Volgens vele dierenactivisten in EU niet. Zo heeft Noorwegen de sjechita verboden, maar hallal is vreemd genoeg toegestaan (proeven wij hier een antisemitisch tintje in deze 'logica'?). Ook Nederland, België en meer Europese landen komt er steeds meer weerstand tegen de sjechita.

Is er een reden voor die weerstand?

Het toestaan van het eten van dieren wordt in Dwariem/Deut. 12:21 gegeven en de regels van de sjechita heeft Hasjem middels Mondelinge Leer door gegeven aan Mosje. Nadat Mosje alles van G'd gehoord had, vertelde hij het door aan zijn broer Aharon en daarna aan diens zonen El`azar en Itamar. Vervolgens werden de Zeventig Oudsten onderwezen en tot slot de rest van het volk. Mosje trok zich hierop terug waarna Aharon het volk de Mondelinge Leer nogmaals onderwees. Ook Aharon trok zich hierna terug. Zijn zonen El`azar en Itamar onderwezen het volk toen nogmaals. Nadat ook Aharons zoons vertrokken waren onderwezen de Zeventig Oudsten het volk dat de Mondelinge Leer hierna vier keer gehoord had. Vervolgens leerden de leden van het volk elkaar de Mondelinge Leer en de hoofden van het volk steunden hen daar bij totdat iedereen de Leer van binnen en buiten kende. De hoofden doceerden het volk ook de uitleg van de Mondelinge Leer. Op deze manier werd zowel de schriftelijke als de Mondelinge Leer in het geheugen van het volk gegrift.

Dus ook de regels van de sjechita ligt door de duizenden jaren heen behoorlijk in het Joodse volk verankerd.

Inbreuk op de wetten van de sjechita maakt het vlees verboden voedsel. Sjechita in praktijk wordt namelijk gekenmerkt door compassie en aandacht voor het welzijn van het dier. De sjechita wordt uitsluitend uitgevoerd door een hoogopgeleide sjocheet (ritueel slachter). De procedure gaat door middel van een instrument met chirurgische scherpte (chalaf) dat een snelle deskundige dwarse incisie maakt, waardoor de belangrijkste vaten in de nek direct worden doorgesneden. Hierdoor zal de bloeddruk in de hersenen direct dalen waardoor het dier ook direct het bewustzijn verliest. Die hele procedure is een snelle actie dat volledig voldoet aan alle eisen van menselijkheid en mededogen.

Dr. Temple Gradin, professor aan de Animal Science in Colorado (VS), voerde in 1994 een aantal experimenten uit of het vee de sjechita incisie voelden. In dat geval zou het dier middels een apparaat op tijd zijn hoofd van de chalaf kunnen wegtrekken. Geen enkel dier die zij onderzocht heeft had zelfs maar de neiging om zijn hoofd weg te trekken. Dr. Gradin moest tot de conclusie komen dat: "het lijkt dat de dieren niet bewust zijn dat hun keel wordt doorgesneden."

Dr. Fleming Bager, hoofd aan de Deense Veterinaire Laboratorium deed een zelfde soort onderzoek en kwam tot de volgende conclusie: "de stieren werden in een comfortabele hoofdsteun gelegd, waardoor de beperkingen van hun lichaam vrij werd gegeven. Zij stonden heel erg stil toen hun keel werden doorgesneden, zij zij boden geen weerstand aan de hoofdsteunen.”

Andere professor aan de Veterinaire Medicijnen, Royal Veterinary College in Londen, professor Harold Burrow, verklaarde: "Ik was getuige van de Joodse methode dat op duizenden dieren werd toegepast. Ik ben niet in staat geweest om mezelf ervan te overtuigen dat er sprake is van wreedheid die hieraan verbonden zijn. Als liefhebber van dieren, eigenaar van vee en als dierenchirurg zou ik geen bezwaar maken dat dieren of zelfs mijn eigen dieren voor deze methode van slachten gefokt en gehouden zou worden."

Dr Stuart Rosen MA, MD, FRCP, Faculteit Geneeskunde, Imperial College, Londen, schreef in een krant (The Veterinary Record van 12 juni 2004 vol. 154) het artikel "Fysiologische inzichten in Sjechita". Hierin bespreekt hij de gevoelsreacties van dieren op sjechita en deed neurofysiologische studies die relevant zijn voor de beoordeling of die dieren pijn voelen. Hij moest concluderen dat “sjechita een pijnloze en humane methode is voor het slachten van dieren."