De ziener Michel de Nôtre-dame werd geboren op 14 december 1503 geboren (1566) in Saint Rémy. Ondanks zijn Katholieke achtergrond kwam hij uit een Joodse familie die hun identiteit als Jood voor de inquisitie strikt geheim hielden. Misschien waren zij wel Marranen, want anders hun leven als Jood gekost zou hebben. Als kind, uit een zeer welgestelde familie, werd hij grotendeels opgevoed door zijn beide grootvaders die hem klassieke talen, astrologie en de Kabbalah bijbrachten. Deze arts en astroloog leefde in de periode dat de pest over Europa woedde. Hij hielp mensen die aan de pest leden. Hij praktiseerde op een onorthodoxe wijze zijn vak als arts. In dit geval had hij pillen van rozenblaadjes gemaakt die als medicijn tegen de Builenpest, le charbon, moesten dienen. Rozenblaadjes zijn zeer rijk aan vitamine C. Ook schreef hij vetarme voedsel voor om de infectie te stoppen. Ook hygiëne was vreselijk belangrijk. Daarbij vond Michel vanuit een psychologisch standpunt belangrijk dat de zieken niet gestressed raakten. De lijken van de pest mochten van hem niet in de stad verbrandt worden, anders zouden de zieken het zien en daardoor helmaal geen schijn van kans hebben. De lijken moesten buiten de stad verbrandt worden.

Zijn onorthodoxe aanpak werd niet met dank afgenomen en men probeerde hem te beschuldigen van hekserij, omdat het publieksgeheim was dat hij astroloog was. Michel werd opgepakt en ondervraagt. Tijdens de hoorzitting werd de geestelijke die hem oppakte en hem ondervroeg zelf slachtoffer van de pest. Michel wilde hem direct helpen, toen hij tijdens de zitting in elkaar stortte. Toen Michel hem kon overtuigen dat hij de duivel niet was, werd de man geholpen.

Op een dag, op de trap van de kerk, werd in Michel's handen door een Lutheraan een Bijbel gedrukt. Verbaasd nam Michel de Bijbel aan, maar trachtte de man duidelijk te maken dat hij ketterij aanhing. De man reageerde geïrriteerd dat G'd niet alleen de Latijnse taal van de monniken sprak. Daarbij gaf hij aan dat dit de begin is van de nieuwe wereld waar G'd in alle talen zou spreken. Hij vertelde dat zij nieuwe kerken gaan bouwen waar geen (afgods)beelden instaan. Michel verbaast achterlatend probeerde de man, waarna direct een beeldenstorm in de kerk begon, een steen te pakken om die tegen de kerk te smijten. Michel probeerde hem af te weren, terwijl de hemel dicht trok en ‘modder' begon te regenen. Tijdens de regenbui zag hij 3 kinderen in de modderregen staan met kleding uit onze tijd aan. Toe Michel nog eens goed om zich heen keek, zag hij allemaal wolkenkrabbers. Michel ‘reiste' opdat moment door de tijd van de 16e naar de 20e eeuw.

Een tijdje later werd Michel, die wij als Nostradamus kennen, door dr. Scalinger, tevens een alchemist, uitgenodigd op zijn welgestelde landgoed. Daar leerde Michel ook zijn assistente Marie Auberligne kennen. Zij liet Michel duidelijk merken dat zijn aanwezigheid haar bedreigde als assistente van Scalinger. Dr. Scalinger had Michel namelijk voor een permanent verblijf en samenwerking uitgenodigd. De volgende avond werden Marie en Michel ‘gedwongen' samen naar een balletvoorstelling te gaan. Deze avond eindigde in een fiasco, waar Marie haar onzekerheid aan Michel kenbaar maakte mbt haar toekomst bij dr Scalinger die zij als kind al kende. Ze raakte overstuur en Michel beloofde haar de volgende dag weg te gaan, zodat haar toekomst als dr. Scalingers assistente veilig zou zijn. Toen Michel in bed lag, kreeg hij een visioen waar hij Marie aan een touw zag hangen. Hij sprong direct uit bed, rende haar kamer in en zag haar zelfmoordpoging voor zijn eigen ogen onttrekken. Net op tijd kon hij haar redden. Haar reden was niet buitengesloten te worden en ze gaf te kennen dat ze niet wilde dat Michel wegging. Ter plekke kregen zij een relatie dat door dr Scalinger werd opgemerkt. Dr Scalinger weidde Michel in door hem te laten zweren dat alles wat hij Michel zou leren dat hij dat geheim moest houden, anders zou hij door 1 van hen gedood worden. Scalinger had tevens werk voor hem als arts in Agen gevonden. Michel werd bij de vrouwen als arts erg populair, want niemand was echt ziek.

Scalinger leerde Michel een goedje ontwikkelen van o.a. noodmuskaat waardoor een ziener zijn visioenen beter zou kunnen zien; wellicht een vorm van drugs. Hij liet Michel vele geheimen van alchemie zien, kabbalistische boeken en andere ketterse literatuur. Zelfs Marie, die Michels vrouw werd, mocht niet van dit geheime plek weten, dat ergens verborgen was in het landhuis van Scalinger. Omdat Marie zich buitengesloten bleef voelen door het geheim van Scalinger en Michel, voelde Michel zich gewongen haar het verblijf te tonen wat bol stond van de schriften zoals Arabische mysticisme Ghajat al-hakim. Marie was direct weg van de Ghajat al-hakim. Om haar blij te maken, had hij dat boek uit Scalingers geheime ruimte gestolen en die aan Marie gegeven. Dat was een stomme zet, want toen hij thuis wilde komen van zijn bestrijding tegen de pest in Arles, werd hij tegen gehouden door een personeelslid van Scalinger. Hij vertelde dat a: de inquisitie achter Michel aan zat en b: Marie en hun zoontje in het ziekenhuis lagen door gevolg van de pest. Michel smokkelde zichzelf in het ziekenhuis en Marie, die meer dood dan levend was, vertelde hem dat de inqusitie de Ghajat al-hakim hadden gevonden. Korte tijd daarna stierf zij. Mensen fluisterden dat Michel half Frankrijk van de pest redde, maar zijn eigen vrouw en beide kinderen liet sterven; hij zou ze gedood hebben. Uiteraard was dat een gruwelijke opmerking die hij naast zich neer mocht leggen.

Het was ondertussen niet moeilijk voor Scalinger om erachter te komen hoe de inqusitie van de Arabische schriften afwist. Hij vroeg ook waarom Michel deze aan Marie gegeven had. Zijn tegenvraag was dan ook waarom Marie zo buitengesloten werd van wat zij uitvoerden. Scalinger vroeg Michel waar zij hun mystieke boeken konden bewaren, want de inquisitie zou snel weer terugkomen. Michel antwoordde dat hij ze wel kwijt kon bij de burgermeester van Salon, zijn broer. Ter plekke werd Michel voor die nacht door Scalinger naar een herberg gestuurd. Hij kon nog onmogelijk bij Scalinger blijven wonen. De boeken werden in manden met hooi gegooid om zo de boeken naar Salon te smokkelen. Hun leven hing er letterlijk van af dat zij veilig aankomen. Tijdens de reis naar Salon zag Michel een visioen van de WOII. Hij was doodsbang. Bommen vlogen om zijn oren en zag angstaanjagende tanks langs hem heen rijden. Hij stapte uit de wagen zei tegen 1 van jongens dat zij met de boeken naar Salon moesten gaan, omdat hij later zou komen. Te voet liep hij verder. Opeens werd Michel wakker in een andere mans bed en een man zat aan zijn bed en vroeg hem naar de mystieke boeken. Michel vroeg hoe hij op de hoogte kon zijn van de mystieke boeken van Scalinger. De man antwoordde dat hij in zijn slaap sprak. De man zat in een religieuze gemeenschap waar men zichzelf boette door elkaar of zichzelf te geselen. Michel rende naar buiten en zag, voor hem, een angstaanjagende helikopter boven zich vliegen en stond, in het donker, midden tussen de soldaten wat weer een 20 eeuwse oorlog moest voorstellen. De man die hem gevonden had zag dat Michel weer een visioen had en zei dat hij ze moest accepteren ipv er tegen te vechten. Ondertussen probeerde Scalinger en zijn mannen in Salon te komen, terwijl Michel te voet naar het huis van zijn broer ging. Ondertussen beloofde Michel Paul, zijn broer, de mensen in Salon van de pest te helpen. Paul was erg blij. Helen, de vrouw van Paul, probeerde Michel te verleiden. Hij wees haar op een bepaalde hoogte af, omdat zij zijn schoonzus is.

Sindsdien wordt Michel ook wel ‘de ziener van Salon' genoemd.

Op een dag kwam een jonge vrouw van 27 op Michels praktijk: Anne Gemelle, een Spaanse uit Barcelona. Ze was een kinderloze weduwe. Snel werden zij minnaars. Ze hertrouwden met elkaar en kregen een zoon Cézar. Daarna kregen zij nog een aantal kinderen.

Omdat Michel klaarblijkelijk zijn visioenen nog steeds niet accepteerde en misschien hoopte dat ze weg zouden blijven, verbrandde Michel zijn mystieke boeken. Anne vroeg waarom hij dat deed en hij antwoordde dat hij dat deed omdat hij van haar hield. M.a.w. hij verweet de dood van Marie en zijn 1e zoontje aan zichzelf en zijn mystieke boeken. Hij dacht wanneer hij zich daar niet in had gelaten, dat Marie en zijn kind waarschijnlijk nog geleefd zouden hebben. Daarna gingen ze de kerk in om G'd te danken dat Hij hen bij elkaar gebracht had. Maar de visioenen bleven uiteraard niet uit zoals hij dat hoopte. Want snel kreeg hij in water het exploderen van kernbommen te zien. Direct schreef hij op wat hij zag: de kwatrijnen van de Centuriën noemde. Deze kwatrijnen waren 4 regelige verzen die met 100 tegelijk in paragrafen werden in gedeeld. Vandaar de naam Centuriën. Hij liet wat van zijn voorspellingen aan Anne lezen en vroeg of zij zijn gekrabbel lezen kon. Ze kon het lezen, maar ze was tegen het publiceren. Michel zei dat hij het wel moest doen om de mensheid te waarschuwen tegen hun eigen zelfdestructie. Hij vertelde haar tot in details over de Franse Revolutie, bestormingen van gevangenissen en het gebruik van de guillotine. Hij voorspelde dat zelfs de Franse koningin gedood zou worden. Anne vroeg wanneer dat zal plaatsvinden en Michel antwoordde haar: ‘over 200 jaar.' De reactie van Anne was zeer negatief. Hij moest zijn Centuriën verbranden. We kunnen ervan uitgaan dat ze bang was dat Michel door de inquisitie beschuldigd zou worden van hekserij. Toch was ze er niet geheel optegen. Ze vroeg zich af of mensen Michel zouden geloven. Michel vertelde haar ook dat hij zijn profetieën in code zou opschrijven voor mensen die de moeite namen de code te breken. Zo zou de inquisitie in feite niet achterkomen wat hij zag en precies opschreef.

Ondertussen kon Helen niet hebben dat zij Michel niet kon krijgen en verzon diverse smoesjes om met hem te kunnen samenwerken, zoals gezamenlijk maken van parfume. Tijdens een picknick vertelde zij Paul dat Michel iedere nacht tot in de vroege uurtjes in zijn torenkamer opsloot en daar niet moe van werd. Paul vond dat het hen niet aanging en dat hij zijn broer dankbaar was dat hij de mensen met de pest zo goed hielp. Toen probeerde zij te stoken tussen de broers, maar Paul trapte daar niet in en zei dat hij heus wel zag dat zij een oogje op Michel had. Anne kwam Helen in het dorp tegen en zei dat ze het een prima plan vond om parfum te maken, want opdat punt had Michel haat op de hoogte gebracht mbt zijn aanvaring met Helen. En ‘s nachts hielden de beide dames, zonder dat ze dat van elkaar wisten, Michel in zijn torenkamer in de gaten die ondertussen in trance raakten en visioenen in water zag. Weer zag hij opstanden en oorlogen.

Op een nacht maakte hij, na weer zo'n visioen, Anne wakker en vertelde dat hij zag dat hun koning Henri II zou sterven. Hij vertelde haar dat hij weet hoe en wanneer: tijdens een steekspel. Hij vertelde dat een lans van de tegenstander door zijn oog zou boren. Hij zei daarbij enthousiast dat hij hierdoor kon bewijzen dat hij niet aan ketterij deed en zou hij alles zou kunnen publiceren. Anne waarschuwde hem voor de koning zelf en de kerk. Maar Michel zei dat de koningin juist zijn beschermvrouwe kon worden, omdat zij wel door profetieën gefascineerd zou raken. Toch stuurde Michel zijn voorspelling naar de koning op. Het luidde:

De jonge leeuw zal de oude
     overwinnen
Op een veld als in de oorlog, in een
man-tot-magevecht,
Hij Zal zijn ogen in een kooi van
     goud doorboren
Een van de 2 splinters , dan zal hij
     een wrede dood sterven
  (Centuriën 1, kwatrijn 35)

De koning sloeg de bovenstaande voorspelling af als nonsens. Michel werd door de koningin uitgenodigd en hij schonk haar parfum van Helen en Anne. Toen Michel zijn onderdanigheid aan haar toonde, wees zij dat af door te melden dat zij in feite collega's zijn. Ze zei dat zij zijn boek gelezen had. Ze vertelde dat zij samenwerkte met Ruggerio, een occulte wetenschapper die aan de astrologie doet. Ze vroeg nog eens of haar overspelige man dood zou gaan. Michel knikte bevestigend en ze zei: ‘goed. Anders zou Frankrijk ten ondergaan.' Ze zei dat ze de regering voor haar zoontje zou overnemen. Ze vroeg om Michels hulp en Michel zei dat hij haar helpen zal. 

De minnares van Henri II echter, verzocht de koning Michel te laten doden door middel van vergiftiging. Dit n.a.v. de voorspelling van de dood van de koning. Toen Michel de koning ontmoette, werd hij door de koning voorschut gezet d.m.v. het voorspellen van Michels dood, terwijl aan hem een giftig glas met wijn werd aangeboden die door Michel opgedronken werd. Michel werd niet goed en de koningin gaf hem het tegengif, zodat hij de aanslag zou overleven. Toen hij na een paar dagen bijkwam, vroeg de koningin hem waarom hij geen aanslag verwachten zou. Michel zei dat hij wist dát hij dood ging en zelfs in welke houding, maar dit niet het moment is. En ondertussen bleef de koningin hem verzorgen.

Tijdens de ontmoeting met de kinderen van de koningin, kreeg Michel weer een visioen. Dit keer zag hij bloed langs de muren van het vertrek lopen waar zij allen waren. En zag dat alle zonen van de koningin in het bloedbad betrokken waren. Ter plekke zakte Michel weg. Later vroeg de koningin de waarheid over het visioen, want ze had door dat het haar gezin betrof. Michel vertelde dat al haar zoons koning van Frankrijk zullen worden, maar dat zij al haar zonen zou overleven. Ze accepteerde zijn profetie en nodigde hem uit in Parijs te wonen, wat hij afsloeg.

Na zijn bezoek aan de koningin ging Michel bij dr. Scalinger langs die woedend bleek te zijn n.a.v. de uitgave van de Centuriën. Hij verweet Michel dat hij hen allemaal in gevaar bracht. Michel antwoordde hem met de volgende woorden: "elke nacht zie ik vreselijke dingen. Moord, verkrachting, volkerenmoord, marteling, enorme catastrofes, oorlogen met wapens die wij ons niet kunnen voorstellen. Ze zullen komen met schepen onder water... ...en met ongelooflijke snelheid door de lucht... ...en met vuur en gifgassen zullen ze alles vernietigen. Alles. Uiteindelijk ook zichzelf."

"Zal niemand overleven?" Vroeg Scalinger, die toen een toontje lager begon te zingen. Michel antwoordde: "vooral de 20e eeuw zal vreselijk zijn. Drie oorlogen zullen de gehele aarde teisteren. Kwaadaardige filosofen zullen verlossing beloven."  "500 jaar," zei Scalinger. Ter plekken kreeg Michel de naam ‘Hister' door. "Wat is ‘Hister'?", Vroeg Scalinger. "Ik hoor dat woord voortdurend in mijn hoofd", antwoordde Michel. Toen pakte Michel rode verf en tekende de swastika, maar wist niet wat dat voorstelde. En tijdens een wandeling over de begraafplaats van Marie en zijn zoontje zei Michel tegen Scalinger: " als de mensen zouden begrijpen, zouden zij hun noodlot misschien kunnen keren. Ik zie altijd het ergste wat er zou kunnen gebeuren. Dan zal de aarde een dorre woestenij worden".

Tijdens het steekspel, in zomer 1559, na 2 ronden, rende de minnares van de koning naar hem toe en vroeg hem te stoppen. Dit n.a.v. Michel profetie. Hij luisterde niet naar haar en werd gedood in de 3e ronde. De jonge leeuw, commandant Montgomery, overwon de koning als op een veldslag, een steektoernooi, wiens oog werd doorboord die beschermd werd door een kooi van goud, zijn vergulde vizier, en die inderdaad aan een wrede dood stierf. Toen de koning dood was, kwam zijn minnares met haar gevolg bij Michel langs en riep dat hij samenspande met de duivel. Op dat moment zat Michel in trance en Anne duwde haar weg en zei dat dit dodelijk kon zijn. Later werd hij ondervraagd terwijl men zijn profetische boeken verbrandde. Michel werd beschuldigd dat hij graaf de Montgomery te hebben vervloekt. Dat was de man die de koning tijdens het steekspel doodde. Michel werd schuldig gesteld van de zwaarste misdaad. "Ik zie de paradijs. Er is nog een toekomst voor de aarde na alle vernietiging. De mensheid zal blijven bestaan. De mensheid kan overleven." Michel moest ‘de leugens' herroepen. Terwijl Michel onderdruk werd gezet de aanklacht te bekennen, kwam de koningin binnen en vroeg wat hij bekennen moet, terwijl hij onschuldig is. Aan de zoon van Michel, Cézar, zei de koningin dat zolang zij leeft dat hij over het leven van zijn vader geen zorgen hoefde te maken. M.a.w. zij werd zijn beschermvrouwe.

Een andere keer zag Michel het gezicht van Hitler, Kennedy's moord, honger in de 3e wereld, Sadam Hoessein, bommen, die hij middels het automatische schrift opschreef. Dat betekende dat hij nog in trance verkeerde, terwijl hij het opschreef.

"Ik heb veel bloedvergieten en catastrofes gezien. Maar daarna is er een kans op een periode van geluk. Er is een toekomst na de aarde. Ik heb het paradijs aanschouwd. De mensheid zal voortbestaan. De mensheid kan overleven." Ondertussen zag Michel satellieten door de ruimte vliegen, met een opgaande zon. Michel stierf in juli 1566 ipv de door hem zelf voorspelde november 1567. In het volgende hoofdstuk gaan we ons verder in zijn profetieën verdiepen.