 Veel reizen, weinig thuis. Ik moest even denken aan de sidroth van de laatste weken, waarin tot in de kleinste details uitvoerig wordt gesproken over de bouw van het tabernakel, het met de Joden meetrekkende Heiligdom. De mens wordt geacht om ook van zichzelf een heiligdom te maken. En gelijk het misjkan, tabernakel, voortdurend onderweg was, zo ook was en ben ik wel erg veel onderweg de laatste en komende periode. Berlijn was een geweldige ervaring.
130 Europese Rabbijnen die bijeenkwamen voor een conferentie, een soort bijscholing. Ik mocht namens de rabbijnen de President van de Bundestage toespreken. De vertaling van mijn toespraak is te vinden op www.iPor.nl. Maar nu: op naar de Oekraïne! Wat ga ik daar doen, vraag ik mezelf af. Christenen voor Israël wil mij hun werk tonen. Maar waarom weet ik eigenlijk niet goed. Wel weet ik dat er bij velen zorg bestaat dat hun hulp aan de Joden in dit moeizame land tot doel zou hebben: bekering. Ik ga mijn ogen en oren zeer goed gebruiken om dit te controleren, hoewel ik op voorhand weet dat dit bij deze groepring niet aan de orde kan zijn omdat dit ingaat tegen hun filosofie en levensbeschouwing. Ja, zij doen aan zending. Maar dan uitsluitend aan zending onder de Christenen om hun geloofsgenoten te overtuigen om het Joodse Volk en Israël tot steun te zijn, zonder enige bijbedoeling. Maar ondertussen zal ik die week Oekraïne ook jonge rabbijnen ontmoeten die ik vanuit het RCE, Rabbinical Center of Europe, een soort rabbinale wegenwacht, kom helpen met eventuele ingewikkelde problemen waar ze zelf niet uitkomen. Een aantal lokale Oekraïense rabbijnen heeft me al e-mails gestuurd.
Maar terwijl ik nu gewoon thuis ben, probeer ik mijn reguliere werkzaamheden te verrichten. Een choepa voorbereiden, een paar rabbinale verklaringen, lezingen, toespraken en sjioerim. En natuurlijk, welkom in Nederland, de nodige ruzies (oplossen). Ik krijg veel complimenten vanwege mijn sterke toespraken. En daarin zit een stukje gevaarlijke angel! Ik dien een tabernakel, een heiligdom, te blijven. In een heiligdom is G’d voortdurend aanwezig. Ik dien permanent doordrongen te zijn van mijn opdracht. Hoogmoed is een vorm van afgodendienst. De IK is in die leefwijze de afgod. Weg met die IK. Kedoesja, heiligheid, is synoniem met bescheidenheid, jezelf weten weg te cijferen. Deze weken wordt tot in de kleinste details de bouw van die tenttempel beschreven in de Thora. Vaak geloven mensen alleen in de grote lijnen. Maar de Thora leert ons deze weken hoe essentieel juist de zogenaamde kleine details zijn, wanneer het gaat om opvoeding van je kinderen en van de jeugd in het algemeen. Maar ook voor mijn eigen werkzaamheden geldt de essentie van de details. Snel ben je geneigd als rabbijn, om je te concentreren op de grote essentiële lijnen, daarmee haal je kowed, overdreven eer, binnen. Maar die felicitatiebrief aan die eenzame mevrouw die 78 jaar wordt, alleen is, niemand heeft…..juist die felicitatie, waarvoor geen applaus en zelfs geen foto in de krant, is van belang en maakt van die reizende tent een hoogstaand heiligdom. De details en niet de grote lijnen, dien ik steeds voor ogen te houden.
Op naar Oekraïne!
©Opperrabbijn Jacobs 2016 |