“Wanneer iemand pas getrouwd is, hoeft hij niet met het leger uit te rukken. Hij hoeft voor geen enkele taak op te komen. Vrij zal hij zijn voor zijn vrouw, een jaar lang. Laat hij de vrouw die hij gehuwd heeft gelukkig maken” (24:5).

Ik maak helaas veel echtscheidingen mee. Voor het hoge echtscheidingspercentage vandaag de dag zijn vele redenen: individualisme, onafhankelijkheid, financiële zelfstandigheid of verschillen in spirituele groeisnelheid. Maar vaak ligt de bron van onenigheid reeds in het eerste jaar.

Wanneer man en vrouw zich één jaar volledig aan elkaar wijden, ligt er een stabiele basis. Rabbi Nachoem Diamant, een huwelijkscounselor uit Bnee Berak wijst op het grote belang van rust in het eerste huwelijksjaar. We vergeten dat ons huwelijk veel aandacht eist, willen we het goed houden.

De pas gehuwde is vrijgesteld van militaire dienst. Sociale verplichtingen minimaliseert hij gedurende het eerste jaar. Volgens de traditie betekent de frase: ”Hij hoeft voor geen enkele taak op te komen”, dat hij zelfs geen belasting hoeft te betalen. Het allerbelangrijkste is echter: ”Laat hij de vrouw die hij gehuwd heeft gelukkig maken”.

Het Joodse huis staat centraal in het Jodendom. Alles daarbuiten is niet echt relevant. In feite zegt de Tora: ”Laat dit echtpaar even totaal met rust. Laat ze zich volledig op elkaar concentreren. Dit is de basis van de rest van hun leven. Wees daar heel voorzichtig mee”.
Honeymoon is niet verplicht maar de vrouw verheugen absoluut wel. Het is een mitsva uit de Tora. Alles wat dit prille geluk zou kunnen storen, moet vermeden worden.
Interessant. Er staat niet dat de man blij is met zijn vrouw of vanwege zijn vrouw. Het is niet eens de bedoeling samen feest te vieren. Waar het om gaat is dat de man zijn vrouw een goed gevoel geeft. Hoe doet men dat? Het allerbelangrijkst is met je vrouw praten.

De Chazon Iesj, een gerenommeerd 20e-eeuwse Tora-leider, legt uit dat het de bedoeling is dat de man alles in het werk stelt om liefde en nabijheid te tonen. Het belangrijkste is veel praten. Wanneer in Pirkee Avot staat dat men niet te veel moet praten, slaat dat niet op het eerste jaar. Samen bij een tante op bezoek gaan of samen televisie kijken, was niet de bedoeling.
Man en vrouw moeten naar elkaar kijken (dit is ook toegestaan gedurende de nida-periode). Als men dit één a twee uur per dag doet, ontstaat een stevig fundament. Aan het eind van het jaar, wanneer deze verheug-mitsva ten einde loopt, kent hij zijn vrouw van a tot z. De man weet wat zijn vrouw graag eet ’s avonds om acht uur en wat ze wil drinken om tien uur.

Van elke beweging die zij maakt, begrijpt hij de strekking. Hij weet precies wat ze belangrijk vindt en wat haar tolerantiedrempel is. Aan de andere kant weet zij precies wat ze wel en wat ze niet moet zeggen,  hoe ze haar man moet verrassen en hoe ze hem tot bedaren moet brengen.
Ze hebben een heel jaar in hun relatie geïnvesteerd. Zo bouwt men een Joods huis. Kort samengevat moet het nieuwe paar proberen gedurende het eerste jaar elke dag veel samen te kletsen. De mobiele telefoons gaan even uit, internet staat even op hold, er wordt niet overgewerkt en niet te lang geleerd.

Het avondgebed kan ook later worden gedavvend; de wasmachine hoeft niet precies middenin het gesprek aangezet te worden. Ze zijn er alleen voor elkaar. Hij maakt haar iets lekkers te drinken klaar, gaat gezellig op de bank zitten (niet tegenover de televisie uiteraard) en spreekt met haar om haar tevreden te stellen.
Wanneer hij terug komt van werk of lernen, wacht hij niet tot zij vraagt waar hij was. Vertel zelf waar je geweest bent en wat je meegemaakt hebt, zodra je binnen komt.

Ze gaan samen eten. Zij wacht op hem. Juist tijdens het eten is het gezellig. Onderweg belt hij haar even en vertelt wat er gebeurt. Daarmee vervult hij zelfs een mitsva uit de Tora. Hij moet echter wel oppassen geen kwaad te spreken, want lesjon hara (roddel) blijft verboden. Het draagt niets bij aan een goede relatie.

©Dayan mr. drs. R. Evers 2011