| Grenzen van Israel |
| Publicatiedatum: zondag 04 juli 2021 |
Auteur: Opperrabbijn Evers | 970 keer gelezen |
|
|
| Geschiedenis/Gebeurtenissen, Opperrabbijn R. Evers, Antisemitisme binnenland, Antisemitisme buitenland » |
|
|
 “Wanneer jullie in het land Kena’an komen, dan zal het land zijn naar de – hier volgende – grenzen” (34:2). De grenzen van het land Israël worden in de Tora zeven keer aangegeven; in de rest van Nach staan de grenzen ook nog eens zeven maal. De toezegging van het Heilige Land loopt als een rode draad door Tenach. Toch liepen de feitelijke grenzen heel verschillend. Laten we vier ijkpunten bekijken:
1. De Aartsvaderen: aan de avot (patriarchen) werd een zeer groot gebied beloofd. De zuidgrens werd gevormd door de Rode Zee en de “rivier van Egypte” (een oostelijke Nijl-vertakking). In het noorden vormde de Eufraat de grens, in het westen de Middellandse zee en in het oosten de Arabische woestijnen.
2. De intocht: de twaalf stammen veroverden bij de intocht (meer dan 1300 jaar geleden) vrijwel het gehele gebied van de moderne staat Israël met uitzondering van een deel van de Negev-woestijn maar daartegenover een aanzienlijk stuk land in het huidige Jordanië.
3. Het koninkrijk van David en Salomo was bijzonder uitgebreid en drong door tot de oevers van de rivier de Eufraat in het noorden. In het zuiden omvatte het ook de Negev woestijn.
4. Toen de Joden terugkeerden uit de Babylonische ballingschap omvatte hun woongebied vooral de wijde omtrek van Jeruzalem. Sjomron (Samaria) kwam pas later in Joodse handen. Volgens de standaardopinie kende Israël ook territoriale wateren en volgens Rabbi Jehoeda strekt Israël zich zelfs uit tot Spanje, waarbij eilanden als Cyprus, Rhodos en Sicilië, de zuidkust van Spanje en stukken noordkust van Afrika ook bij Erets Jisra’eel horen.
Uiteindelijk hebben we het land na 2000 jaar teruggekregen. De vraag is wat de filosofische invulling van ons landbezit is. U zult zich afvragen waarom wij als Joden een speciale invulling van ons landbezit nodig hebben. De Nederlanders vragen zich toch ook niet af of en waarom zij recht hebben op Nederland? Zij wonen er gewoon!
Antisemitisme
Toch is dat bij ons anders. Het Joodse volk is geen normale natie. Wij hoopten dat wij met de staat Israël geen last meer zouden hebben van anti-semitisme. Helaas is dit niet waar gebleken. Het omgekeerde is helaas de realiteit geworden. Tegenwoordig is antizionisme de belangrijkste achtergrond van antisemitisme: een staat met een andere cultuur wordt niet geduld in de regio. We hebben een normaal leger, een normale regering en een normale bevolking, maar toch zijn we geen normaal volk geworden.
Juist tegenwoordig wordt de Tora-uitspraak (Bemidbar 23:9):’Israël woont alleen en wordt niet meegerekend met de volkeren’ bewaarheid zien. Wij zijn geen normaal volk. Onze grootste fout is dat wij een normaal volk willen worden, geaccepteerd willen worden door de wereldgemeenschap. Thomas Cahill wijst op de speciale eigenschappen van het Joodse volk. Wij hebben de wereld de Tora gegeven. De grootste profeten kwamen uit ons midden voort. Onze ideeën en moraliteit beïnvloeden nog steeds alle grote volkeren. Wij hebben de mensheid Messiaanse hoop gegeven. Wij hebben het individu waardigheid en verantwoordelijkheid gegeven. Wij hebben een bestemming. Wij hebben een missie die totaal kan verschillen van alle andere volkeren. Wij zijn een eeuwig volk met een eeuwige boodschap. Onze geschiedenis is in een aantal opzichten (extreem) abnormaal. We kunnen niet leven met een geleende identiteit. Onze poging om ‘normaal’ te zijn is uiteindelijk de grootste bedreiging voor het `Joodse’ van de Joodse staat.
Historische wortels
Sommige segmenten van de Israëlische maatschappij proberen zich los te maken van hun historische wortels. Het gevolg daarvan is dat ze geen positieve toekomstverwachting hebben. Men begint te twijfelen aan onze claim op de Joodse bodem. Toch is er een duidelijke kentering gaande. Men zoekt langzamerhand toch weer de Joodse roots op. Wat wij nodig hebben is onze Joodse trots. Wij zijn vaak heel anders. Wij hebben een andere bestemming. De Marranos in het Spanje van de 15e eeuw moesten zich uiterlijk gedragen alsof zij een ander geloof hadden. Maar wij hebben de vrijheid en de keuze om onze eigen bestemming te bepalen in de lijn van onze traditie, geschiedenis en opdracht.
|
|
|