"Het gebeurde dat Rabbi Eliëzer, Rabbi Jehosjoea, Rabbi Elazar Ben-Azarya, Rabbi Akiva en Rabbi Tarphon in Bnei Brak leunden. Ze bespraken die hele nacht de Uittocht uit Egypte, totdat hun studenten kwamen en hen vertelden: 'Onze rabbaniem [rabbijnen]! De tijd is daar voor het reciteren van de ochtend Sjema!'"[Pesach Hagada].

Dit verhaal wordt door alle Joden op Pesach bij de Seder gelezen. Op het eerste gezicht is het een eenvoudig verhaal van vijf rabbaniem die zich lieten meeslepen door opnieuw het verhaal van de Uittocht te vertellen totdat hun studenten hen moesten onderbreken.

Toch, bij nader onderzoek, zien we dat dit verhaal allesbehalve eenvoudig is en eigenlijk vol met vragen en problemen zit.

Het eerste probleem is de afwezigheid van de families van deze rabbijnen. Als de belangrijkste mitswa van het vertellen van de uittocht uit Egypte is om deze aan de volgende generatie te vertellen, waar zijn dan de vrouwen en kinderen van deze grote rabbaniem? Als iemand het argument wil aangaan dat dit een speciale elite Seder was, zou die afwezigheid niet alleen Halacha schenden, maar de volgende vraag die je zou kunnen stellen is: waar zijn de studenten van deze grote rabbijnen?

Deze verheven rabbaniem zouden nauwelijks enige dwar Tora hebben gegeven zonder de aanwezigheid van hun studenten. Wanneer een rabbijn over gaat op Tora, maar er is niemand om deze aan te horen, dan is het als een boom die in het bos valt zonder dat iemand het hoort.

De volgende vraag is: Waarom moeten de studenten van de buitenaf naar binnen komen om de rabbaniem te vertellen dat de tijd van Kerijat Sjema is aangebroken? Waarom kijk je zelf niet naar buiten om de dageraad te kunnen zien?

Nóg een ander probleem is dat Rabbi Akiva juniorlid van deze vooraanstaande groep was en zelf een student van enkele van deze rabbaniem. Hoe kan het zo zijn dat hij achterover leunde? De Halacha stelt dat men niet achterover mag leunen in bijzijn van zijn Rebbe! Tot slot, wat is er zo speciaal aan deze geweldige rabbaniem die de hele nacht hebben doorgebracht om de Exodus op Sedernacht te bespreken? Is dat niet wat iedereen moet doen?

Dit ongewone verhaal verschijnt nergens in de Talmoed of Midrasj, maar verschijnt toch het in de Hagada. Sommige chachamiem, geleerden, geven de verklaring dat dit verhaal geen Seder op Pesach-avond beschrijft, maar dat deze ontmoeting plaatsvond op een andere nacht tijdens de opstand van Bar Kochba [132-135 ndgj]. Het verhaal werd bewaard middels overlevering totdat het uiteindelijk werd opgenomen in de Hagada.

De rebellie van Bar Kochba was een poging van Shimon Bar Kochba om de Romeinse vervolging en bezetting van Israël te beëindigen en de Joodse soevereiniteit over het land te herstellen. In het begin was hij succesvol en de grote chacham, Rabbi Akiva, verklaarde Bar Kochba de Mosjiach zou zijn.

Deze uitleg zou een antwoord bieden op alle vragen die we hierboven hebben gesteld. Rabbi Akiva was mogelijk het jongste lid van de groep, maar hij was het geestelijk hoofd van de rebellie van Bar Kochba. Dit verklaart waarom zij elkaar ontmoetten in Bnei Brak. Deze stad was de geboorteplaats van Rabbi Akiva, en als geestelijk hoofd van de opstand en als Mara D'Atra van Bnei Brak, zou hij het recht hebben om zelfs voor zijn rabbaniem achterover te leunen.

Deze theorie verklaart ook waarom de vrouwen en kinderen niet aanwezig waren, omdat deze gebeurtenis NIET op de Pesach-avond plaatsvond. Wat de studenten betreft, zij hielden de wacht buiten en moesten de rabbaniem informeren. Zij zaten waarschijnlijk op zolder of in een kelder, omdat zij zich moesten schuilhouden voor de Romeinen. Er waren geen ramen in hun schuilplaats en dus moest de tijd voor Kerijat Sjema aangekondigd worden.

Deze rabbaniem kwamen bijeen om de uittocht uit Egypte te bespreken, omdat de Uittocht archetypisch is voor alle toekomstige bevrijdingen. Ze hoopten door de Uittocht te bespreken, dat dit de Laatste Verlossing zou versnellen en hen zou helpen in hun huidige moeilijke situatie. Misschien nog belangrijker is dat het hen zou inspireren en moed zou geven in deze donkere tijd van Romeinse vervolging en onderdrukking.

De rebellie van Bar Kochba faalde uiteindelijk en de gevolgen ervan waren rampzalig voor het Joodse volk. Hoe heeft dit verhaal van de hoop deze ramp overleefd en waarom wordt het elk jaar samen met de Uittocht uit Egypte verteld?

Joodse geschiedenis is geen kijksport. Pesach is een uitnodiging om een actieve rol te spelen in het zich ontvouwende Joodse verhaal. De Rietzee zou niet gespleten zijn geweest, wanneer Nachshon Ben Aminadav en Shevet Binyamin niet van tevoren erin hadden gesprongen. Daarom kwamen deze rabbaniem samen om actief deel te nemen aan de Joodse geschiedenis en daarom is hun verhaal verbonden met het verhaal van de Pesach Exodus.

De Zohar stelt dat de Laatste Verlossing parallel zal lopen met de Exodus en dat de Exodus een routekaart is van de komende geoelah. De Uittocht uit Egypte begon aan de lange en kronkelige weg die ons uiteindelijk naar de Messiaanse tijd zal leiden.