De kracht van de beriet-mila ligt in zijn helende en verheffende betekenis. De Joodse besnijdenis toont onze innige verbondenheid met HaSjeem (G’d). Jisjmaeel was 13 jaar oud toen hij werd besneden. Jitschak werd besneden op de achtste dag. Dit leidde tot een discussie tussen de twee zonen van Awraham. Jisjmaeel claimde dat hij meer opofferingsgezindheid had voor het geloof dan Jitschak, omdat hij zich vrijwillig had laten besnijden op zijn dertiende. Jitschak ging hierop in en stelde dat hij inderdaad op de achtste dag na zijn geboorte niet kon protesteren maar wanneer G'd zijn hele lichaam zou eisen, hij dit verzoek zonder meer zou willen inwilligen. Volgens de Midrasj vormde deze discussie de inleiding van de Akeda, de offerande van Jitschak.

Bovenverstandelijk
Het verschil tussen de besnijdenis van Jitschak en Jisjmaeel illustreert de diepgang van onze beriet-mila. Jisjmaeel ging het verbond met G'd aan bij zijn volle verstand. Het werd dus een verstandelijke verbintenis. Jitschaks verbond met G'd was van een bovenverstandelijke kwaliteit omdat hij op het moment, dat de besnijdenis aan hem verricht werd, nog niet zelf kon beslissen.
Awraham besneed zichzelf op zijn 99ste. Hij ontving deze mitswa voor de conceptie van Jitschak omdat Hasjeem wilde dat Jitschak vanaf de geboorte heilig zou zijn. De briet-mila had niet alleen invloed op het nageslacht, maar het betekende ook een perfectie voor Awraham. G'd had hem namelijk gezegd dat, zolang hij onbesneden zou zijn, hij niet in religieuze zin `volledig’ zou kunnen worden. Alleen door de besnijdenis zou Awraham zichzelf kunnen verheffen boven de natuurwetten. Twintig generaties heeft G'd gewacht, voordat Hij deze mitswa aan de mensen gaf. Maar Awraham maakte bezwaren, aangezien hij bang was dat de mensen na de besnijdenis niets meer met hem te maken zouden willen hebben. “Daarvoor hoef je niet bang te zijn. Bovendien zal je naam veranderd worden van Awram tot Awraham. Awram betekent “vader van Aram”, maar Awraham betekent vader van vele volkeren. De besnijdenis leidt tot je lichamelijke perfectie. De getallenwaarde van de naam Awraham is 248 en het toont dat je alle 248 ledematen van het lichaam beheerst. Je bent de baas over je eigen lichaam en bent in geestelijk opzicht gegroeid.

Privé of openbaar
Nadat G’d aan Awraham opgedragen had om zich te besnijden ging hij naar zijn leerlingen Aneer, Esjkol en Mamré om hen te raadplegen over dit gebod. Hij wist niet of hij de briet-mila privé of in het openbaar moest uitvoeren. Aneer antwoordde, dat hij zichzelf in het geheim moest besnijden, omdat hij anders wellicht zou worden aangevallen door zijn vijanden, de koningen die Awraham eerder verslagen had. Esjkol adviseerde dat Awraham zich niet moest besnijden omdat dat gevaarlijk was op zijn oude dag en hij misschien zoveel bloed zou verliezen dat hij het niet zou overleven. Mamré zei echter dat hij de briet-mila duidelijk voor het publieke voetlicht moest vervullen. Wij mogen ons niet schamen als wij de mitswot doen! Integendeel, onze trots schuift alle negativiteit in onze omgeving terzijde!

Medisch en spiritueel gaan hand in hand
De briet-mila heeft symboolfunctie: net zoals wij ons fysiek moeten perfectioneren, moeten wij ons ook in spiritueel opzicht doorlopend verbeteren.
De besnijdenis is een religieus gebeuren. Interessant is de samenloop tussen lichaam en geest. In een hoofdartikel uit het toonaangevende medische tijdschrift The New England Journal of Medicine (24 april 1997, pag. 1244) worden de medische aspecten van de beriet mila besproken. Daarin wordt vermeld dat 60% tot 90% van de pasgeborenen in Amerika jaarlijks besneden wordt. Sinds 1985 zijn er vele studies, die wijzen op de verschillende medische voordelen van de briet-mila. Het gaat hier te ver om daar inhoudelijk op in te gaan maar niettemin bevestigt dit een logisch punt. Wanneer G’d, die alles – zowel lichaam als geest – geschapen heeft, een mitswa geeft, is het ondenkbaar dat deze mitswa niet ook in andere opzichten een heilzame werking heeft. Lichaam en geest corresponderen. De achtste dag is overigens het moment waarop de stolling van het bloed optimaal is en genezing zo snel mogelijk plaatsvindt. De besnijdenis vindt plaats op de achtste dag omdat dit aangeeft dat dit een boventijdelijk verbond is met het Opperwezen. Zeven is het getal van de week, de aardse gebeurtenissen. Acht ontstijgt dit enigszins.

Opdracht voor de mens
Tinius Rufus, een gouverneur van Judea in de 2e eeuw, vroeg eens aan Rabbi Akiwa: “Wiens daden zijn fraaier? Die van G’d of die van de mens?”. Rabbi Akiwa liet hem toen koekjes en graankorrels zien en vroeg aan Tinius Rufus: “Welke zou jij prefereren?”. Tinius Rufus ging verder: “Waarom besnijden jullie je kinderen?”. Rabbi Akiwa antwoordde, dat dit een opdracht van de Tora was. “Maar als dat de wil van G’d is waarom laat hij de kinderen dan niet besneden geboren worden?”. Daarop antwoordde Rabbi Akiwa: “G’d gaf ons de mitswot (geboden) om ons daarmee te zuiveren en te verheffen!”. Adam, de eerste mens, werd geschapen zonder voorhuid. Als gevolg van de zondeval groeide bij hem een orla (voorhuid) aan. Adam sleepte de hele schepping in zijn val mee. Daardoor is alles zo moeizaam en problematisch in deze wereld geworden. In het Paradijs groeiden hapklare producten uit de grond. De hele omweg van ploegen, zaaien, oogsten, malen, kneden, bakken was niet nodig geweest. Al die productiestappen tussen mens en natuur om voedsel en kleding te produceren waren in eerste instantie ook niet nodig. De eerste mens had geen kleren nodig want zijn lichaam was rein en zuiver. Omgang tussen man en vrouw creëerde geen schuldgevoelens. Maar na de zondeval werd het lichamelijke deel van de mens problematisch. En de fysieke wereld weerbarstig.

Verwijdering van allerlei vervuilingen, ook spiritueel
Daarom begon Rabbi Akiwa de discussie met het verschil tussen hapklare producten en graankorrels. De totale schepping is doordrongen van onreinheden, onzuiverheden, afval, bijproducten en allerlei overbodige vervuilingen. Die imperfectie zet zich ook door in de mens. Bij de man is dat de voorhuid en bij de vrouw is dat de maandelijkse opbouw- en afsterfcyclus die in strikte zin – bekeken vanuit de ideale scheppingstoestand – niet nodig zou hoeven zijn.
Het antwoord aan Tinius Rufus kent nog een diepere betekenislaag. Bij de besnijdenis gaat het niet alleen om de uiterlijke vervolmaking van het lichaam. De besnijdenis is tevens een symbool voor de opdracht tot innerlijke verheffing. Misschien zouden we het zelfs scherper kunnen stellen door een citaat uit Maimonides: “Omdat wij in spiritueel opzicht andere doelen hebben, moeten wij dat ook in het lichaam duidelijk maken”. De mens is in een niet perfecte wereld terechtgekomen.