| De massahysterie van antiracisten beangstigt mij |
| Publicatiedatum: donderdag 11 juni 2020 |
Auteur: opperrabbijn Jacobs | 2.167 keer gelezen |
|
|
| Opperrabbijn Jacobs, Maatschappij, Antisemitisme binnenland, Antisemitisme buitenland » |
|
|
 Vanochtend stond ik op met het goede voornemen om geen aandacht meer te besteden aan de Raad van Kerken. Genoeg erover nagedacht en zeker vaak genoeg mijn dagboek gebruikt (misbruikt?) om mijn droefenis over hun anti-Israel houding kenbaar te maken. Maar los hiervan lijkt het mij niet goed voor mijn eigen positie om uitsluitend negativiteit te ventileren.
Ik weet dat juist in de coronaperiode ventilatie goed is, maar dat betreft een ander soort ventilatie. Dus vandaag zou u het moeten doen zonder antizionisme=antisemitisme en zonder de Raad van Kerken, waarvan ik bijna dacht dat het een politieke beweging was en niet een religieus kerkgenootschap.
Maar medisch bezien is een geleidelijke afbouw gezonder dan een plotsklaps stoppen. Dus een kleine, maar zeer verheugende opmerking: ik heb uitgevonden dat niet alleen binnen Joods Nederland er bestuurlijke lekkages zijn, maar zelfs binnen de Raad van Kerken. Dat deed me goed. Zijn wij Joden toch niet zo uniek als ons wordt verweten.
Ik kreeg namelijk van een mij onbekend adres de geheime conceptverklaring van de Raad van Kerken. Gelukkig is dat concept een concept gebleven en is er op de site van de PKN een mededeling verschenen die aanzienlijk positiever was dan het concept-dat-concept-is-gebleven. De passage in de brief van de Wereldraad over de mogelijke politieke sancties gaat echter een stap te ver.
We waarderen de spijtbetuiging die hier vanochtend over is uitgesproken tijdens een vergadering van de Raad van Kerken. Ik ben met deze uitgesproken spijtbetuiging voorzichtig tevreden en hoop oprecht op een duidelijke schriftelijke en publiekelijke verklaring van de Raad van Kerken, die door de volle breedte van de achttien kerkgenootschappen wordt gedragen. Ik heb er alle vertrouwen in!
Antidiscriminatie
Waar ik geen vertrouwen in heb en waarover ik me zorgen maak, is de hysterie rondom alle mondiale antidiscriminatiedemonstraties. Voorop gesteld: er mag niet en nooit gediscrimineerd worden. We zijn allen G’ds schepselen en moeten elkaar respecteren. Eenheid in diversiteit! Maar de volkshysterie waaraan iedereen moet meedoen is ongezond.
Ik geloof naar eer en geweten niet dat er in Nederland discriminatie plaatsvindt. Misschien op heel kleine schaal (en dat moet keihard bestreden worden!) maar om te doen alsof er een systematische discriminatie in ons land is, vind ik, zeker als familielid van Dr. Aletta Jacobs, chronisch overdreven.
Ik geloof, afgaande op de beelden die ik zag op de Dam, dat de mensen daar met oprechte gevoelens stonden. Maar het dreigt uit de hand te lopen. In Nederland hebben wij zeker geen corrupt politiecorps. Onze overheid is koosjer. Misschien niet honderd procent, maar negenennegentig procent wel. Die ene procent moet geëlimineerd worden, maar meer niet.
Ik weet mij gesteund door de politie en ben dankbaar dat ze er zijn. Maar, hoor ik u roepen, u heeft toch last van antisemitisme? Klopt, is zeker waar. En de sjoels en de Joodse scholen moeten aparte beveiliging hebben. Zeker weten, helaas. Maar dat betekent niet dat er sprake is van een systematische discriminatie. Dat betekent niet dat de Overheid mij opzettelijk benadeelt. Dat betekent niet dat er geen vrijheid van godsdienst is.
Natuurlijk protesteer ik tegen secularisatie, tegen de verwijdering van de Eeuwige uit de samenleving en ben ik tegen abortus. Er zijn waarschijnlijk nog veel meer dingen waar ik tegen ben. Maar ik mag in Nederland tegen zijn. En vóór mag ook. Wij zijn een echt vrij land. Daar ben ik trots op. Maar die massahysterie beangstigt mij. Die knielceremonie. Die opgeheven arm met aan het eind die vuist. Wat zal er gebeuren als de opdracht wordt gegeven om de vuist te openen? Geeft iedereen dan een Hitlergroet? Wat als in de wereld islamitische kleurlingen christelijke kleurlingen afslachten? Komt er dan ook een demonstratie?
Vrije wil
Mijn zoom-cursus was druk bezocht. Het ging over de vrije wil. Hoe vrij is die vrije wil? En als alles dan toch gaat zoals het kennelijk moet gaan, moet ik het dan maar op z’n beloop laten? Jammer dat u mijn cursus niet hebt gevolgd. Dan had u namelijk geleerd dat we het kwaad niet op z’n beloop mogen laten, maar dat als het desondanks over ons komt, dan heeft het kennelijk zo moeten zijn en moeten we aanvaarden.
Maar zolang zijn we nog lang niet en tot dat punt zullen we niet en nooit komen, want ik blijf strijden, Tegen anarchisme, tegen hysterie en tegen iedere vorm van discriminatie. Maar wel vóór eenheid in diversiteit. En ik zal alert blijven kijken naar de beelden van de demonstratie, want die vuist kan zomaar onverwacht in een hand veranderen. En ik zal het niet accepteren dat er selectief wordt geprotesteerd: de gekleurde christen in Mali mag kennelijk zonder protest vermoord worden. En de moslim in China ook. Maar als het Israël betreft, dan gaan alle remmen los en viert de verdraaide waarheid hoogtij.
Ik ben (voorzichtig) verheugd dat de Raad van Kerken tot inkeer schijnt te komen en wie weet: als een touw kapot is gegaan en de twee uiteinden worden aan elkaar geknoopt, dan is de plaats waar de knoop zit het sterkste deel van het touw. En ook als twee vrienden met ruzie uit elkaar gaan, dan is na verzoening, de vriendschap hechter dan voorheen. Er is dan sprake van een beproefde vriendschap, die ijzersterk kan zijn. Ik ga ervoor!
|
|
|