President Ahmadinejad van Iran belooft sinds zijn aantreden dat hij Israël van de kaart zal vegen. Zijn maat Nasrallah, de leider van de radicale Libanese sjiieten, wil alle joden, waar ze ook mogen leven, vernietigen. Het islamitische fascisme heeft definitief gestalte gekregen. Vanuit de krochten van Afghanistan roepen islamitische fascisten om het einde van de vrije wereld, en hun sjiitische collega's die zich meester hebben gemaakt van staten of delen van staten, herhalen die verlangens.

De retoriek van de islamitische fascisten wemelt van verwijzingen naar de Koran. Hun profeet Mohammed was door de joden van Mekka en Medina afgewezen, en Mohammed nam wraak door de joden te vermoorden of te onderwerpen. Deze antisemitische mythologie is vast onderdeel van de islamitische theologie.

Haat
Er moet bij vermeld worden dat deze vorm van haat zelden de vorm van massale pogroms aannam als het christelijke antisemitisme in de Middeleeuwen. Maar het was kennelijk wachten op het moment dat de islamitische jodenhaat nazistische vormen zou aannemen. Dat moment is nu aangebroken.

Het is duidelijk wat er dreigt. Iran is bezig een atoomwapen te vervaardigen, en de vrije wereld is niet bij machte om dat te verhinderen. Iran beseft dat alleen Israël een barriëre kan opwerpen, en de huidige crisis kan alleen binnen deze context begrepen worden. Iran speelt al een tijdje de antisemitische en Holocaust-ontkenningskaart in de verwachting dat het de diepe haat tussen soenni's - de meerderheid van moslims - en de sjiieten - vooral niet-Arabische Perzen - kon overbruggen door de haat ten aanzien van Israël en joden in het algemeen te maximaliseren. Dat lukte aanvankelijk niet. Maar de aanval van Hezbollah op Israël lijkt het beoogde doel te bereiken: Israël zodanig onder druk te zetten dat ook Israël zal terugdeinzen voor een aanval op Irans nucleaire installaties.

Burgerbevolking
Iran vergist zich daarin. Israël zal nu, meer dan ooit, alles in het werk stellen om Irans dodelijke gevaar te neutraliseren. Israël kan Hezbollah niet snel en effectief uitschakelen, omdat het rekening moet houden met de burgerbevolking - als het dat niet deed, waren er al veel duizenden slachtoffers gevallen.

De media geven een verschrikkelijk beeld van de slachtoffers in Libanon, en assisteren daarin Hezbollah, die doelbewust Israël uitdaagt om burgerslachtoffers te maken. De afgelopen weken is elke context uit de internationale media verdwenen. Journalisten ter plekke gedragen zich niet als verslaggevers maar als commentatoren die direct hun morele commentaar leveren. Israël is de frontstaat in de oorlog tegen het islamitische fascisme. Iran wil met behulp van een atoomwapen de oliestromen in het Midden-Oosten beheersen, en daarmee de vrije wereld chanteren en manipuleren. Wie de olie beheerst, beheerst de wereld, zo luidt de gedachtegang, en Iran heeft een proces in gang gezet om dat doel te verwezenlijken.

Laf
Europa is te laf en te slap om dat proces te breken. De verdediging van de vrije wereld ligt op het bordje van een piepklein staatje in het Midden-Oosten, het enige staatje waar een behoorlijke democratische rechtsorde bestaat, waar vrijheid van godsdienst wordt gegarandeerd, waar vrouwen en homo's rechten hebben en waar eenieder een beroep kan doen op een redelijk objectieve rechtsgang.

Israël is niet groter dan 20.000 vierkante kilometer. Saoedi-Arabië, een buurland, beslaat 2 miljoen vierkante kilometer. Toen de eerste joodse immigranten in het Ottomaanse Palestina arriveerden en er land begonnen te kopen (tot 1948 was al het land waarop joden hun nederzettingen stichtten, simpelweg gekocht) was het land er niet beter aan toe dan de woestijn van het Arabische schiereiland.

Verslagen van negentiende-eeuwse reizigers geven een treurig beeld van Palestina, een kaal, arm, leeg gebied, bewoond door arme boeren, met een stad, Jeruzalem, met open riolen, melaatsen, bedelaars, kreupelen. De rijkdom van Israël is het gevolg van de joodse inzet in dat land, en is niet gestolen.

In een democratisch proces hebben de Palestijnen ervoor gekozen om Israël te vernietigen. Het was elke Palestijnse kiezer volstrekt duidelijk waar Hamas voor staat, en wie daar behoefte aan heeft kan op het net het antisemitische handvest van Hamas lezen.

Zelfmoord
Het is mooi dat de Palestijnen democratisch gekozen hebben, maar hun democratie heeft voor oorlog en het einde van Israël gekozen - het zou zelfmoord van Israël zijn om de uitkomst van die democratie te respecteren, Israël kan niet anders dan daarop scherp en duidelijk te reageren.

In het Westen zijn het vooral linkse media en linkse partijen die zich tegen Israël teweer stellen. Zij hebben de kant gekozen van het islamitische fascisme, zoals eerder het Sovjetcommunisme gemene zaak maakte met het Duitse fascisme. De Sovjetcommunisten verwachtten minder gevaar van de kant van de Duitse fascisten dan van de krachten van het liberale kapitalisme, en daarin vergisten de communisten zich fataal. De socialisten van de SP zien er geen been in samen met religieuze fascisten door Amsterdam te marcheren en oproepen tot massamoord op de joden te dulden.

Sommige joden schrikken evenmin terug voor dat collaborateurswerk. De leden van Een Ander Joods Geluid hopen zich van andere joden te onderscheiden en zich minder kwetsbaar te maken door met de fascisten mee te brullen. Zij houden zich vast aan de gedachte dat Israël wordt gehaat, omdat Israël enkele miljoenen Palestijnen onderdrukt.

Tirannieën
In de werkelijkheid van het Midden-Oosten, waar alle Arabieren door de meest verschrikkelijke Tirannieën worden onderdrukt, behoort die Israëlische onderdrukking tot de mildere varianten, maar daar storen de joden van Een Ander Joods Geluid zich niet aan. Antisemitisme bestaat niet voor deze joden.

Zij denken dat joden gehaat worden om dat wat zij doen en niet om dat wat zij zijn. Zij denken dat als Israël die arme Palestijnen niet zo zou onderdrukken, Israël niet zou worden gehaat. Wat er voor 1967 aan gewelddadigheden rond Israël plaathad, verdringen deze joden met overgave.

Zij willen andere joden zijn, betere joden, die de Israëlische joden volgens maatstaven meten waar geen Arabier aan hoeft te voldoen. De joden van Een Nder Joods Geluid vinden dat joden zelf verantwoordelijk zijn voor het antisemitisme. Hoe dat indertijd met de Nazi's was, willen zij buiten hun gezichtsveld houden. Dat is verleden tijd, denken zij, en zoals dat in die periode met de joden van de Joodsche Raad het geval was, zo doen deze joden van Een Ander Joods Geluid hun best bij de fascisten in de smaak te vallen. Ook zij marcheerden mee door Amsterdam en deden net of zij de oproep om joden te doden niet hoorden.

Alleen
Het zijn krankzinnige tijden. De fascisten steken in het Midden-Oosten de kop op, verdwaasde moslimjongeren in het Westen identificeren zich met islamitische koppensnellers en zelfmoordenaars, socialisten en andere progressieven die zich decennia voor emancipatie en vrouwenrechten en rechten voor homo's hebben ingezet, solidariseren zich met de ergste reactionaire krachten die de wereld momenteel kent, en de joden staan weer alleen.

Dit schreef de Britse schrijver David Pryce-Jones zondag op zijn blog op de site van de National Review:

‘I have often wondered what it would have been like to live through the Thirties. How would I have reacted to the annual Nuremberg Party rallies, the rants against the Jews, and Hitler's foreign adventures which the democracies did nothing to oppose, the occupation of the Rhineland and Austria, Nazi support for Franco in the Spanish civil war, and the rest of it. Appeasement was then considered wise, and has only become a dirty word with hindsight.' ( )

‘Now Iran is embarked on foreign adventures in Iraq and Syria and Lebanon. It is engaged on all-out armament programs, and is evidently hard at work developing the nuclear weapon that will give it a dimension of power that Hitler did not have. The latest unpleasant revelation on that front is that some months ago a huge shipment of uranium 238 from the Congo was due to be smuggled to the Iranian port of Bandar Abbas, but was intercepted in Tanzania. Appeasement is again considered wise. Israel's attempt to get Iranian Hezbollah off its back is widely criticised as "disproportionate." A clamour rises for hostilities to cease even though that means entrenching Hezbollah and allowing it to dictate the future course of events. In Malaysia, President Ahmedinejad informs a gathering of heads of Muslim states that the extermination of Israel is the solution to the crisis. Apparently nobody objected or even demurred: It might have been Goebbels addressing a group of gauleiters. Propaganda videos show Hezbollah columns goose-stepping in the streets, or else on parade in black uniforms, right arms raised in the Nazi salute. At least I know now what it was like to live through the Thirties.'

Hoe komt 't toch dat ik al een tijdje dat zelfde gevoel heb?

©Leon de Winter 2006