| Orgaandonatie tegen betaling? Een ethisch dilemma |
| Publicatiedatum: woensdag 23 oktober 2019 |
Auteur: Opperrabbijn R. Evers | 1.140 keer gelezen |
|
|
| Opperrabbijn R. Evers, Wetenschap, Gezondheid, psychologie en sport, Het lichaam » |
|
|
 Sommige mensen vinden dat voor orgaandonatie betaald moet worden. De meeste mensen zijn er volledig tegen. Een aantal jaren geleden zag ik een film, waarin gekloonde mensen werden misbruikt voor orgaandonatie. Het was shockerend.
Tijdens een medisch-halachisch congres in Kopenhagen werd het schrijnende gebrek aan organen besproken. Dit kost mensenlevens.
Weerstand
In christelijke kringen is er veel verzet tegen orgaanhandel. Ook onze overheid ziet orgaandonatie als een geschenk. Financiële prikkels zijn onaanvaardbaar: "Het is een geschenk van de donor om zich beschikbaar te stellen voor anderen. Vrijgegeven als een geschenk, moeten de organen worden ontvangen als een geschenk, niet als een verhandelbaar goed. De handel in organen of de commercialisering van andere aspecten van orgaantransplantatie moet actief worden tegengegaan", zegt professor H. Jochemsen.
In West-Europa zijn de wachtlijsten voor donororgaan erg lang. Elk jaar sterven er veel mensen omdat er niet genoeg organen beschikbaar zijn. Waarschijnlijk is het werkelijke aantal slachtoffers veel hoger omdat veel mensen niet eens op een wachtlijst komen.
In Kopenhagen werd gewaarschuwd voor mogelijke excessen als voor orgaandonatie betaald wordt.
Verschillende groezelige verhalen kwamen naar boven.
1 Baruch Brody, een filosoof uit Texas, was in Thailand. Een man stelde de filosoof voor de keuze: of hij verkocht zijn dochter als ‘werkster’ of een van haar nieren.
2. In Israël vocht een vader die zijn hele leven voor zijn gehandicapte kind had gezorgd, voor het Hooggerechtshof om een nierdonatie van dit kind. Hiervoor was toestemming geweigerd. De rechtbank wees het verzoek af, met als gevolg dat de vader in levensgevaar was en de zoon zonder verzorger was.
3. Nog niet zo lang geleden was iedereen geshockeerd door de bekentenis van de Chinese regering dat organen van geëxecuteerde gevangenen worden doorverkocht zonder toestemming van de gevangenen of hun familie. In China krijg je de kogel voor diefstal. Een Chinees betaalt 27.000 € voor een lever, terwijl een buitenlander 36.000 € moet betalen. Tientallen Israëliërs lopen nu rond met een Chinese lever en weten meestal niet dat het van een crimineel komt.
4. het internet biedt ook onbeperkte mogelijkheden. Op 19 september 2014 bood een 54-jarige Amerikaan zijn nier aan op de veilingsite eBay. Binnen 24 uur was het bod 800.000 dollar. Als het zoeken naar een orgaan onder kennissen niets oplevert, dan zoekt men zijn heil in de social media. Een wanhopige patiënt heeft er alles voor over om zijn leven te redden.
Specialisten werken niet altijd even graag mee aan voorbereidende onderzoeken. Sommige ziekenhuizen trekken zich terug als het beschikbare orgaan via een website of andere commerciële middelen is verkregen. De grenzen van wat ethisch aanvaardbaar is, verschuiven. Moeten we richtsnoeren opstellen voor "marktplaatsen" waar ontvangers en donoren elkaar ontmoeten?
5. maar er zijn ook positieve berichten. Ravits, een lid van het Israëlische parlement, had een nier nodig. Hij weigerde echter de nierdonatie van een van zijn vijf zonen. Zijn kinderen vochten voor een Beit Din, een religieuze rechtbank, om de eer hun vader een nier te mogen schenken.
6. In India mocht men vroeger zijn organen verkopen. De orgaanhandel was daar voornamelijk beperkt tot levende donoren. Voor een nier kreeg men zes keer het jaarsalaris. Het gebrek aan organen was accuut voorbij.
Op het congres in Kopenhagen had ik ook de gelegenheid om met verschillende medische-halachische deskundigen te spreken. Een van hen was professor Awraham Steinberg van het Sha'arei Zedek Ziekenhuis in Jeruzalem. Hij vertelde mij dat hij in theorie niet tegen de betaling van organen was, zolang dit maar door de autoriteiten zou worden beheerd en gecontroleerd. Maar dit is in de praktijk niet mogelijk. Bovendien kleven er te veel morele problemen aan handel in organen.
Bijna alle beschaafde landen verbieden de verkoop van menselijke organen. Orgaandonatie is de ultieme vorm van liefdadigheid.
Lees ook: Transplantatie van organen vanuit Joods perspectief van opperrabbijn R. Evers
|
|
|