Poeriem leert ons hoe in G-d te vertrouwen wanneer wij overspoeld worden door duisternis en twijfel
In het Poeriemverhaal, wanneer de gebeurtenissen hun uiteindelijke hoogtepunt lijken te krijgen, als Ester Koning Achasjverosj benadert om hem te smeken haar volk te sparen, gebeurt er iets vreemds. Ester nodigt de koning en Haman uit voor een party en op die party nodigt zij hen uit voor nog een party. Pas op het tweede feestje wijst zij Haman aan als de schurk die op het punt staat haar volk te vernietigen, waarmee zij een ommekeer in de gebeurtenissen bewerkstelligt. Waarom spuit Ester haar aanklacht niet bij de eerste gelegenheid? Dan is alles voorbij! Waarom moest zij hen nog eens uitnodigen voor een partijtje en de kwellende onzekerheid van de toekomst van haar volk nog verlengen?
Ester was een slimme dame. Ze moet een strategie in gedachte hebben gehad.

„Waar vinden we een aanwijzing voor Ester in de Tora?

En Ik zal op die dag Mijn aangezicht zeker verbergen (haster astier)" (Deut. 31:18) (Talmoed Choelien 139b)

De naam Ester komt van de stam hester - verborgenheid. De Rol van Ester staat bekend wegens de volkomen verborgenheid van G-ds aanwezigheid: Zijn Naam wordt nergens in het verhaal genoemd.
Wanneer men het verhaal leest, is het voor de hand liggend dat, hoewel oppervlakkig bezien de gebeurtenissen tamelijk toevallig lijken, Mordechai en Ester al die tijd wisten dat er een wonder moest gebeuren en dat G-d de hele tijd achter de schermen aanwezig was en de gebeurtenissen tot een schitterende symfonie van oorzaak en gevolg componeerde. Maar bij een nadere studie komt een andere indruk boven. Zelfs Ester en Mordechai konden G-ds aanwezigheid niet zien, verborgen in de duisternis van de gebeurtenissen. Zij werden overstroomd door een afschuwelijk gevoel van angst en verwarring gedurende het hele verhaal, waarbij zij een afstand voelden tot G d, die hen nimmer volledig verliet.

En iedere dag liep Mordechai heen en weer voor de binnenplaats van het vrouwenhuis
(Ester 2:11).

Mordechai was een van de vier rechtvaardige mensen aan wie een aanwijzing was gegeven voor de dingen die zouden komen: Hij zei: „Kan het zijn dat deze rechtvaardige vrouw zou trouwen met een onbesneden man? Het moet zo zijn dat Israël door een grote catastrofe zal worden getroffen maar dat het door haar wordt gered."  (Tora Temima, Ester 2:11)

De enige aanwijzing die Mordechai had was de wetenschap dat als zijn rechtschapen, zuivere nicht de verontreinigende ervaring moest meemaken om een jaar in een harem te leven, om uiteindelijk te trouwen met een hedonistische, slechte Perzische koning, dat zoiets vreselijks als dit een betekenis moest hebben. Dit versluierde gevoel van een betekenis is de enige aanwijzing die hij krijgt. Geen profetie, alleen maar een hint. Ester had zelfs het voordeel van die hint niet.