Tegenwoordig spenderen kinderen meer tijd aan MSM dan hun tijd op school. Terwijl 60% van de ouders in de VS klagen dat hun kinderen te afhankelijk zijn van hun smartphones, heeft een hoger percentage [70%] van de kinderen een hekel aan de te grote afhankelijkheid van hun ouders van hun telefoons!
De impact van het gebruik van technologische apparaten hebben zelfs invloed op het lernen van jongeren in de charedische gemeenschappen in Israël. Zo werd er onder deze jongeren toegegeven dat de apparaten nadelige invloed hadden op hun vermogen te kunnen concentreren, omdat ze helemaal opgaan in hun smartphones en andere technologische apparaten. Maar ze gaven toe dat ze ook afhankelijk eraan raakten. Daarom is het de juiste conclusie dat technologische apparaten slechte invloed hebben op je academische en intellectuele bezigheden, maar hebben ook een slechte invloed op jouw interpersoonlijke relaties. Er slecht sprake van “continue, gedeeltelijke aandacht” [Linda Stone, voormalige Executive van Apple en Microsoft].
MSM en de bijbehorende techniek hebben een slechte invloed op je chronische niveaus van stimulatie. Hiermee wordt de chronische drang om iedere keer op je smartphone te kijken wanneer je ergens staat te wachten, de hond uitlaat of zelfs achter de kinderwagen loopt bedoeld! Mensen zijn bang iets te missen, bang dat ze slecht te bereiken zijn, waardoor ze altijd altijd reageren op werk en sociale verwachtingen. Dit kan leiden tot chronische afgifte van cortisol, de stress hormoon [vecht- en vluchthormoon] dat ons lichaam mobiliseert om te reageren op gevaar. Ons lichaam heeft normaliter een sporadische afgifte van cortisol in tijden van echt fysiek gevaar. Dankzij MSM en de smartphones [e.d.] bestaan er gedocumenteerde gezondheids- en neurologische problemen wanneer onze hersenen en lichamen constant voorbereid zijn op een crisis.
Dit werkt precies averechts op jisjoev hada’at.
Zelfs kleine, net geboren baby's worden beïnvloed door ouders die verslingerd zijn aan hun smartphones of andere technologische apparaten. De aandacht van een ouder dat op de smartphone kijkt is kwalitatief anders dan van een ouder die bijvoorbeeld de was opvouwt. Wanneer ouders teveel en te vaak hun smartphones controleren, zijn zij psychologisch niet voor hun baby's of peuters aanwezig. Ondertussen worden de gedachten en emoties van baby's en peuters gevormd door de voortdurende controle en communicatie met hun ouders. Zij weten heel goed wanneer jij je laat afleiden.
Dit alles veroorzaakt een chronisch gebrek aan - en onbekwaamheid van mindfulness. Dit gebrek en onbekwaamheid van jisjoev hada’at kan op lange termijn invloed hebben op de cognitieve ontwikkeling van het kind. Kinderen waarvan de ouders alle aandacht hebben voor hun kleine kinderen en geen aandacht hebben voor hun smartphone, ontwikkelen een grotere woordenschat dan kinderen waarvan de ouders hun aandacht letterlijk verdelen tussen het kind en de smartphone.
Een recent onderzoek naar de alomtegenwoordige potentiële impact van technologie in ons leven, stelt een risico vast voor datgene waar we het meest van houden. En dat is een diepe verbinding met anderen en het vermogen hebben om empathische, zorgzame kinderen op te voeden die in staat zijn om op de behoeften van anderen te reageren met vriendelijkheid, wederkerigheid en empathie.
Kijk nu eens om je heen… Kijk nu eens naar jezelf…
