Foto credits: Chayas.com

Als opperrabbijn kom ik regelmatig in de media en is het houden van toespraken een bijna dagelijks ritueel. En dan nog de lezingen, cursussen, persoonlijke contacten en artikelen. Maar, vraag ik me regelmatig af, wat is het nuttig rendement?

Een en veertig jaar geleden hield ik mijn eerste toespraak bij een grote bijeenkomt van personeel en bewoners/patiënten van het Sinai Centrum, Joods Psychiatrisch Ziekenhuis. Na afloop kwam de geneesheer-directeur naar mij toe en complimenteerde mij voor de geweldige toespraak. Ik bedankte de directeur voor het compliment en vroeg hem wat er zo geweldig aan was. Ik had niet echt het gevoel dat mijn toespraak indruk had gemaakt of zich had mogen verheugen op een aandachtig luisterend publiek!
“Jacobs, geweldig”, zei de psychiater, “niemand luisterde en je sprak maar door en je sprak maar door………”.

Vijftien jaar later komt er in Amsterdam een mij onbekende vrouw naar mij toe. “Mijnheer Jacobs, kent u mij nog?”. Omdat ik werkelijk geen idee had wie de vrouw was, kon ik niet anders dan beleefd mij verontschuldigen en ontkennen. “Vijftien jaar geleden was ik bij uw eerste toespraak in het Sinai Centrum. Ik was toen nog ziek. Ik herinner mij nog heel goed de toespraak en de boodschap, de levensles die u probeerde over te brengen. Uw woorden zijn mij ook na mijn ontslag uit het psychiatrisch ziekenhuis bij gebleven en tot grote steun geweest!”

De conclusie is duidelijk. Een toespraak of een lezing kan ongemerkt medemensen inspireren en tot steun zijn. Toevallig ontmoette ik deze vrouw en hoorde ik uit de eerste hand van de impact van mijn woorden. Maar hoe vaak denk ik dat ik mijn tijd heb verkwist en niemand heb bereikt?

Op pagina 2 van het RD van zaterdag 28 mei j.l. las ik in de rubriek Kerkelijke Pers dat Ds. Visscher bij een lezing van mij aanwezig was. Ik sprak over opkomend antisemitisme. Ds. Visscher heeft gelijk als hij schrijft dat naschelden uitsluitend plaats zal vinden indien de Jood duidelijk als Jood herkenbaar is, zoals ik. En dan komt het: de predikant laat zich door mij inspireren en vraag zich af waarom de orthodoxe Christen niet zichtbaar is en daarna roept de dominee medechristenen op om het mobile telefoontje te vervangen voor de Bijbel!

Dus voortaan geen gelovige Christenen meer in de wachtkamer, in de trein of in de tram, met een mobile telefoon, maar in plaats van het mobieltje de Bijbel. Want als gelovigen dienen wij ervan doordrongen te zijn, dat wij wandelende reclameborden zijn, wij gezien kunnen worden door de medemens en de Eeuwige dienen te verkondigen!

En ik? Ik ben dankbaar dat mijn toespraak in Amersfoort zo ver heeft mogen reiken, ook christelijke vrienden heeft bereikt en dat ik niet voor dovemansoren heb gesproken.

©Opperrabbijn Jacobs 2016