriem en Pesach vieren
Maar dit gaat absoluut de verkeerde kant op. Met angst en beven zullen wij de komende feesten moeten vieren in een bedreigd Israel. Toe Bisjvat, Poeriem en Pesach, lente en bloei met Toe Bisjwat, redding uit de klauwen van het Perzische antisemitisme met Poeriem en vrijheid met de Exodus op Pesach, zijn te mooi om waar te zijn. Moet Israel preventief ingrijpen? De Hemel moge ons bijstaan. We mogen hopen op een wonder. En die wonderen hebben we in de joodse geschiedenis meegemaakt:
-Met Toe Bisjwat wanneer we de wederopbouw van het joodse land vieren.
-Met Poeriem toen Haman iedereen, kinderen, vrouwen en mannen wilde vermoorden en we wonderlijk gered werden.
-Met Pesach toen Pharao onze laatste hoop in de kiem probeerde te smoren, G'd ons bevrijdde en ons de Tora gaf.
We vertrouwen op G’d en dawwenen dat we ook deze keer weer van deze allesvernietigende doodsdreiging gered mogen worden.
Wij weten, dat kracht niet afhankelijk is van fysieke omstandigheden maar dat “zij die op G’d vertrouwen hun kracht vernieuwen.” Hoop en de zekerheid, dat wij voor een door onze traditie gewijde, goede en gerechtvaardigde zaak strijden, geven ons de kracht om door te gaan in onze missie hier op aarde.
Hoop doet leven, anders dooft het licht…
|
|
|