| Joods worden - Gioer |
| Publicatiedatum: zondag 08 december 2019 |
Auteur: Opperrabbijn R. Evers | 2.263 keer gelezen |
|
|
| Gioer, Opperrabbijn R. Evers » |
|
|
 Fotocredits: Jaco Andeweg via Facebook Hollandse Herdershond
Speelt u met de gedachte om lid te worden van de Joodse geloofsgemeenschap? De volgende pagina’s bieden u overzicht en inzicht.
Men moet er rekening mee houden dat het Jodendom geen missionaire religie is. We moedigen mensen niet aan om zich te bekeren. Dit heeft een zeer eenvoudige en begrijpelijke reden: je hoeft geen Jood te zijn om een relatie met G’d te onderhouden.
In het eerste boek van de Tora, Bereesjiet (ook wel Genesis genaamd), zijn er veel mensen die met G’d wandelden, die een rechtvaardig leven leidden en met wie G’d zelfs gedeeltelijk direct communiceerde, lang voordat de Tora werd geopenbaard en lang voordat het Jodendom bestond.
Bewijzen hiervan vinden we in het Boek Ruth, dat we lezen in de synagoge op het Sjawoeot feest. Daar leren we Elimelech en zijn vrouw Naomi kennen met hun twee volwassen zonen die Israël verlaten vanwege een hongersnood en verhuizen naar het land van Moav. Daar trouwen de zonen met Moabitische vrouwen, Orpa en Ruth. Elimelech en zijn twee zonen sterven. Naomi wil terug naar Israël. Haar twee schoondochters zullen haar vergezellen en met haar naar Israël gaan. Naomi vraagt hen waarom ze haar vergezellen; hun leven in Moav zou makkelijker en beter zijn. Drie keer moedigt Naomi hen aan om in Moav te blijven. Orpa besluit uiteindelijk in Moav te blijven maar Ruth staat er op om bij haar schoonmoeder te blijven.
Met de befaamde woorden "jouw G’d is mijn G’d, jouw volk is mijn volk" overtuigt ze Naomi en beiden vertrekken naar Israël. Deze geschiedenis laat zien dat het op geen enkele manier nodig was om zich te bekeren. Anders zou Naomi haar schoondochters hebben aangemoedigd om met haar mee te gaan en zou ze niet hebben geprobeerd hen tegen te houden.
Bij een gioer (bekering) wordt het verhaal van het Joodse volk wanneer het Egypte verlaat daadwerkelijk opnieuw beleefd. Er was geen Tora en geen Jodendom ten tijde van de uittocht. Onze heilige boeken melden dat de mensen op de berg Sinaï zich tot het Jodendom bekeerd hebben. Alleen door het aannemen van de Tora met zijn 613 geboden en verboden werd het een Joods volk. Onze Wijzen leren ons dat G’d ons de Tora heeft aangeboden en dat wij - in ieder geval in theorie - de mogelijkheid hadden om de Tora te weigeren. Deze keuze was de bekering. Toen de voormalige slaven met "Na'ase" antwoordden - wij zullen het doen - accepteerden zij het om volgens de Tora te leven. Dat is in essentie wat het betekent om zich tot het Jodendom te bekeren: aanvaarding van de Tora en haar ge- en verboden als leidraad voor het leven.
Maar bekeren tot het Jodendom is niet eenvoudig. Je kunt niet zomaar een paar boeken lezen en zeggen dat je nu Joods bent. Het proces is geen eenrichtingsverkeer of een eenzame weg. Iemand die besluit zich te bekeren moet ook als zodanig door het Joodse volk worden geaccepteerd. Het gioerproces is dus niet alleen bekering tot een G’dsdienst, maar ook toelating tot het Joodse volk. Het gioerproces bestaat uit drie activiteiten: leren, praktiseren en inburgeren.
Bekering is een tevens formeel proces, in een bepaald opzicht niet veel anders dan naturalisatie, als je burger van een vreemd land wilt worden. Je kunt veel boeken over Frankrijk lezen, een Franse voetbalfan worden en baguette als je favoriete eten kiezen, maar dat maakt je nog steeds geen Franse burger. Zelfs als je alles precies zo doet en exact zo leeft als alle Fransen, moet je een formele procedure doorlopen. De gioer, overgang tot het Jodendom kent ook een formeel deel van het proces. Het vindt plaats voor een Beet Dien, een rabbijnse rechtbank met drie leden.
Het is uitermate belangrijk om te benadrukken dat een Beet Dien een kandidaat geen dienst bewijst als het de kandidaat niet goed onderzoekt en examineert. Helaas gebeurt het veel te vaak dat iemand gedurende een bepaalde periode de Joodse wet regelmatig overtreedt uit onwetendheid of gebrek aan goede omgeving, zich daarna een tijdje aan de Joodse wet houdt doordat men meer geleerd heeft en in een goede omgeving is gaan wonen, maar na een relatief korte tijd van naleving van de regels, hiermee langzamerhand of abrupt stopt.
Dit is voor niemand goed, want vóór de bekering was de geer (bekeerling) niet verplicht om de wetten van de Tora die alleen aan het Joodse volk waren gegeven, te gehoorzamen, zoals de Sjabbat, de Joodse feestdagen, de spijswetten (kasjroet) of taharat hamisjpaga (reinheid van het familieleven, het Mikwe).
Wanneer een niet-Joodse persoon aan het einde van zijn dagen voor zijn Schepper moet verschijnen, zal de Almachtige hem niet beschuldigend verwijten waarom hij varkensvlees en niet kosjere zeedieren at. Voor een niet-Jood bestaat er geen goede grond om deze dingen te laten staan. Evenmin wordt hem of haar gevraagd waarom de Sjabbat gebroken werd.
Een Beet Dien die iemand voortijdig en/of zonder zorgvuldig onderzoek laat ‘uitkomen’ (overtreden tot het Jodendom) is in bepaalde zin medeverantwoordelijk voor alle schendingen van de Joodse voorschriften die door een afvallige proseliet worden veroorzaakt. Voor deze man of vrouw is het veel beter om als een rechtvaardige onder de volkeren te leven dan een zondige Jood te zijn.
Het Beet Dien is niet alleen verantwoordelijk voor de bekeerling. De grootste verantwoordelijkheid heeft het Beet Dien tegenover het Joodse volk. Het is niet goed om nieuwe leden in de Joodse gemeenschap op te nemen die op spiritueel niveau een negatieve bijdrage aan het religieuze leven zullen leveren.
Daarnaast is het Beet Dien er ook verantwoordelijk voor dat de kandidaten voor gioer (bekering) oprecht zijn. Helaas zijn er veel mensen die hebben geprobeerd te infiltreren in de Joodse gemeenschap, zoals christelijke missionarissen. Of ze willen naar Israël verhuizen en automatisch burger worden als Jood. Er kunnen vele redenen zijn waarom iemand oneerlijke motieven heeft voor zijn voorgenomen bekering. Het Beet Dien is verantwoordelijk voor zowel de potentiële kandidaten als voor de Joodse gemeenschap. Maar uiteindelijk is de grootste verantwoordelijkheid die tegenover de Joodse gemeenschap.
|
| 1 | 2 » |
|
|