 Staat de Joodse Wet ons toe dat wij vandaag de dag de Tempelberg bestijgen? Dit lijkt uitsluitend een halachisch vraagstuk, maar het heeft ook vergaande politieke consequenties.
Kort na de Zesdaagse Oorlog in juni 1967 bracht het Opperrabbinaat een verklaring aan de ingang van de Tempelberg waarin verklaart werd dat het volgens de halacha verboden was de Tempelberg te betreden. Dit verbod werden door de huidige Asjkenatische opperrabbijn Yonah Metzger en de huidige Sefardische opperrabbijn Shlomo Amar in 2005 herhaald. Dientengevolge hebben vele Joden het Tempelberg gebied de afgelopen 40 jaren niet betreden. Maar is het wel zo dat de halacha de Joden verbiedt de Tempelberg - de heiligste plaats - te betreden? De belangrijkste bron hiervoor is de Misjnah (Keliem 1:6-9) en deze stelt: er zijn tien stadia van heiligheid (red. binnen de Bejt Miqdasj, de Tempel)... Eretz Jisrael is heiliger dan enig ander land... de Tempelberg ... De Verdedigingswerk [een gebied van tien ellebooglengtes die de Heilige Tempel omringen] ... De binnenplaats voor vrouwen... binnenplaats voor de Israëlieten is nog heiliger...'.
Halachische autoriteiten hebben geprobeerd deze tien stadia van heiligheid vast te stellen, dat vandaag de dag nog steeds geldt. Het antwoord hangt af van de onenigheid in de Talmoed (Sjavoe'ot 16a) en de meningsverschillen tussen de RaMBaM en de Raavad in Misjneh Tora (Bejt Habechirah 6:14). Volgens de RaMBaM was de oorspronkelijke heiligheid - dat door Sjlomo hamelech aan de eerste Tempel verleend is - voor altijd. De Raavad was daar niet mee eens en meende dat die heiligheid alleen voor zijn tijd gold en niet voor de toekomst. Vele autoriteiten hebben op grond van de Talmoed én de RaMBaM gemeend dat voor de Jood van vandaag verboden is de Tempelberg te betreden. De woorden van de RaMBaM: ‘laat degene die ronddwaalt in het verboden gebied van de Binnenplaats van de Israëlieten gestraft worden middels karet (voortijdige dood; Hemelse doodstraf), zo ook heden'. De reden is omdat wij allemaal een of ander manier ritueel onzuiver zijn door contact met een lijk.
Nochtans weten wij uit vele bronnen dat de Joden in de eerste vijftien eeuwen de tempelberg bleven bestijgen en daar zelf baden. Vele rabbijnen van de Misjnah betraden in de eerste twee eeuwen de Tempelberg. Ben-Zion Dinaburg bewees dat er tussen de zevende en de elfde eeuw een Joodse studie- en gebedshuis op de Tempelberg stond. De RaMBaM zelf bezocht de Tempelberg op 14 oktober 1165.
 Afbeelding van de RaMBaM die op de Tempelberg bad.
©Temple Institute
Rabbi Menachem Hameiri van Provence (1249-1315) verklaarde: ‘... en het was gewoonte de Tempelberg te betreden...' De RaMBaM heeft besloten dat zij die in aanraking zijn geweest met rituele onzuiverheden van een lijk toegestaan zijn om in het gehele gebied van de Tempelberg te vertoeven. Echter is het voor hen verboden de Verdediging en het Binnenplaats voor vrouwen te betreden. De straf van karet is alleen van toepassing die het Binnenplaats van de Israëlieten en daar omheen verder betreden.
Indien wij op de huidige Tempelberg het heiligste gedeelte van de Tempel kunnen definiëren, dan kunnen wij misschien vaststellen waar het geoorloofd is te betreden. En toch hebben Rabbi David Ibn Zimra (1479-1573) en minstens tien moderne rabbijnen - inclusief Rabbi Chayyim Hirshinson, Rabbi Chayyim Dovid Halevi, Rabbi Shlomo Goren, Rabbi Yosef Kafah en Rabbi Shlomo Risk -besloten dat het toegestaan is om sommige gedeelte van de huidige Tempelberg te betreden.
De hoofdbronnen voor de grenzen van de Tempelberg ten tijde van de Tweede Tempel Periode zijn de Misjnah, Traktaat Middot en Josephus. Er zijn tegenstrijdigheden in deze bronnen te vinden, maar de algemene overeenkomst onder de rabbijnen en archeologen bestaan uit twee fundamentele punten:
- De hedendaagse Tempelberg is veel groter dan de Tempelberg die door Josephus en de Misjnah beschreven wordt. Het is duidelijk dat het zuidelijke gedeelte, ten zuiden van de Maghrabi Poort, en het gehele noordelijk gebied ten noorden van het platform rond de Rotskoepel door koning Herodes aan de Tempelberg is toegevoegd. Daarom zijn deze gebieden geen onderdeel van de heilige gedeelten van de Tempelberg die in de Misjnah genoemd wordt.
- De reusachtige Rots in de Rotskoepel - de ‘even sjetija - is gelocaliseerd als de funderingssteen van het heelal onder de Heilige der Heiligen - Kadosj Hakadasjiem - óf als het fundament van het Altaar van de Tempel.
In 1967 gaf de Israëlische regering de religieuze islamitische groepering Wakf de controle over de Tempelberg. Ondertussen spaart de Wakf noch kosten noch moeite uit om de Joodse antiquiteiten van de Tempelberg uit te wissen. Verder heeft de Wakf in 1999 de Al Aska Moskee uitgebreid waardoor 250 vuilniswagens vol Joodse historische antiquiteiten van duizenden jaren oud, op een onwettige wijze verwijderd. Bar Ilan de Dr. Gabbi Barkai van Universiteit, een lid van de Commissie Tegen de Vernietiging van Antiquiteiten op de Tempelberg, werkt nu door het vuil heen op zoek naar de duizenden jaren oude Joodse historische antiquiteiten die nu verloren lijken zijn. De Wakf werd niet voor deze plundering vervolgd omdat Joden de Tempelberg door rabbinale regels niet bezoeken. De voorgaande opperrabbijnen Abraham Shapira en Mordechai Eliyahu waren het over eens dat het betreden van de Tempelberg verboden was. Rav Shapira besloot dat degene die het verbod van het betreden van de Tempelberg schendt, de straf Karet (de Hemelse doodstraf) op zijn hals haalt.
Ondertussen zijn wij aan deze enorme discussies onder de rabbijnen aangaande het wel of niet betreden van de Tempelberg onderhevig.
©Rabbi prof. E. Sprecher 2007 |