Franciscus van Assisi en de Wolf van Gubbio In deze middeleeuwse legende wordt de stad Gubbio geteisterd door een woeste wolf die mensen en dieren aanvalt. De inwoners leven in angst en durven niet meer buiten de stadsmuren te komen.
Franciscus besluit in te grijpen. Hij gaat de stad uit en zoekt de wolf op. Wanneer de wolf op hem afstormt, maakt Franciscus een kruisteken en spreekt de wolf kalm toe. Hij noemt hem "broeder wolf" en vermaant hem voor zijn daden. De wolf, tot ieders verbazing, kalmeert en luistert. Franciscus onderhandelt met het dier: als de inwoners van Gubbio hem te eten geven, zal hij hen niet meer lastigvallen.
De inwoners en de wolf houden zich aan de afspraak, en de wolf leeft vanaf dat moment vreedzaam samen met de mensen. Het verhaal benadrukt Franciscus’ liefde voor alle schepselen en zijn boodschap van vrede en verzoening. Het herinnert ons eraan dat harmonie mogelijk is, zelfs tussen de meest tegenstrijdige krachten.
De kleine Bloemen van St. Francis - Fioretti di San Francesco
De Legende van de Twee Wolven Overeenkomsten tussen het Jodendom en de Indianen mbt de plek van de wolf
Een oude Cherokee vertelt zijn kleinzoon: "Binnen mij zijn er twee wolven. De ene is slecht: hij is woede, jaloezie, verdriet, spijt, hebzucht, trots, zelfmedelijden, schuldgevoel, wrok, minderwaardigheid, leugens en ego. De andere is goed: hij is vreugde, vrede, liefde, hoop, sereniteit, nederigheid, vriendelijkheid, empathie, vrijgevigheid, waarheid, mededogen en geloof." De kleinzoon denkt even na en vraagt: "Opa, welke wolf wint?" De oude Cherokee antwoordt: "De wolf die je voedt."
Joodse roots onder de Cherokees “Volgens de Amerikaanse geneticus Donald Yates, Cherokee van afkomst, zouden de Cherokee Indianen weleens één van de verloren stammen van Israël kunnen zijn. Hij vond overtuigend bewijs dat de vrouwelijke lijn binnen deze etnische groep Joodse genetische kenmerken bevat,” schreef Jonet op haar website.
Volgens Jonet suggereren bevindingen van onderzoeker Donald Yates dat sommige Cherokee mogelijk al vóór Columbus Joodse roots hadden. Yates, gespecialiseerd in genetische afkomst, onderzocht het DNA van 67 Cherokee en ontdekte bij bijna een kwart haplogroep T, een genetische marker die zeldzaam is onder inheemse Amerikanen maar voorkomt in het Midden-Oosten. Yates stelt dat Europese invloed onwaarschijnlijk is en vermoedt dat Joodse families binnen de Cherokee-stammen aanwezig waren, zoals blijkt uit DNA-profielen van nakomelingen van Cherokee-leider Red Bird. Een voorbeeld is Kathleen Rogalia, wiens genetica Europese, Iraanse of Iraakse oorsprong aantoont, zonder inheems-Amerikaans DNA.
Critici wijzen echter op vermenging door Spaanse Joden en Moorse kolonisten in de regio. De genetische oorsprong van de Cherokee blijft omstreden.
Terug naar het verhaal van de Cherokee. Ieder Jood zal in het verhaal direct de jetser hatov en de jetser hara herkennen en kan dus gebaseerd zijn op onze moesar (ethiek). Dit is de innerlijke strijd tussen de jetser hatov (de goede neiging) en de jetser hara (de kwade neiging), twee concepten uit de Joodse ethiek en psychologie.
Verder kent de relatie tussen Joden en de inheemse volkeren van Amerika fascinerende verhalen en verrassende verbindingen!
Bijbelse verbanden In de 17e eeuw kwam de visionaire Joodse geleerde Manasseh ben Israel met een spannende theorie: wat als de inheemse volkeren van Amerika afstammelingen waren van de "Verloren Tien Stammen van Israël"? Hij baseerde dit idee op allerlei vermeende culturele overeenkomsten en bracht hiermee een vleugje mysterie en nieuwsgierigheid naar de tafel!
Tien verloren Stammen in het kort De Tenach biedt een rijke verzameling verhalen over de ballingschap van de Verloren Tien Stammen van Israël en hoopvolle visioenen van hun hereniging. In Malachiem/2 Kon. 17:6 wordt beschreven hoe de Israëlieten door de Assyriërs werden verbannen naar verre gebieden zoals Halah en Habor. Divrei Hajamiem/1 Kron. 5:26 vertelt over de ballingschap van de stammen ten oosten van de Jordaan. Jesjajahoe/Jes. 11:11-12 schetst een profetie over de terugkeer van de verspreide Israëlieten, terwijl Jechezkel/Ez. 37:16-19 de hereniging van Juda en Israël als een toekomstig wonder afbeeldt.
Naast deze bijbelse teksten beschrijft 2 Esdras 13:39-47 uit de apocriefe geschriften hoe de Verloren Stammen een nieuw thuis vonden in het afgelegen "Arzareth," waar ze hun wetten in vrijheid konden naleven.
Rabbinische en post-bijbelse teksten werpen eveneens licht op het lot van de Verloren Stammen. In de Talmoed, in Sanhedrin 110b, wordt gesuggereerd dat de stammen niet zullen terugkeren, hoewel dit onderwerp van discussie blijft. Midrasj Tanchuma en Midrasj Rabbah schetsen daarentegen een optimistischer beeld en voorspellen dat de hereniging van de stammen een cruciaal onderdeel zal zijn van de Messiaanse verlossing.
Historische verslagen, zoals die van Josephus in de 1e eeuw, melden dat de stammen voorbij de Eufraat leven en zo talrijk zijn dat ze niet te tellen zijn. In de middeleeuwen beschreef Benjamin van Tudela hoe hij overblijfselen van de stammen in Perzië en Arabië ontdekte. Eldad ha-Dani uit de 9e eeuw vertelde over ontmoetingen met andere Verloren Stammen in Afrika en Azië. In latere tijden koppelden christelijke denkers, zoals John Sadler in 1649, de Britse bevolking aan de Verloren Stammen. In de 19e eeuw ontstond de theorie van Anglo-Israelisme, die suggereerde dat westerse volkeren, zoals de Britten, afstammen van deze stammen.
De zoektocht naar de Verloren Stammen blijft actueel. Groepen zoals de Pashtuns, Beta Israel, Bnei Menashe en sommige Native American stammen worden vaak als mogelijke afstammelingen genoemd. Hoewel DNA-onderzoek vaak omstreden is, tonen rituelen en tradities in deze gemeenschappen opvallende overeenkomsten met die van oude Israëlieten.
Zowel Joodse als christelijke tradities zien de terugkeer van de Verloren Stammen in de Messiaanse tijd als een teken van eenheid en verlossing. De oprichting van Israël heeft deze hoop hernieuwd en staat symbool voor nationale en spirituele vervulling.
Handel en contact Tijdens de koloniale tijd kwamen Joodse handelaren en immigranten in contact met de inheemse volkeren. Het waren niet alleen ontmoetingen, maar ook warme handelsrelaties en culturele uitwisselingen die zorgden voor wederzijds begrip en samenwerking.
Culturele parallellen Sommige Joodse schrijvers in de 19e eeuw ontdekten opvallende overeenkomsten tussen Joodse en inheemse gebruiken, zoals rituelen rond rouw en reiniging. Hoewel deze vergelijkingen vaak speculatief waren, gaven ze een prachtige kijk op de gedeelde menselijke ervaring.
Overeenkomstige geschiedenis Moderne Joodse denkers zien een diepe connectie in de gedeelde verhalen van vervolging, verdrijving en de onverwoestbare veerkracht van zowel Joodse als inheemse gemeenschappen. Het is een krachtige herinnering aan hoe geschiedenis ons kan verbinden.
Solidariteit Abraham Joshua Heschel, een Joodse theoloog en voorvechter van rechtvaardigheid, sprak zich in de 20e eeuw uit voor de rechten van inheemse volkeren. Tegenwoordig bundelen Joodse en inheemse activisten geregeld hun krachten om op te komen voor sociale rechtvaardigheid en milieubescherming.
Historische werken zoals Hope of Israel van Manasseh ben Israel en moderne studies geven ons steeds meer inzicht in deze rijke, complexe en hoopvolle relatie. Het is een verhaal dat laat zien hoe cultuur, geschiedenis en solidariteit ons op verrassende manieren kunnen verbinden!
De plek van de wolf onder de indianen Wolven hebben een belangrijke plaats in de culturen van Native Americans als metaforen van wijsheid, loyaliteit en kracht. Ze vertegenwoordigen familiebanden, samenwerking en harmonie met de natuur. Verhalen van stammen zoals de Lakota Sioux, Navajo en Anishinaabe benadrukken de rol van wolven als leraren en spirituele bondgenoten, en tonen hun belang in het begeleiden van mensen naar balans en veerkracht. Native Americans leerden waardevolle lessen door wolven te observeren, zoals het belang van teamwork, aanpassingsvermogen en respect voor de natuur. Moderne uitdagingen, zoals het verlies van leefgebied en conflicten tussen mens en dier, bedreigen de wolvenpopulaties, wat parallellen vertoont met de strijd van inheemse gemeenschappen om hun tradities te behouden. Voor velen staat de bescherming van wolven symbool voor een bredere strijd voor culturele en ecologische instandhouding, wat de diepe verbinding tussen Native Americans en deze iconische dieren onderstreept.
Conclusie
De christen Franciscus van Assisi’s communicatie met de wolf weerspiegelt zijn diepe respect voor alle schepselen, een kenmerk van het roechniejoet, de spirituele wereld. Zoals het hoort. Daarbij symboliseert het wonder van Francisus’ emoenah - het G’dsvertrouwen - in Hasjem en zijn vermogen om zelfs de wildste aspecten van de schepping te beïnvloeden.
Het verhaal van Francis en de wolf blijft een krachtig verhaal over harmonie tussen de mensheid en de natuur; geloof dat angst overwint en de mogelijkheid van innerlijke verandering door liefde en zorg.
Het verhaal van de Cherokee symboliseert de innerlijke strijd die iedereen meemaakt tussen de negatieve en positieve aspecten van de menselijke natuur, wat het Jodendom de de jetser hara en de jetser hatov noemen. De "slechte wolf" vertegenwoordigt de destructieve emoties en gedragingen zoals woede, haat en angst, terwijl de "goede wolf" de positieve eigenschappen zoals liefde, vrede en mededogen weerspiegelt.
Indianen en Joden delen duidelijk een diepe liefde en eerbied voor tradities en rituelen, die met zorg van generatie op generatie worden doorgegeven. Deze levende erfenis weerspiegelt de kracht van hun mondelinge tradities en het respect waarmee zij hun geschiedenis koesteren. Ondanks het leed van gedwongen ballingschap en verlies van hun land, hebben beide gemeenschappen hun identiteit met trots weten te behouden. Voor zowel Indianen als Joden speelt het land een heilige rol, een bron van spiritualiteit en culturele verbinding die hen kracht en hoop biedt.
Binnen hun gemeenschappen zijn solidariteit en samenwerking het kloppende hart. Deze waarden versterken niet alleen hun veerkracht, maar geven ook warmte en steun in tijden van tegenslag. Door de eeuwen heen hebben beide volkeren te maken gehad met onderdrukking en discriminatie, wat hun gedeelde strijd en overlevingskracht alleen maar verder benadrukt. Hun toewijding en doorzettingsvermogen tonen hoe diepe wortels in cultuur en geloof, zelfs onder de zwaarste omstandigheden, kunnen blijven bloeien.