 Stierengevecht... Laat Thieme PvdD daar nu onder andere mee bezighouden. In plaats daarvan probeert zij een succesje te behalen middels leugens over de sjiechta.
Wetsvoorstel dat koosjer slachten verbiedt, houdt vooral inperking van de godsdienstvrijheid van joden in.
De vrijheid van godsdienst is ondergeschikt aan percepties van dierenwelzijn. Dit is een meerderheidsstandpunt in de Tweede Kamer, zo blijkt uit het debat over een verbod op onverdoofd slachten.
De voorstanders van dit verbod redeneren dat het wetenschappelijk is aangetoond dat een dier onaanvaardbaar lijdt tijdens de rituele slacht, die onverdoofd geschiedt. Het religieuze gebruik moet daarom wijken. Zo ook de deugdelijke omgang met wetenschappelijke onderzoeksresultaten, blijkt uit de bijdragen aan het debat van Marianne Thieme (PvdD) en Dion Graus (PVV).
Twijfelachtig
Wetenschappelijke onderzoeken tonen aan dat het slachtdier pijn kan voelen wanneer het onverdoofd geslacht wordt. Over de vraag of die pijn onaanvaardbaar is en ritueel slachten daarom verboden moet worden, wordt in lang niet alle onderzoeken uitspraak gedaan.
Thieme stelt evenwel dat alle wetenschappelijke publicaties over ritueel slachten aantonen dat onbedwelmd slachten een onaanvaardbare aantasting van het dierenwelzijn oplevert, dus wonderlijk genoeg ook die artikelen waarin een beoordeling van de mate van aanvaardbaarheid niet in de onderzoeksvraag is opgenomen.
De twijfelachtige inzet van wetenschappelijk onderzoek door Thieme blijkt tevens uit de manier waarop zij de bevindingen weergeeft van Temple Grandin, de Amerikaanse expert op het gebied van slachtmethoden.
Dierenwelzijn
Volgens Thieme wordt Grandin door tegenstanders van een verbod op onverdoofd slachten aangehaald omdat zij ‘nog niet tot stellige conclusie wil komen dat er een verbod moet worden ingesteld’. Met ‘nog’ en ‘stellige’ manipuleert Thieme. Of Grandin in de toekomst voor een verbod zal pleiten is onbekend.
Thieme citeert een artikel van Grandin uit 2006: ‘Als religieuze autoriteiten bedwelmen accepteren, bevordert bedwelmen in het algemeen het welzijn van dieren.’ Zij sluit af met ‘einde citaat’. In werkelijkheid gaat de passage verder.
Grandin stelt dat bij onverdoofd slachten meer aandacht voor de slachtprocedure en de vaardigheden van de slachter nodig is om een adequaat niveau van dierenwelzijn te bereiken.
Proportioneel
Volgens Thieme is ‘het absoluut unaniem vastgesteld door alle wetenschappers’ dat het risico op pijnbeleving bij het onverdoofd aanbrengen van de halssnede groot is. ‘Maar de consequentie dat je dan ook zou moeten overgaan tot een verbod op het onverdoofd ritueel slachten, durft mevrouw Grandin in elk geval nog niet te trekken’.
Thieme meent dat de kans op of daadwerkelijke pijn bij onverdoofd slachten logischerwijze leidt tot een verbodswens. Zij sluit daarmee uit dat men andere afwegingen kan maken. Men kan het leed acceptabel of proportioneel vinden in het licht van de godsdienstvrijheid.
Zo’n standpunt mag verwerpelijk zijn in de ogen van Thieme en velen met haar, maar dat maakt het niet minder legitiem.
Stierengevechten
Even illustratief voor de laakbare omgang met wetenschappelijke onderzoeksresultaten in het Kamerdebat, is het verzoek van Dion Graus om, naar aanleiding van een door de SGP ingebracht Frans onderzoeksrapport, ‘ons te baseren op de rapporten van de Nederlandse wetenschappers en niet plotseling te komen met een Frans rapport. In Frankrijk vinden nog steeds stierengevechten plaats. Laten we ons niet baseren op Braziliaanse rapporten waar dieren het ontzettend slecht hebben en waar ze iedere dag mishandeld en gemarteld worden. Ook in Frankrijk loopt men decennia achter.’
Graus meent dat het gegeven dat er in een land stierengevechten gehouden worden, iets zegt over het niveau van wetenschappelijk onderzoek dat daar wordt verricht. Dat is zorgwekkend.
Gegoochel
De PVV-er begrijpt niet dat een onderzoek van Wageningen UR uit 2008, dat op verzoek van het toenmalige ministerie van LNV werd gehouden en waar Thieme gretig mee zwaait, een magere literatuurstudie is op basis van voornamelijk buitenlandse onderzoeksverslagen.
Het gegoochel met wetenschappelijk onderzoek is tekenend voor het debat over ritueel slachten, dat sinds de negentiende eeuw wordt gevoerd. De in die periode in diverse Europese landen ontstane dierenbeschermingsbeweging, was gericht op de beschaving van mensen.
Wie zachtheid ten opzichte van dieren aanleerde, zou de samenleving humaner maken. Wie geen humaniteit ten opzichte van dieren betoonde, werd als een belemmering voor de ‘morele evolutie’ en een gevaar voor de samenleving beschouwd.
Humaniteit
Dit humanitair-idealistisch ideaal leidde tot felle kritiek op eeuwenoude praktijken, die de ‘toets der humaniteit’ niet langer konden doorstaan, zoals de joodse rituele slacht.
|