Wel is opmerkelijk hoe de moderne techniek profetische toekomstbeloften binnen het kader van de menselijke realiteit plaatst. In hoofdstuk 37 van de profeet Ezechiël worden de doden uit het dal Doera tot leven gewekt, hetgeen als een voorproefje op de uiteindelijke herleving der doden wordt gezien. De opstanding der doden is de laatste van de dertien geloofpunten van Maimonides: “Ik geloof met volledige overtuiging dat de herleving der doden zal plaatsvinden op een tijdstip dat G’d goeddunkt”. Het is opvallend, dat het via kloontechnieken mogelijk is om uit één cel weer een heel nieuw mens te produceren. De Talmoed stelt, dat van ieder begraven mens altijd een aantal cellen overblijven, die weer de grondstof vormen voor de Herleving. Tot voor kort was het geloof in de herleving van doden nog pure toekomstmuziek. Maar de moderne technieken laten ons zien dat dit geen onmogelijkheid meer is. De religieuze winst van de ontwikkeling van kloontechnieken is, dat zelfs de meest verstokte atheïst weer onvoorwaardelijk kan geloven.