Toen de mensheid ophield met te luisteren naar de woorden van de Profeten, vond het de media uit.

Er is een Midrasj (Wajjikra Rabba 29, Pirkei de-Rabbi Eliëzer, hfd. 35) die spreekt over 70 engelen, bekend als prinsen, die belast zijn met het toezicht op de 70 volken van de wereld. Elk van deze prinsen houdt toezicht op zijn eigen volk, door als woordvoerder daarvan voor de Troon van G-d op te treden. Wanneer hun volken oorlog voeren, raken zij ook met elkaar in strijd en wanneer hun volken in vrede leven, leven ook zij in vrede.
Deze prinsen zijn de symbolen van de verschillende nationale ideologieën en de bijdragen die zij kunnen leveren aan de verbetering van de mensheid. Wanneer de prinsen en hun volken hun opdracht nakomen, dan zullen zij de machtige ladder van de geschiedenis beklimmen. Wanneer zij falen en veranderen in dictators en dictaturen, en hun macht gebruiken ten behoeve van hun egoïsme, met illusies en bedrog en denkbeeldig idealisme, dan zullen zij vallen. Dit zal hetzij gebeuren door een bliksemflits, waardoor zij in de afgrond van het niets zullen worden geslingerd, of geleidelijk als een gestage regen, die hen langzaam, beetje bij beetje in de afgrond spoelt.
Dit is het uur waarop deze prinsen vergeten zijn wie zij zijn en wat hun functie is. Zij luchten hun arrogantie, elk van hen verbeeldt zich dat hij oppermachtig is. Maar de hand van hun Meester rust op hen. Dat is wat er gebeurde met het oude Egypte, met de Romeinen, de Grieken en vele anderen. Wij zouden daar nog aan kunnen toevoegen: de oude Perzen, de Babyloniërs, de Assyriërs, de Spaanse Inquisitie, de Kruisvaarders, de horden van Chemielnicky, Nazi-Duitsland, Communistisch Rusland.

Op dat uur is er één volk, de Joden, dat hen begint te irriteren, meer dan enig ander. Het is dit volk dat hun territorium binnenkomt en zich onder hen verspreidt en hen oneindige moeilijkheden veroorzaakt met hun morele eisen en leringen. Een uitverkoren volk dat een opdracht van de Hemel met zich meedraagt, welke ieder menselijk wezen verantwoordelijk maakt voor zijn daden en welke leer tegenstrijdig is aan alle egoïsme, illusies en bedrog, waar deze volken zich aan overgegeven hebben. Het resultaat is dat deze volken oproepen tot de vernietiging van dit ene storende volk. Haar stem, dat de stem van Boven weerspiegelt, moet verstomd worden, zodat de onzekerheid van het geweten van deze volken en de realiteit van hun schuld kan worden uitgewist. Terwijl zij zich verzetten tegen hun eigen bestemming, moeten zij diegenen vernietigen die hen die bestemming gebracht heeft.

Maar hoe kan men dat doel bereiken, zonder zich daarvoor schuldig te voelen? Er is slechts één manier waarop dat kan worden bereikt. En dat is door dat volk de de-legitimatie, zijn bestaansrecht te ontnemen, door aan de wereld te bewijzen dat de Joden zelf niet beter zijn, maar in feite nog veel slechter dan diezelfde volken die de basisprincipes van de moraal met voeten treden. Alleen wanneer bewezen kan worden dat de Joden zelf immoreel en schuldig zijn aan massamoord en genocide, kan deze stem tot zwijgen worden gebracht. Dus zoeken zij naar een stok. Maar die is niet makkelijk te vinden. Hoe kun je een onmogelijke situatie creëren voor de Joden, zodat, hoe zij ook reageren, zij schuldig bevonden kunnen worden? En dus werd geconcludeerd dat er niets meer bevredigend was dat de Joden een strijd op te dringen met een ander volk, waartegen dit Joodse volk zich, tegen zijn wil in, moet verdedigen, wil het overleven. Maar dat kon niet zomaar een ander volk zijn, het moest een „underdog" zijn, en er moesten omstandigheden gecreëerd worden die garandeerden dat de Joden uit pure zelfverdediging hun wapens ter hand moesten nemen en deze zogenaamde hulpeloze en onschuldige mensen te bestrijden. En wanneer er niet zo'n hulpeloos en onschuldig volk bestaat, dat moet het kunstmatig gecreëerd worden. En zo gebeurde het ook. En de wereld, althans het grootste deel daarvan, viel rechtstreeks in deze val en verloor prompt zijn gezond verstand en zijn moraal.

In feite werd het bizar. Met een klein aantal uitzonderingen is de wereld, zijn de regeringen, de media en de bureaucraten van de Verenigde Naties veranderd in een Orwelliaanse wereld. Het is gestopt met denken, heeft alles omgedraaid, maakte van het slachtoffer de agressor en begon de geschiedenis te herschrijven met slechts één doel: de de-legitimatie van de Joden, wier bestaan het doet herinneren aan hun morele verplichtingen.

Sedert het begin van deze oorlog zijn reeds zo'n 3500 raketten op Israëls steden gevallen, elk daarvan met de bedoeling om burgers de doden en te verminken. (Dat „slechts" een honderdtal mensen gedood is in plaats van duizenden is op zich al een compleet wonder!) Bijna twee miljoen mensen worden gedwongen in schuilkelders te zitten, hun levens zijn geruïneerd, hun huizen verwoest, hun economie vernietigd en alles wat de wereld en het grootste deel van de media doet is dit kleine land ervan beschuldigen dat het „buiten proporties reageert op zijn vijanden en dat het doelbewust kinderen in zuid-Libanon doodt, in steden en gebouwen, waar de bewoners herhaaldelijk gewaarschuwd werden door het Israëlische leer (door strooibiljetten, via de radio en zelfs per telefoon!) om uit die steden en gebouwen weg te gaan, ten einde niet getroffen te worden. (Waarom stortte het gebouw in Kana pas zeven uur nadat het gebombardeerd was, in elkaar. Liet Chezbolla misschien een andere bom binnenin ontploffen, zodat het gebouw zou instorten boven op vrouwen en kinderen (wat deden die vrouwen en kinderen daar nog zeven uur later!) zodat de wereld Israël daarvan de schuld zou geven?
De krankzinnigheid van de verontwaardiging van de wereld is dat er inderdaad een wanverhouding bestaat in deze oorlog. Chezbolla tracht doelbewust zoveel mogelijk burgerslachtoffers te maken aan beide zijden van het slagveld en Israël tracht doelbewust zo min mogelijk burgerslachtoffers te maken aan beide kanten. Israël zendt grondtroepen in Libanon, om het leven van onschuldige burgers te sparen (en betaalt daar zelf een zware prijs voor in de vorm van soldaten die gedood worden) en Chezbolla verschuilt zijn vechters, zijn raketten en zijn hele infrastructuur tussen de Libanese burgers, opdat zoveel mogelijk Lebanezen gedood zullen worden. Israëlische soldaten sneuvelen opdat Libanese burgers blijven leven, terwijl Chezbolla tracht in leven te blijven door zoveel mogelijk Libanese burgers te laten omkomen.
En alles wat de internationale gemeenschap kan doen is te praten over de gruweldaden van Israël, die sommigen zelfs vergelijken met de Nazi's in de Holocaust. Dit is zelf niets anders dan antisemitisme.

De oorzaak van deze krankzinnige situatie ligt echter veel dieper. Het is een ongekende en latente haat tegen bijbelse morele waarden, welke deze volken en hun media tegen Israël doet keren. Wat velen niet herkennen is dat zij nog steeds niet in staat zijn om het volk Israël te vergeven dat het Jodendom de bakermat was van de moraal van het Christendom. Dat is de wortel van veel van het westers antisemitisme.
Wanneer wij Joden naar dit bizarre spel kijken, kunnen wij alleen maar glimlachen, want eens te meer wordt het uitzonderlijke van ons volk bewezen. De dubbele standaards die tegen ons Joden gehanteerd worden, het totale gebrek aan fundamentele integriteit en de complete afwezigheid van enige logica verbaast ons niet langer. Het maakt deel uit van de lange ervaring van het Joodse volk. Het is echter belangrijk te herinneren dat de veelheid van de zieken ons niet het bestaan van de gezonden mag doen vergeten.
Laten we niet vergeten wat Olive Schreiner schreef: „De studie van de geschiedenis van de afgelopen eeuwen van Europa leert ons een duidelijke les: de volken die de Joden hebben geaccepteerd en het fair hebben behandeld, is het goed gegaan; de volken die hen gekweld en onderdrukt hebben, schreven hun eigen vloek." (Olive Schreiner, Zuid-Afrikaans novelist, geciteerd in „A Book of Jewish Thought" door Opperrabbijn J.H.Heryz, Oxford University Press, 1966).

Wat deze volken zich niet realiseren, is dat als zij niet willen dat Israël het overleeft, zij de basis leggen voor een Holocaust die over henzelf komt. En dan zal geen prins of engel hen helpen.

Bron en met toestemming:
Joods Leven