Het leven bestaat een al al uit waarden. Ieder mens ziet het als zijn doel in zijn leven om dat te bereiken wat hij denk dat het beste is. De mens oordeelt over zijn eigen geluk en tevredenheid n.a.v wat hij wel of niet heeft van de dingen die hij als waardig en belangrijk ziet.

De religieuze Jood echter, heeft zijn eigen kijk op waarden. Torah Jodendom is zijn leidraad voor zijn leven, zijn doel van bestaan. Het leidt zijn pad, het geeft aan wat zijn acties en motivaties moeten zijn. Hij focust zich op deze waarden en loopt beetje bij beetje steeds dichter naar deze toe. En uiteindelijk, wanneer de gemeenschap van Torah Jodendom ook verder gaat in zijn leven gedirigeerd door Torah waarden, wordt een vorm en beeld geschapen. Een aparte en unieke individu en gemeenschap ontstaat. De Torah-mens stapt nu op het wereld toneel, uniek en verschillend.

Het Jodendom, het systeem, en de Torah Jood, de mens, hebben hun eigen waarden die zij in praktijk brengen. We hebben veel om trots op te zijn. Wat drijft anderen? Er zijn mensen die opzwellen met trots bij de trilling van een marcherend leger. Torah Jodendom echter, heeft geen uitrustingen om mee op te scheppen. Er zijn mensen van de wetenschap die flirten met de uiteinden van het heelal. Ook daar hebben wij geen aandeel aan. Er zijn die grote rijken van staal en olie bouwen, die naar hoogtes van macht reiken, zij die rijkdom bezitten, die materiaal succes behalen, bergen beklimmen, schildersezels gebruiken, beelden houwen, en het de massa's met welke andere soort van kunst beheersen. Ook dat behoren wij niet tot haar leiders. Er zijn mensen die over obstakels springen, racen met de snelheid van de wind, een object raken van een geweldige afstand, zwemmen tegen een ongelofelijk record  of welke andere soort sport ook zoals nu gedaan wordt bij de Olympische spelen, maar ook daar... zitten wij niet bij.

Onze rol, lijkt zo'n beperkte rol, een onbelangrijk beeld. Geen krant acht ons waardig voor de grote koppen, en zelfs onze mede Joden vinden maar weinig in ons om zich mee te prijzen.
Voor hen is Joodse trots wanneer een Jood een hoge politieke positie behaald. Voor hen is het een geweldig iets wanneer het bekend wordt dat een Hollywood figuur een zoon van Avraham is. Voor hen is een atleet dat van hun volk is, iets om geëerd te worden. Torah Jodendom voor de meeste van hen is - als het al iets is - een ‘oud misplaats iets' in de moderne wereld. Een mens die zich omricht met verboden; een vrouw die zich weerhoud van genot; een kind die ‘gehersenspoeld' wordt om zich anders te kleden en gedragen. Erg verbijsterd, maar weinig om trots op te zijn is merendeels de houding van zelfs mede-Joden. Weinig om trots op te zijn.
Het is allemaal vanuit de ogen van de toeschouwer. Het is een product van wat iemand als waar, permanent en kostbaar beschouwd.  Daar is de illusie van de wereld en de realiteit van de Torah. En als wij zelf soms twijfels hebben bij wat echt en betekenisvol is, zeg ik maar weer dat we veel hebben om trots op te zijn. Want zij hebben een wereld van pogroms, Aushwitz en Siberië, zelfs van de Congo (Eén van de plannen van de seculiere Zionisten was het oprichten van een Joods thuisland in Congo of Argentinië). Hun wereld is er één waarin mensen de nacht vrezen voor de criminelen die dan rond dolen. Hun samenleving is er één dat mensen kent die neergeslagen worden door dieven en vrouwen onteerd voor perverse misdadigers. Hun schepping kent kinderen die geleerd worden om te moorden die maar zelden geleerd zijn in iets anders. Hun product is dat van ouder en broeder moorden, genocide en zelfdoding, afschuwelijke dingen zoals niet meer gezien is vanaf de tijd van de vloed dat deze aarde tijdelijke reinigde.