 Al duizenden jaren hebben Joden hun belastte hart aan Rachel Imeinoe uitgestort waardoor hun tefillot [gebeden] werden verhoord. De onvruchtbare werden gezegend met kinderen, de zieken werden genezen, de vrijgezellen vonden hun sjidoechiem en de gebroken van het hart vonden bij haar qever[graf] troost en vrede.
Voor het eerst wordt Rachel in de Tora in Bereesjiet 29 genoemd. Ja'aqov was op de vlucht voor Esaw toen hij Rachel voor het eerst tegen bijkwam bij de waterput van Haran. Rachel was schapenhoedster en we komen op het moment dat Ja’aqov haar voor het eerst ziet. Toen hij haar zag, kuste hij haar en [vers 11] wajevech…en hij huilde… Zijn tranen waren van verdriet, want ter plekke kreeg hij een profetisch visioen. Ja’aqov huilde omdat hij voorzag dat Rachel niet bij hem in de Grot van Machpela begraven zou worden, maar aan de weg bij Beth Lechem...
Hoe kwam het dat Rachel niet in Maarat Machpela begraven werd, maar aan de weg bij Beth Lechem? |