De connectie van het Joodse volk met haar land is niet te vergelijken met de band van enig ander volk met hun land. Geen enkel ander volk zo'n eigendomsakte of belofte naar hun land toe. Die van de gojiem is puur een aardse verbondenheid, één die niets heeft met spirituele noch heilige banden. Hun verbondenheid met een dergelijk land is dat hun voorouders er naar toe verhuisden en besloten om er te blijven wonen. Wanneer een volk of familie van land naar land verhuisden, werden ze al snel gescheiden met hun oude land en traditie. Maar dit is niet het geval van het Joodse volk, wiens eigendomsakte naar hun land, de Bijbel is.

De heiligheid van Eretz Yisroel - het land Israel - is eeuwig, en om deze reden verlangden de aartsvaders er naar om erin te wonen, zelfs al voordat het was veroverd door de kinderen van Israel. Avraham verliet het Heilige Land alleen ten tijde van hongersnood. Yitschak verliet het Land nooit en Ya'akov had er dagelijks spijt van dat hij gedwongen was om naar Egypte te gaan. Yosef droeg zijn nakomelingen op om zijn botten nar het Heilige Land te dragen. En hoe Moshe de Almachtige smeekte om hem toe staan, het Beloofde Land binnen te gaan!

Na de vernietiging van de eerste Tempel werden de kinderen van Israel verbannen naar Babylon waar zij neer zaten en een plechtige eed afnamen, "Als ik Jou vergeet, O Yerushalayim, laat mijn rechterhand zijn ‘beweging' vergeten *(1) Laat mijn tong aan mijn gehemelte vastkleven als ik Jou niet herinner ..." (tehilim/psalm 137:5). De intensiteit van de liefde die onze geleerden hadden voor Eretz Yisroel kan gezien worden uit de volgende voorbeelden:

Rabbi Zeira verlangde zo erg naar Eretz Yisroel dat hij 100 vasten[dagen] vastte. Om de Joodse leer die hij had geleerd in Babylon te vergeten, zodat hij met een goede start kon naken met leren van de lessen van Rabbi Yochanan, de geleerde van het Heilige Land. Toen hij het voor elkaar kreeg  om aan de ijver van zijn Diaspora-leraar te ontsnappen, die hem ervan probeerde te weerhouden om naar het Heilige Land te vertrekken, wilde hij zo graag de rivier [Jordaan] oversteken dat hij niet kon wachten op een veerboot, maar op een stuk drijfhout naar de overkant droof.

In 1837 toen Mohammed Ali de Joden toestemming gaf om de synagoge van R. Yehuda Ha-chassid te herbouwen, werkten alle geleerden van Yerushalayim persoonlijk mee aan het werk. Zoals het mixen van het cement, de stenen uithouwen en het in zijn plaats zetten, terwijl ze elke steen kusten voordat zij ze op zijn plaats zetten. Ze herbouwden zijn ruines onder de begeleiding van psalmen en Hallel.

Nooit heeft het Joodse volk toegestaan dat Eretz Yisroel volledig zonder mensen van haar eigen natie was. In de oude tijden riskeerden immigranten naar het Heilige Land hun levens om in één van de vier heilige steden, Tzfat, Yerushalayim, Tiverias en Hevron te wonen. Ze kwamen in manke zeilboten en de reis duurde meestal zo'n 12 maanden. Ze zeilden van de ene stadskust naar de andere en bij elke moesten ze voor een andere boot wachten om hen verder te brengen naar het Heilige Land.

Wat mist het vandaag?
Het intense verlangen dat nog in de harten van de getrouwe Joden in de diaspora brandde is lang geleden. Was de reis naar of de aankomst in Eretz Yisroel 100 jaar geleden dan zo makkelijk?

Als het Joodse volk vandaag datzelfde verlangen naar het Heilige Land hadden gehad, geïnspireerd als hun diegenen voor hen, dan was Eretz Yisroel vandaag voor het merendeels bevolkt door religieuze Joden. Dan zou haar regering compleet in de meerderheid van hen zijn die op de hoogte zijn van de religieuze grondleggingen van onze akte naar het thuisland. Er zou een grondlegging zijn van Joodse waarden, geen g-dslastelijk onderwijs van de jeugd.

Elke religieuze Jood en vooral elke rabbijn zou zijn lessen moeten trekken van de golven van emigratie naar Israel en hun geest van zelfopoffering de heiligheid van het land van hen die haar ontheiligen te redden. De aloude glorie van het Joodse volk in het Heilige Land zal zo dan weer schijnen, dag na dag. Dan zullen we van heel dichterbij tot de volledige verlossing en onze langverwachte bestemming komen.

Noot:
1)  - d.w.z ophouden te bestaan, geamputeerd.

©Rabbi prof. E. Sprecher 2007