Hoewel dat in het Kabbalistisch denken het getale een grote rol speelt, is de Kabbalah niet identiek aan Kabbalistiek (getallen magie). Het getal is belangrijk omdat Hebreeuwse letters een getalwaarde hebben. De kern van het Kabbalistisch denken ligt in de mystieke exegese (uitlegging, in het bijzonder uitlegging van de Bijbel, welke onderzoekt wat de tekst bedoelt te zeggen en hoe deze voor de lezer begrijpelijk wordt) van Bijbelteksten.

Kabbalah betekent letterlijk traditie. Hij verwijst naar overlevering van Joodse mystiek. Het verschil tussen joodse mystiek en joodse religie is analoog aan het verschil tussen religie en mystiek bij andere volkeren.  Mystiek is een ontwikkeling die het religieuze verbreedt. Door directe ervaring met het G´ddelijke, zonder tussenkomst van een bemiddelaar of hiërarch van priesters.

Rabbinisch judaïsme betreft het rabbijnse geheel van Joodse instellingen, gebaseerd op de voorschriften van de Talmoed. De verschillen tussen Kabbalah en het rabbinisch Judaïsme zijn:

• G´d van de Bijbel is een G´d met beperkingen en Hij is ondergeschikt aan een hogere, onbeperkte G´d en onkenbare G´d: de Ejn Sof.
• Het universum is niet ontstaan d.m.v. een schepping, ex nihilo, maar het bestaat uit een complex van Sefiroth (handelingen) van de Ejn Sof.
• De Sefiroth vormen een brug die het universum verbindt met de oneindige G´d.

Kabbalistiek kan je onderverdelen in:

1. De speculatieve Kabbalah (Iejoenieth). Het behandelt uitsluitend wijsgierige beschouwingen.
2. De praktische Kabbalah (Maässieth), de magische Kabbalah. Het nadruk ligt op de mystieke waarde van Hebreeuwse woorden en letters.

Joodse magie is bedoeld voor het oproepen van goede krachten d.m.v. G´d en Zijn engelen. De Talmoed (mondelinge leer en naast de Bijbel de hoofdbron voor het Joodse G´dsdienstig leven) maakt onderscheid tussen goede en kwade krachten; witte en zwarte magie. Op de zwarte magie stond in de Bijbel de doodstraf; witte magie echter, werd vergoelijkt. Bij witte magie werd het boek ‘Sefer Jetsiràh' gebruikt. De Joods-magische traditie leidde er toe dat ongeveer aan het begin van de middeleeuwen tal van magische teksten m.b.t. het aanroepen, formules en rituelen in omloop waren. Dit leidde toe dat middeleeuwse christenen enerzijds vijandig tegenover het Judaïsme stonden en anderzijds de Jood als meester-magiër ging noemen, of de Jood nou Kabbalist was of niet.

Christenen uit de middeleeuwen zagen magie als een gebeuren van de duivel en zijn demonen. Daardoor werden in Europa in de periode van de inquisitie (met het opsporen en straffen van ketters) miljoenen mensen terechtgesteld op verdenking van magie of andere occulte zaken. Je mag ervan uitgaan dat ook vele Joden op de brandstapel gestorven zijn.

De Joodse magie is altijd beoefend binnen de context van de Joodse religie, daardoor was het nooit satanisch. De duivelse kenmerken in Hebreeuwse teksten zijn bedenksels van niet-Joden.