“Nadat het hele volk de Jordaan was overgestoken, sprak Hasjem tot Jehosjoea: "Kies twaalf mannen uit het volk, één man van iedere stam, en beveel hen: Neem twaalf stenen van deze plaats ze in het midden van de Jordaan waar de kohaniem (priesters) staan, draag ze met je en zet ze neer op de plaats waar je de nacht doorbrengt..."

“...Jehosjoea riep dus de twaalf mannen bijeen die hij uit de Israëlieten had gekozen, één man van ieder stam... De Israëlieten deden precies zoals Jehosjoea hen geboden had. De twaalf mannen haalden stenen uit het midden van de Jordaan, één voor ieder stam, precies zoals Hasjem tegen Jehosjoea had gezegd. Ze droegen ze naar het kamp en zetten ze daar neer. Jehosjoea richtte ook twaalf stenen op in het midden van de Jordaan, waar de kohaniem - die de Ark van het Verbond droegen - stonden. De stenen zijn daar nog tot op de dag van vandaag.” Jehosjoea/Jozua 4:1-9

In Dwariem/Deut. 27 vers 4 werd voor het eerst aan Mozes opgedragen deze bovenstaande twaalf stenen op te richten. Nadat de Torah op de stenen was geschreven, moesten de stenen met pleister opgetrokken worden. Dit om het schrijfwerk te beschermen. Iedereen die wenste om de tekst van de Torah te kopiëren, kon de zachte pleister gemakkelijk verwijderen om vervolgens mee te nemen [Talmoed Sotah 35b]. Hasjem gebood vervolgens in vers 8 dat de Torah zeer duidelijk op de stenen opgeschreven moest worden. Waarom?

De Torah moest op een zeer heldere wijze opgeschreven worden, zodat mensen het ook kunnen begrijpen. De Torah werd in de zeventig primaire talen opgeschreven. Dit alleen was al een wonder. De reden wordt in de Midrash duidelijk vermeld: "Bovendien werd de Torah geschreven in alle zeventig talen, zodat de niet-Joodse volkeren een kans kregen om het te leren"

Deze Stenen dienden dus voor zowel Joden als voor niet-Joden. Voor Joden als monument voor het verbond tussen hen en Hasjem. En niet-Joden die in Kena’an woonden, konden door de inscriptie serieus te nemen, berouw tonen. Hierdoor konden zij als ger tosjav in Kena’an blijven wonen.

Onze geleerde Rasji leert waar de stenen werden geplaatst. Twaalf stenen aan de kant bij de Jordaan, twaalf stenen in Gilgal en twaalf stenen op de berg Eval.

De stenen die Mozes aan de oostelijke kant van de Jordaan had geplaatst, waren een waarschuwing voor de niet-Joden om de Noachidische Wetten te accepteren. Ook dienden zij als een waarschuwing voor de niet-Joden, zodat zij werden geïnformeerd van het feit dat Hasjem boos wordt wanneer zij hun gruwelen en afgoderij zouden blijven handhaven. Deze stenen dienden ook als een permanent gedenkteken voor de Joden om aan de toekomstige generaties te herinneren dat hun voorouders de Jordaan waren overgestoken middels het droge land. Dus precies zoals het volk door de Rietzee liep toen de Egyptenaren hen achtervolgden. Jehosjoea richtte zelf nog een set van twaalf stenen in de Jordaan op om dit wonder te gedenken.

Tot slot dienden de stenen als een waarschuwing wanneer je het Land betreedt, je moet onderwerpen aan de Torah. De stenen waren als het ware een mezoeza die je bij een Joods huis aan de deuren ziet hangen.

Dit artikel is gepubliceerd in de nieuwe Rond de Bron nummer 71 2018/5778 van de Stichting Joodse Kindergemeenschap Cheider.