een Joodse visie op het begin en einde van het Universum

Ik stond vanochtend vroeg op met het ANP-bericht waarin werd afgevraagd of de wereld vrijdagavond bij zonsondergang nog zou bestaan? Ik citeer: “Sommige mensen zijn overtuigd van niet. Zij geloven dat het einde der tijden begint op '21-12-2012'.”

Volgens de kalender van de oude Maya's (Midden-Amerika) zou de wereld  vanavond stoppen. Volgens sommigen was het plaatsje Bugarach (Franse Pyreneeën) ooit de uitvalbasis geweest voor buitenaards leven. Daar hopen verschillende doemdenkers opgenomen te worden in een nieuw leven nadat deze aardse chaos geeindigd is. Ook in China waarschuwden vele leden van de sekte 'Kerk van de Almachtige God' voor een naderende apocalypse, een einde der tijden of een vreselijke ondergang. Media voeden onze angst voor het einde der tijden. Maar is dat zo angstwekkend?
En wat zegt het Jodendom over het einde der tijden?

Met de ondergang van de wereld in het vizier, ontving ik van een goede vriend vanochtend het volgende depri-optimistische gedicht, dat goed aansluit bij een weemoedig gevoel:

Als sterven lang duurt,
De dood om de hoek gluurt.
Dan is de verlossing nabij,
En komt terug het getij.

De vloed van het leven,
Het eb om te vergeven.
Overgang moment van rust,
De zee die ruist en sust.

Zo is de wind de geest
Ooit zijn we er geweest.
Maar we zijn er nog niet,
Alleen G'd die dat ziet.