Ben Gurion Airport deed me denken aan de luchthaven van Los Angeles. Een mooi vliegveld, maar het kan niet wedijveren met ons Schiphol. Op Schiphol wordt aan alles gedacht: aan ondernemingen, aan vermoeide reizigers, maar ook aan mooie toiletten.

Op Ben Gurion werd ik opgewacht door mijn gastheer Henoch Wajsberg, de voorzitter van Irgoen Olei Holland, de Nederlandse immigrantenvereniging in Israël.

Perfecte ambassadeur
In 1989 besloot Henoch om zich in Israël te vestigen. In datzelfde jaar kwam ik in Nederland aan. Hij werd burger van zijn nieuwe vaderland Israël en ik van Nederland. Om vijf uur 's ochtends vertrokken we samen naar Haifa. Er ontstond direct een warme vriendschap tussen mij en Henoch, een zorgzame man en de perfecte ambassadeur voor Nederland.

De weg naar Haifa deed me denken aan de omgeving van Malibu en Santa Monica in Californië. In plaats van palmbomen zag ik dadelbomen en bananenbomen.

Adelaar
Aan de rand van Haifa hebben verschillende internationale bedrijven, zoals Google, Microsoft en Intel, hun onderzoekscentra gevestigd. Ze willen in de nabijheid verkeren van een zeer gerenommeerde universiteit. De Technion Universiteit in Haifa werd in 1912 door joods-Duitse wetenschappers opgericht. Het instituut ligt op een berg en kijkt als een adelaar naar de stad.

Israël heeft sinds zijn oprichting een enorme bijdrage geleverd aan mondiale wetenschappelijke ontwikkelingen. In de techniek, maar ook op het gebied van farmacie.

Tijdens de opening van Cleveringalezing aan de Universiteit van Haifa vertelde de decaan van de rechtenfaculteit dat aan zijn universiteit niet alleen Joden maar ook Arabieren studeren - 25 procent van de studentenpopulatie bestaat uit de Arabische Israëliërs. Daar zijn ze erg trots op.

Eenzijdig ingelicht
De decaan vertelde mij dat de sfeer tussen verschillende etnische groepen op de universiteit perfect is. U wist misschien niet dat er zo veel Arabisch-Israëlische studenten aan een Joodse universiteit studeren. Dat neem ik u niet kwalijk. U wordt door de westerse media eenzijdig ingelicht over het leven in Israël.

Het leven van de Israëlische burger bestaat uit meer dan alleen het conflict tussen Palestijnen en Israëliërs.

In Haifa leeft een aanzienlijk aantal Arabieren in vrede met hun Joodse medeburgers. Ik heb een Arabische wijk bezocht waarin ook enkele Joodse winkels waren gevestigd. In Haifa wonen ook christenen. Het is een multireligieuze en een multiculturele stad.

Geen morele grenzen
De kroon op Haifa is de bahai-tempel, gebouwd op een heuvel.

De bahais zijn de ‘joden’ van Iran. De religie bahai werd in de negentiende eeuw als een afsplitsing van het sjiisme opgericht in Azerbeidzjan en Iran. De oprichter beoogde alle religies te verenigen in één religie.

Nog steeds weten de meeste Iraniërs niet wat de bahai-religie inhoudt. Maar ze zijn door mullahs geïndoctrineerd met de gedachte dat de bahais ongelovige en vooral immorele en gevaarlijke personen zijn. Ze zouden stiekem bloeddorstige rituelen uitvoeren en rondom seksuele zaken kennen ze geen morele grenzen, aldus de officiële propaganda. Deze religie zou door de Britten zijn uitgevonden om de islam te beschadigen. Volgens de mullahs zijn de bahais onrein. Dat geldt overigens niet voor christenen en joden.

Foltering
Wat gebeurde met de bahais? Ze moesten en moeten worden geweerd uit de moslimgemeenschap, hetgeen ook gebeurt. De bahais worden als de pest beschouwd.

De propaganda werkt omdat weinigen in Iran zelf een bahai in levende lijve hebben gezien. Sinds de islamitische revolutie is het bahai een verboden religie. De aanhangers van deze religie worden bedreigd met foltering, met arrestatie en soms ook met de dood. De afgelopen decennia zijn vele bahais geëxecuteerd. Ook in andere islamitische landen wordt hun religie niet erkend.

De arme bahais zijn slachtoffer van de waanzinnige kettervervolging in het Midden-Oosten. Het zijn de Iraanse ketters. Terwijl ze juist een mooi voorbeeld van deugdzaamheid en tolerantie vormen. Geweld of dreiging van geweld komt bij hen niet voor.

Gevaarlijk probleem
In Israël heerst godsdienstvrijheid. Daar zijn bahais vrij, net als alle andere geloofsgemeenschappen. De bahai-tempel is zelfs beeldbepalend in Haifa. Er komen toeristen om de fenomenale, met grote precisie aangelegde tuin te aanschouwen.

Haifa is, net als Israëls andere grote steden, een multiculturele samenleving die goed functioneert. Daar kunnen de islamitische landen veel van leren. Natuurlijk kampt Israël met discriminatie, zoals elke samenleving. Een societas perfectus bestaat niet. Maar een samenleving die verbeteringen niet toestaat, is een gevaarlijk probleem.

Israël biedt juist ruimte voor verbetering, omdat het een vrije samenleving is.

Indringende vragen
Henoch vertelde mij gedetailleerd over de ingewikkelde geschiedenis van verschillende bevolkingsgroepen in Haifa; van protestantse Duitse nazi-aanhangers tot de bahais. De gesprekken met collega’s uit Haifa leerden mij veel over een multiculturele samenleving in het Midden-Oosten.

Waarom kan in Haifa, onder leiding van Joden, een multiculturele en multireligieuze samenleving functioneren? Waarom kunnen in Haifa bahai-tempel, moskee, kerk en synagoge vreedzaam naast elkaar bestaan? Waarom kunnen in Israël ketters van grote religies vreedzaam naast die religies bestaan?

Mijn laatste vraag: waarom stellen westerse journalisten deze indringende vragen niet?
Hierover en over Tel Aviv maandag meer.

©Afshin Elian