Het allereerste offer in het Misjkan was een stier – symbolisch bedoeld als vader van het gouden kalf en als verzoening voor de afgoderij. Hoewel het gouden kalf nog niet beschreven is in de Tora schept G’d de refoe’a voor de makka – het herstel voor de ‘broch’.

Onze gebeden tegenwoordig lopen parallel aan de offers: zodra we ons op HaSjeem richten, ontkennen wij impliciet alle machten buiten Hem. Thema’s als dankbaarheid, bevrijding en geestelijke inspiratie vormen de hoofdmoot van onze gebeden.

Zijn wij inmiddels zo vergeestelijkt, dat wij geen korbanot (offers) meer nodig hebben? Of komt dit omdat wij zo progressief zijn? Het tegendeel is waar. Wij zijn spiritueel gedegradeerd en niet meer in staat om materie te verheffen tot geest, om iets aards om te zetten in iets G’ddelijks.
Daarom is onze G’dsdienst veel meer vergeestelijkt. Onze dagelijkse gebeden zijn gericht op versterking van de band met het Opperwezen. Dit was ook de bedoeling van de offers en daarin zijn beiden gelijk.

Rabbi Jitschak Abarbanel (15e eeuw, Spanje) wijst erop, dat de overige offers pas verplicht werden na het debacle met het gouden kalf. Offers dienen meestal als verzoening nadat er iets mis is gegaan in de relatie met het Opperwezen maar de twee dagelijkse offers werden reeds eerder voorgeschreven. In deze offers worden twee belangrijke gebeurtenissen dankbaar herdacht.

Spiritueel danken wij G’d voor het feit dat wij de Tora hebben gekregen, hetgeen ’s ochtends plaatsvond. Het middagoffer herinnert aan het Pesach offer, dat pas na de middag werd geslacht. Het Pesach-offer staat symbool voor de uittocht uit Egypte. Onze lichamelijke bevrijding en onze spirituele verheffing worden dagelijks in offers herdacht.

Andere verklaarders zien de twee gebeden als een uiting van dankbaarheid voor het leven en de ‘parnose’. ’s Ochtends ontvangen wij het leven terug en tegen de avond (wanneer het middagoffer gebracht wordt) hebben wij ons dagelijks brood verdiend.

Malbiem (19e eeuw) beziet de dagelijkse offers meer in historisch perspectief. Zonneaanbidders baden ’s ochtends richting het oosten en tegen de avond richting het westen, de richting van de zon. Om afgoderij tegen te gaan, moest het ochtendoffer in de noordwestelijke hoek en het middagoffer in de noordoostelijke hoek van de Tempel geslacht worden, tegen de zonnerichting in.

©Dayan mr. drs. R. Evers 2013