Altijd hebben er Joden in Islamitische landen gewoond. Helaas zijn de Joodse gemeenschappen in het Midden-Oosten in verval geraakt, waardoor bijvoorbeeld slechts 30 Joodse gezinnen in Hamadan, een grote stad ten westen van Iran, leven. Dit staat in schril contrast met de 3000-6000 Joden na de Sjoa en 30000 in de Middeleeuwen.
Niettemin is deze plaats nog steeds van groot belang binnen het Jodendom. In het centrum van de stad, in een kleine, mooie mausoleum, liggen de graven - qaveriem- van Esther en Mordechai. De precieze bouwdatum van dit heiligdom is onbekend. De vernietiging zou in de 14 eeuw hebben plaats gevonden, toen Mongoolse indringers de stad in handen namen. De herkomst en de inhoud van dit heiligdom zijn gehuld in legendes en mysterie.
Hamadan, in de oudheid bekend als Ecbatana, ligt in de Koerdische regio van Iran. De berg Alvand, dat uitkijkt over Hamadan, was de zomerresidentie van Perzische koningen van de Achaemeniden [ca. 550-330 vdgj, de periode toen het Poeriem verhaal actueel was]. De traditie wil dat Esther en Mordechai werden in deze stad begraven, omdat ze hun laatste levensjaar in dit koninklijke residentie woonden.
Historicus Ernst Herzfeld stelt dat de huidige mausoleum daadwerkelijk behoort tot Shusan Docht, de Joodse koningin van koning Yazdagerd I [399-420 vdgj], die ervoor zorgde dat Joden in Hamadan in alle veiligheid konden leven.
De huidige structuur wordt door Herzfeld gedateerd rond 1602 ndgj. Mede op grond van zijn traditionele Perzische bouwstijl dat bekend staat als Emamzadeh, de in zijn tijd alom geëerd werd omdat hij heiligdommen van islamitische religieuze leiders had gebouwd. Zijn gebouwen staan bekend onder andere om een entreehal en een centrale hal met een gewelfd plafond dat over de sarcofaag is gebouwd.
Een bezoeker uit de 19e eeuw beschrijft een marmeren plaquette op de binnenkant van de muren van koepel waarop wordt gemeld dat het gebouw werd gewijd in 714 ndgj/jaar 4474 door twee rijke broers Elias en Samuel, zonen van Ishmael Kachan. Ander bezoekers beschrijven kamers met 'graffiti' van pelgrims. Dit in allerlei verschillende talen. Ook werd er geschreven over een verduistering dat door rook van een kaars werd veroorzaakt, maar ook een ooienvaarsnest die bovenop de koepel van het heiligdom was gebouwd. Er werd geschreven over een gebedsruimte binnen het gebouwtje dat zo ontworpen is om gelovigen in staat te stellen dat zij zowel richting de qaveriem als naar Jeruzalem kunnen dawnen.
Net als bij de Kotel, stopten Joden geschreven gebeden in de buurt van de graven. Voor Iraanse Joden, die Jeruzalem met hele grote moeite konden bereiken, diende dit heiligdom als plaats waar zij konden bidden en huilen. Aan qever Esther hebben naast de Joden met name ook Iraanse Joodse vrouwen gedawend voor vruchtbaarheid.
Altijd hebben er Joden in Islamitische landen gewoond. Helaas zijn de Joodse gemeenschappen in het Midden-Oosten in verval geraakt, waardoor bijvoorbeeld slechts 30 Joodse gezinnen in Hamadan, een grote stad ten westen van Iran, leven. Dit staat in schril contrast met de 3000-6000 Joden na de Sjoa en 30000 in de Middeleeuwen.