De sjoel, zoals wij de synagoge noemen of het beth hamidrash (het huis van het leren), neemt centraal plaats in het gebouw. Het is een ruimte die aan alle voorwaarden van een synagoge voldoet. Er staat een Tora-kast met een Tora-rol erin. Er is een plaats voor de voorganger en langs de wanden staan grote boekenkasten. Deze ruimte is zeer multifunctioneel. Daar bedoel ik mee dat onze leerlingen op veel verschillende manieren hun opleiding verrijken in deze ruimte.

Allereerst is de sjoel een bibliotheek. Langs de wanden staan honderden boeken die de leerlingen en leraren kunnen gebruiken bij de Joodse studies. Gelukkig is het ons, enkel jaren geleden door een gift van Maror, mogelijk gemaakt de boekenkast zeer uit te breiden. Veel boeken worden letterlijk kapot gelezen. Hieromtrent bestaat er een leerzame anekdote.

De joodse traditie schrijft voor dat onze heilige boeken begraven worden als zij niet meer bruikbaar zijn. Dit gebeurt op de Joodse begraafplaats, meestal tijdens het begraven van een geleerde. Bij een begrafenis stonden de gezichten van de aanwezigen zeer somber. De rabbijn nam het woord en zei dat dit verkeerd was. Indien Joodse boeken begraven worden omdat zij letterlijk kapot geleerd zijn, is dat juist een reden tot tevredenheid. Hun kennis is overgeleverd, tot leven gekomen, hun doel is bereikt. Én zij werden met de juiste eerbied behandeld. Geen reden voor somberheid maar voor tevredenheid!

Een zo mogelijk nog belangrijkere functie van de sjoel, is dat daar het ochtend- en middaggebed uitgesproken wordt. De Jood bidt iedere dag drie keer, het liefst in een synagoge met minstens tien man bij elkaar. Bij iedere dienst is er één die de Hebreeuwse teksten op de traditionele melodieën voordraagt: de voorganger of chazan. Chazan zijn is een combinatie van goed lezen van de tekst, begrip van de inhoud, kennis van de orde van de dienst, toepassen van de voorschriften voor het gebed en beheersing van de traditie. Kortom, niet iedereen kan dit zomaar doen. Onze leerlingen wel. Zij krijgen – als onderdeel van hun opleiding op onze school – de kans zich te bekwamen in al deze velden.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat tussen het ochtendgebed en het ontbijt, dat ook op school wordt gegeten (men eet niet een heel ontbijt voor het ochtendgebed), eerst nog de Joodse wet wordt bestudeerd in onze synagoge. Dus terwijl sommige leerlingen, die van buiten de stad komen en door fileleed de gebedsstond hebben gemist, hun gebed nog uitspreken, leren alle anderen in kleine groepjes onder toezicht van hun leraren, de Joodse wetten, die onder anderen het correct uitspreken van de gebeden omtrent.

Op maandag- en donderdagochtend komt hier nog het voorlezen uit de Tora bij. Dit 'huzarenstukje' is nog ingewikkelder dan de gebeden omdat hier rechtstreeks uit de torarol wordt gelezen. En het Hebreeuws kent geen vocale, zoals u wel weet. Dus: lkt d tkst n btj hrp*.

Onze leerlingen krijgen op hun beurt de opdracht een stuk uit de Tora op de juiste manier voor te lezen, een kwaliteit die zij de rest van hun leven kunnen gebruiken voor de Joodse gemeenschappen in de hele wereld.

Voordat ze hun dag beginnen met hun groei in de vakken van de middelbare school, wordt hen door het samenzijn in de synagoge een belangrijke boodschap meegegeven: wat je ook voor werk zult doen in je leven, wees altijd bereid en paraat om je in te zetten voor de gemeenschap waar je toe behoort.

*lijkt de tekst een beetje hierop.

Bron: Rond de Bron nr. 55