Rabbi Lazer Brody, een rabbijn in Ashdot, is de eerste die met dit wonder naar buiten trad. Hij vertelde IsraelNationalNews dat hij diverse telefoontjes heeft ontvangen die over speciale gebeurtenissen van de laatste twee weken van de Gaza-oorlog ging. "Een man, die amper weet hoe de IDF Infanterie werkt vertelde me het volgende:
Mijn zoon is van de Givati Brigade en zijn eenheid was plaatsen in Gaza Stad aan het schoonmaken, toen in een huis een vrouw in het zwart opdoemde en in het Arabisch begon te schreeuwen: "Roechoe min hon: ga daar weg, het is daar gevaarlijk!" De troepen dachten aanvankelijk dat zij trachtte haar familie te beschermen, maar ze wilden geen risico nemen. De commandant riep een commandant  van een legeronderdeel terug en zij gingen naar een ander doel. Ook daar verscheen dezelfde vrouw en gaf hen dezelfde waarschuwing. De soldaten dachten dat zij waarschijnlijk door een tunnel tussen de huizen van Hamas verscheen en een van de soldaten begon tegen haar te schreeuwen. Toen kwamen zij in een derde huis en wederom verscheen de vrouw weer. Deze keer bleven de soldaten stokstijf stilstaan.
De soldaten sloten zich aan bij de Golani Brigade, die belast werden met de taak huizen waar booby-trapps zitten op te blazen. Mijn zoons eenheid vroeg hen de drie huizen te controleren en inderdaad, in alle drie huizen waarvoor de vrouw had gewaarschuwd, zaten booby-trapps.

(Voormalig Sefardische Opperrabbijn van Israel Rabbi Mordechai Eliyahu)

Ondanks dit verhaal niet door een hogere hand werd bevestigd, kwam dit verhaal al snel in de geruchtenmolen. Tot maandag  19 januari 2009. Rabbi Shmuel Eliyahu, de Opperrabbijn van Tsfat en de zoon van de voormalige Sefardische Opperrabbijn van Israel Mordechai Eliyahu, gaven sji'oeriem aan de studenten in Machon Meir in Jeroesjalajiem over de sublieme gevechtsniveau van het IDF aangaande de veiligheid van Israel. In verband hetgeen wij boven hoorden, zei hij: "Daar zijn soldaten die vertelden dat op sommige plekken waar zij zijn geweest, een vrouw aan hen verscheen om hen te waarschuwen niet bepaalde gebouwen binnen te gaan omdat zij gebooby-trapped waren en dat haar naam ‘Rachel' was. Ik vroeg aan een hoofd van een Jesjive of hij meer over dit verhaal wist en hij vertelde dat het geen verhaal was maar dat hij zelfs een naam van een soldaat wist die hierin betrokken was. Hij vertelde me de naam.
Toen vroeg het hoofd van die Jesjive mij of er enigszins verband bestaat tussen het feit dat mijn vader, Rabbi Eliyahu, voor de oorlog het ziekenhuis had verlaten en niet een keer, niet twee keer, maar drie keer bij Qaver Rachel en nergens anders heeft gebeden? Ik antwoordde hem dat ik dat niet weet, maar ik zou het hem vragen.

Eerlijk gezegd was ik bang hem dit te vragen, omdat hij zich meestal van zulke verhalen distantieert. Maar ik besloot toch gaan en hem te vragen ‘kan jij je nog herinneren dat jij ons een keer vertelde over Rabbi Shalom Mutzafi Z"L die tijdens WOII, toen het er op leek dat de Duitsers het Heilige Land zouden betreden, dat hij bij Qaver Rachel tegen dit besluit heeft gebeden en dat hij Rachel daar echt zag bidden? [Mijn vader] zei "ja", hij herinnerde het.
Dus vertelde ik hem over het verhaal dat ik had gehoord en vroeg hem: "moeten wij dit geloven? Is dit de waarheid?" En hij zei "ja, het is waar." Ik vroeg hem of hij het wilde uitleggen en hij zei in deze woorden: ‘Ik vertelde haar: Rachel, er is een oorlog op handen. Weerhoudt jouw stem niet van wenen (gebaseerd op Jermijahoe 31:14-16)! Ga naar G'd en bidt voor de soldaten die zichzelf opofferen voor het Land Israel, dat zij zullen toeslaan - en niet verslagen zullen worden.'
Ik  vertelde mijn vader, ‘Nou, je moet weten: zij heeft dit ook écht gedaan!' Dus vroeg mijn vader: ‘Heeft ze nog gezegd dat ik haar heb gestuurd?'
‘Iedereen zou een eigen conclusie moeten trekken. Indien dit het geweldige niveau van de soldaten is en indien dit de geweldige macht van het gebed is, hoe kan iemand tegen iets te zeggen hebben? ..."