Uit de gegevens van de Guttmacher instituut blijkt dat 85% van alle abortussen plaatsvinden  buiten het huwelijk om en daarom moeten we het onderwerp niet als een sociaal probleem zien, maar als een cultuur probleem waarin een huwelijk verplicht is.

Voor vier decennia ’s domineerde abortus de sociale waarden in de Amerikaanse debatten en heeft de natie diep verdeeld in twee partijen van pro-life en pro-choice. Dit jaar betaalde de Republikeinen een enorme prijs in het stemhokje voor de extreme posities, zoals zelfs het niet toestaan van abortussen in geval van incest of verkrachtingen.  Twee Republikeinse Senaat kandidaten gingen zo ver en spraken over “legitieme verkrachting” en over goddelijke gesanctioneerde zwangerschappen die het gevolg zijn van verkrachtingen.

Wat hierin de discussie wordt vergeten is de Bijbelse onderbouwing voor abortus en hoe dit is verworden tot een religieuze discussie in plaats van een juridische kwestie. Tegenstanders van abortus kijken niet naar de grondwet om hun verzet te bevestigen, maar naar de Bijbel . Het is de moeite waard om de Bijbel tekst te herzien met betrekking tot abortus, wat tot een verrassende resultaten kan leiden.

De Hebreeuwse Bijbel verwijst één keer naar abortus en dit is impliciet. Exodus 21:22-23 staat: Wanneer twee mannen met elkaar aan het vechten zijn en zij treffen een zwangere vrouw zodanig dat haar vrucht overlijdt, maar de vrouw zelf verder niet, dan zal een geldboete van hem geëist worden wanneer de echtgenoot hem die laat opleggen en hij betaalt volgens uitspraak van het gerecht.  Gebeurt er wel een dodelijk ongeluk, betaal dan een levend wezen voor een levend wezen..

Er is een significant verschil in de interpretatie van deze tekst tussen het Jodendom en het Katholicisme, waardoor er bij de eerste veel mildere uitspraken zijn over abortus dan bij de laatste.

Volgens de oude rabbijnen moet de tekst worden gelezen zoals het er staat. De Bijbel spreekt over een vrouw die wordt gekwetst door een man in een gevecht, waardoor ze een miskraam krijgt. Een financiële schadeloosstelling wordt betaald voor haar miskraam. Maar als de vrouw sterft dan moet er een leven voor een leven worden gegeven. De passage houdt dus in dat de foetus niet in leven is, maar de moeder wel.

Deze interpretatie is een eenvoudig en komt precies overeen met de originele Hebreeuwse tekst. Volgens de joodse interpretatie van de Bijbel zegt dat alleen de vrouw leeft in plaats van haar foetus.

Deze interpretatie dat de foetus niet volledig in leven is en dat een vernietiging van een foetus niet inhoud dat iemand de doodstraf krijgt, komt ook voort door de interpretatie van de rabbijnen voor de definitie van de wet op moord: “Wie iemand slaat, zodat hij sterft, moet ter dood gebracht worden” (Exodus 21:12). Dit is door de rabbijnen opgevat als “een man, maar niet een foetus.”

In deze verzen blijkt duidelijk dat het doden van een ongeboren kind niet wordt gezien als moorden.

Maar de Christelijke traditie betwisten deze zienswijze. Dit komt door een verkeerde vertaling in de Septuagint in de eerste Griekse vertaling van de Bijbel die soms belangrijke fouten bevat (zie in mijn boek Kosher Jesus voor een uitgebreide lijst). Waar in het Hebreeuws voor  “geen schade volgt” werd het in het Griekse vervangen voor het woord “(haar kind geboren wordt) onvolmaakt gevormd.”

Deze interpretatie die onderscheid maakt tussen een ongevormde en een gevormde foetus en dan het laatst genoemde als moord brandmerkt, werd aanvaard door Tertullianus en door de latere kerkvaders. Vervolgens werd dit opgenomen in de canon van recht en in het Justinanus recht. In de christelijke interpretatie wijst beide delen niet naar het leven van de moeder, maar naar de foetus. De conclusie van het vers dat je “leven moet geven voor een leven” betekent hier dat een foetus volledig in leven is en als een foetus leven wordt vernietigd dit moord is en dat daar de doodstraf op staat.

Dit is de bron voor de Katholieke kerk die de opvatting heeft dat het leven van de foetus gelijk is aan het leven van de moeder, zelfs als het leven van de moeders  in gevaar is kan men geen abortus uitvoeren, omdat dit volgens de opvatting ook moord is.

Het Jodendom betwist deze interpretatie die niet trouw is aan het Hebreeuwse origineel.

Daarom verklaart de Talmoed (Ohalot 7:6): “Als een vrouw zware barensweeën heeft (en haar leven kan anders niet gered worden) dan snijdt men het kind in haar schoot en haalt het deel voor deel uit, omdat haar leven voor het kind gaat. Als het grootste gedeelte (of het hoofd) al naar buiten is dan laat je het ongemoeid, omdat je niet een mensenleven vernietigd omwille een ander."

Een foetus is in leven wanneer het is geboren, maar daarvoor niet.

De grote Joodse geleerde Maimondes,  die wetten heeft verzameld en vastgelegd, voegt er in zijn betoog er verder aan toe dat als een foetus die de moeder  “achtervolgd” ook als dit onbedoeld is, kan worden vernietigt als “aanvaller”, volgens het algemene beginsel va n zelfverdediging. Rashi, de grootste Bijbel commentatoren van alle commentatoren, zegt dat dit zo is zolang de baby nog niet geboren is nog geen nefesh is, nog niet een mens is en dus niet zelfstandig leven is. (Sanhedrin) Het Jodendom verbiedt nog steeds abortus, maar op grond van of “het verspillen van zaad” of als “het zelf aanbrengen van lichamelijk letsel”.  Voor een minderheid kan dit een vorm van doodslag zijn en voor een nog kleinere minderheid dit als een vorm van moord worden beschouwd.

Maar omdat dit volgens de meeste rabbijnse autoriteiten geen moord is aan de hand van de Bijbelse tekst, zal er als het gaat om verkrachting, incest of zelfs psychische schade aan de moeder, ook als deze schade het gevolg is van ernstige financiële nood, zal abortus worden toegestaan.

Om er zeker van te zijn staat het Jodendom abortus niet toe als vorm van anticonceptie en wij mogen daarom ook nooit nonchalant zijn over deze kwestie. De meeste abortussen worden verboden door de Joodse wet zoals hierboven wordt beschreven. Maar rabbijnen nemen wel een veel sympathieker houding aan met vooraanstaande autoriteiten,  waardoor abortus mag in geval van Tay Sachs baby’s of andere dodelijke genetische ziekten.

Wat naar voren komt is dat er een sterk argument is om abortus niet te zien als moord en dat de Bijbel ruimte laat voor abortussen in extreme gevallen zoals verkrachting, incest en wanneer  de gezondheid van de moeder in gevaar is.

In mijn overtuiging is dat abortus niet moet worden verdeeld in een juridische kwestie en dat moet stoppen met het proberen Roe tegen Wade omver te werpen. In plaats daarvan moeten ons richten om abortussen te verminderen en ons focussen op het bouwen van de instituut van het huwelijk.

In de data van het Guttmacher instituut blijkt dat 85% van alle abortussen buiten het huwelijk plaats vindt en we ons niet moeten richten op sociale probleem, maar dat we ons moeten richten op een ontwikkeling van een cultuur die vrouwen respecteert en zich ertoe verbindt tot een huwelijk  en waar de nadruk ligt op de intieme aard van de seks ten opzichte van een recreatieve dimensie.

©Jerusalem post 2012