Het was Sjabbatmorgen, de zesde dag van de Joodse maand Sivan in het Joodse jaar 2448 (1313 voor de gewone jaartelling), zeven weken na de Uittocht uit Egypte, toen Har Sinaj op deze gedenkwaardige dag hevig stond te schudden. Het volk Israël sliep in deze vroegte nog, omdat de zomerse nachten nog vrij kort waren. Zij werden uit hun slaap wakker geschud door donder en bliksem die vanaf Har Sinaj afkwam. Op dat moment riep Mosje het volk bij elkaar en zei tegen hen: “De chatan (Bruidegom) roept Zijn kalla (Bruid) om onder de choeppa (baldakijn) te komen!” De mensen kwamen uit hun tenten, verzamelden zich en Mosje bracht hen naar Har Sinaj, zoals degene die de kalla naar haar bruiloft geleidt.
Het Joodse volk stonden als een kalla verzameld aan de voet van de berg van Har Sinaj. Mannen (600.000 zielen) stonden gescheiden van hun vrouwen en ook alle miljoenen en miljoenen ongeboren zielen, hun nakomelingen, namen deel aan dit grootste happening van de geschiedenis. Zij werden vergezeld door de zielen van alle geriem (niet-Joden die Joden worden) die de Tora in de toekomst zouden gaan accepteren.
De Bnej Jisrael, de Kinderen van Israël, hoorden het geluid van de Sjofar, die van de linker hoorn van de ram van de Akeidah(het binden van Jitschak/Isaäk op het altaar) was. Dat geluid werd steeds luider, intenser totdat het de volume reikte dat de mensen het net konden verdragen. Het vuur van Har Sinaj laaide op tot de Hemelen en de berg rookte als een oven. De mensen trilden van angst.
Toen pakte G'd Har Sinaj op en hield het boven de hoofden van alle mensen en riep: “Als jullie de Tora accepteren, heel goed, maar als jullie dat niet doen, dan zullen jullie onder deze berg begraven worden!” Hiermee lijkt G'd het Joodse volk te dwingen Zijn Tora en haar Tora-voorschriften te accepteren, ondanks zij de Tora sowieso geaccepteerd zouden hebben. Was deze dwang dan überhaupt ergens voor nodig geweest als zij op het punt stonden de Tora vrijwillig in ontvangst te nemen?
Een van de antwoorden is dat Bne Jisrael alleen bereid waren de Geschreven Tora, de Tora Misinaj te accepteren, maar de talrijke gedetailleerde uitleggingen van de Mondelinge Tora – Tora Sjel Ba'al Peh– wilden zij links laten liggen. Toen dwong G'd het volk óók de Mondelinge Tora, waaruit de Talmoed in de toekomst zal ontstaan, door zowel Mondelinge – als Geschreven Tora als een geheel te accepteren. Omdat het geven van de Tora een universele doel was, weten wij wanneer Jisrael de Tora niet had geaccepteerd, dan zou het hele heelal tot een eind gekomen zijn.
Op het moment dat G'd het Eerste Gebod gaf, stond Mosje op de top van Har Sinaj. G'd beval hem om af te dalen. G'd wilde niet dat er een misverstand zou kunnen ontstaan dat niet Hij maar Mosje de Geboden geven zou hebben. “Laat hem eerst afdalen alvorens Ik de Tien Geboden zal uitspreken.” Naast het feit dat Hij Mosje de opdracht gaf af te dalen, gaf Hij hem ook de opdracht Bnej Jisrael uitdrukkelijk te melden dat zij Har Sinaj niet mochten aanraken, op straffe van de dood. “Ik heb het hen al verteld”, zei Mosje. “Vertel het hen voor de tweede keer,” droeg G'd Mosje op, “Wanneer je hen het voor de tweede keer hebt gewaarschuwd, zullen jij, Aharon en alle eerstgeboren zonen de dienst leiden. De mensen blijven onder aan de voet van de berg staan. De eerstgeboren zonen mogen iets hoger opklimmen. Aharon mag nog hoger komen en jij Mosje zal op de top van de berg staan!”
Een dikke donkere wolk omhulde de berg. Hasjem boog de hemelen totdat zij Har Sinaj raakten. In een uitbarsting van vuur, omringd door 22.000 engelen, donder en bliksem en een aardbeving, daalde G'd neer op Har Sinaj. Het is verrassend dat de Tora niet te midden van helder verblindend licht is gegeven, maar in het midden van de donkere wolk die de berg omringde. De reden kunnen wij vinden in de volgende parabel. In voorbereiding voor de choeppa (trouwerij) van zijn zoon, verhulde hij de baldakijn met zwarte gordijnen. “Dit is zeer ongebruikelijk, koning,” klaagde het huishouden van de koning. “Ik doe dit voor een reden,” legde de koning uit, “de astrologen voorspelden dat het huwelijk in veertig dagen tot een einde zal komen. Ik wil niet dat mensen denken dat ik dit niet van te voren heb in geschat.”
G'd verscheen in duisternis en vuur, omdat Hij wist dat na veertig dagen na het geven van de Tora (matan Tora) de Egyptische Eirev Rav (de Egyptenaren die mee waren gegaan tijdens de Uittocht) het volk zal misleiden om de eigel hazahav (gouden kalf) te maken.
Opdat moment toen Kadosj Baroech Hoe (G'd) aanwezig was op Har Sinaj, geen vogel dat floot, geen koe dat loeide, geen seraf (soort engel) dat proclameerde (Kadosj; heilig). De zee was helemaal stil, geen schepsel die maar een geluidje maakte. Sterker, het hele heelal was… stil… Toen was het de Stem dat proclameerde: “Anochie Adonaj Elokiem...Ik ben Hasjem jullie G’d…”. De acroniem van Anochie betekent: “Anie Nafsjie CHesivas Jehavis...Ik schreef en gaf Mezelf [in de Tora] en nu geef jij jezelf aan Mij door het te volgen.” Toen Hasjem Zichzelf aan miljoenen mensen toonde, was de gehele schepping stil gevallen. Hasjem stond niet alleen voor Jisrael centraal, maar voor het gehele heelal.
De Tien Woorden (of Geboden) werden vervolgens in één keer op één moment door G'd gereciteerd. Dit is een wonder dat geen mens, geen demon noch een engel ooit heeft kunnen uitvoeren. Op één enkel moment werden deze Woorden in een keer gegeven, alleen het volk begreep het niet en G'd ging de Woorden daarna woord voor woord herhalen en toen begreep het volk Hem.
Dit symboliseert tevens dat de Tora een onafscheidelijke eenheid van mitswot (Geschreven Tora) en verklaringen (Mondelinge Tora) vormde.
Daarnaast werden de Woorden niet alleen gehoord, maar Bne Jisrael zagen de geluidsgolven die zij als een vurige substantie visualiseerden. Ieder gebod of ieder verbod ging het gehele kamp rond en kwam op die wijze tot ieder individu, vragend: “Accepteer jijzelf dit ge/verbod met alle bij behorende Halachot (Wetten)?” Iedere Jood zei na iedere ge- of verbod “Ja”. Uiteindelijk was dit ook het vuur waarmee de Stenen Tafelen (Loechot) werden beschreven. Ieder individu had zijn eigen unieke ervaring met G'ds Sjechina, heerlijkheid, omdat ieder een eigen mate van kracht in perceptie heeft. Daarbij was niemand in staat te beweren dat bepaalde geboden en verboden voor de ene niet van kracht zou zijn en voor de andere weer wel. Hierdoor zal iedere Jood persoonlijk verantwoordelijk voelen voor het uitvoeren van de geboden en verboden.
Tijdens deze geweldige gebeurtenis, omdat G'ds Stem zo heilig is, verlieten alle zielen van de Israëliërs de lichamen van het volk. G'ds Stem was zo krachtig dat de bomen als luciferhoutjes om knakten, bergen schudden en zwangere hinden gaven van de shock spontaan het leven aan kalfjes en legde uitgeklede bossen geheel bloot. De zeventig naties van de wereld vroegen de niet-Joodse profeet Bileam: “Laat G'd nu nog een malboel (Zondvloed) plaats vinden?” Bileam antwoordde: “Nee, de natuur is opgewonden omdat G'd de Tora aan Zijn volk geeft.”
In feite vond de eerste Opstanding der doden hier dus plaats. Iedereen stierf. Maar Hasjem sprenkelde de Dauw van Heropleving nadat de Tora zelf Hem de vraag stelde: “Hoe kan het heelal blij zijn met het ontvangen van de Tora wanneer Jouw kinderen tijdens deze gebeurtenis zijn omgekomen? Is het niet hetzelfde wanneer een koning zijn dochter uithuwelijkt en daarnaast alle leden van zijn huishouding doodt?” Met datzelfde Dauw zal G'd in de toekomst de doden doen herleven.
Bnej Jisrael voelden zich, nadat zij door dat Dauw waren besprenkeld, door de shock erg zwak. Daarom heeft G'd de lucht gevuld met de heerlijkste geuren waardoor zij snel weer waren opgeknapt. Toch bleef de angst in het volk er goed in zitten. Velen vluchtten naar het einde van het kamp, wat al snel 15 kilometer rennen was. De engelen van G'd brachten hen vervolgens weer net zo snel terug naar de voet van Har Sinaj om de volgende gebod te horen.
Maar na de eerste twee Geboden gaf het volk aan Mosje aan dat de intense Heiligheid vanuit deze directe communicatie met G'd voor hen echt niet te dragen was en vroeg of hij ze op een rustige manier wilde onderwijzen (Deut./Dwariem 5:22-24). Ze hoorden alle Woorden van Hasjem, maar ze werden onderwezen door Mosje. Hij gaf daarbij de geboden eerst Zelf, omdat Hij niet wilde dat Klal Jisrael (Gemeente van Israel) zouden kunnen zeggen: “Als Hij ons een directe Openbaring gegeven, zouden wij nooit afgoderij hebben gepleegd”.
Uiteindelijk was een hele natie van ongeveer 3.000.000 mensen allen op dezelfde moment getuige van de Openbaring op Sinaj. |