Wat willen de Palestijnen? Willen ze een eigen staat? Willen ze dat echt?

De Palestijnse president Mahmoud Abbas heeft de stichting van een Palestijnse staat met tijdelijke grenzen verworpen.

Hij is tevens de leider van de Fatah-partij. Fatah is liberaler en gematigder dan Hamas. Fatah koos immers ooit voor vredesonderhandelingen.

Niet akkoord
Abbas wil een Palestijnse staat in de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook en Oost-Jeruzalem. Maar Abbas vreest dat de tijdelijke grenzen slechts een deel van dit gebied zouden bestrijken. Daarom gaat hij niet akkoord met de oprichting van de Palestijnse staat. Een paar jaar geleden, ten tijde van president Bill Clinton, werden in Washington onderhandelingen gevoerd voor de oprichting van de Palestijnse staat.

De Israëlische premier Ehud Barak was bereid om veel concessies te doen. Letterlijk liet hij Yasser Arafat voorgaan.

Mislukking
Arafat belde naar zijn mensen en voerde druk overleg met zijn achterban. Intussen dacht president Clinton dat hij het historische akkoord tussen de staat Israël en de Palestijnse vertegenwoordigers kon presenteren.

Maar wat gebeurde er?

Arafat ging niet akkoord met de oprichting van staat Palestina. Deze zaak werd later uitvoerig in de pers besproken door de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Madeleine Albright en president Clinton.

Volgens Albright was de mislukking van deze laatste ronde van onderhandelingen te wijten aan Arafat. Op dat moment kon volgens Albright vrede worden bereikt door de oprichting van de Palestijnse staat.

Islam
Was Israël bereid tot het uiterste te gaan? Ja, volgens Albright. Waarom ging Arafat niet akkoord?

Arafat was niet van plan om zelfmoord te plegen. Want Arafat kon niet akkoord gaan met de oprichting van de Palestijnse staat, terwijl de Israëlische staat nog niet opgeheven was. Want zodra een Palestijnse staat naast een Israëlische staat wordt opgericht, erkennen de Palestijnen definitief het bestaansrecht van Israël in het hart van de islam.

Dit is uniek in de geschiedenis van de islam: een joodse staat in de islamitische gebieden!

Opgeofferd
Arafat wilde de geschiedenis niet ingaan als de Arabische leider die door de oprichting van een Palestijnse staat, definitief het bestaansrecht van een joodse staat had erkend.

Het heeft natuurlijk een historische betekenis. Want hieruit zou ook blijken dat in 1948 conform de internationale afspraken een Palestijnse staat had kunnen worden opgericht.

Waarvoor zijn de Palestijnen dan opgeofferd? Wie is hiervoor verantwoordelijk? Als nu de staat Palestina wordt opgericht, dan betekent dit dat de Arabische staten en stammen die de oprichting van de staat Palestina in 1948 hebben kunnen voorkomen, verantwoordelijk zijn voor het Palestijnse leed sinds 1948.

Wat nu kan, kon ook in 1948. Maar wat toen niet kon, kan nu nog steeds niet. En wat is dat? Niet de oprichting van de Palestijnse staat, maar de erkenning van de joodse staat.

Tijdelijke grenzen
Is het in het belang van Palestijnen om een staat op te richten, desnoods met tijdelijke grenzen? Ja, want ze zullen dan als een staat internationaalrechtelijk deelnemen aan onderhandelingen met Israël. Daarnaast kunnen ze laten zien dat de Palestijnen een staat kunnen runnen.

Tevens kunnen ze van deze gelegenheid gebruik maken om welvaart te vergroten in de Palestijnse gebieden. Waarom doen ze het niet?

De meeste Palestijnse politici willen één ding: de vernietiging van staat Israël. De oprichting van een Palestijnse staat is een serieuze hindernis voor de vernietiging van staat Israël.

De Palestijnse staat is dan verantwoordelijk voor zijn eigen grenzen. Dan moeten de Palestijnen zelf de terroristen uitschakelen. Bovendien zal welvaart ertoe leiden dat minder Palestijnen bereid zijn om hun leven op te offeren voor de vernietiging van Israël. Dit is de kern van de waarheid.

Huurlingen
Maar wie verhindert de normalisering van de leefomstandigheden voor de Palestijnen? De hele regio, inclusief de radicale moslims in Iran en andere landen.

Op deze manier presenteren de Palestijnse politici zich (voor de zoveelste keer in de geschiedenis) als huurlingen van anderen. Zij moeten leren hoe ze een volk, een natie, moeten vormen.

De geboorte van de nationalistische Palestijnen zal de oprichting van de staat Palestina dichterbij kunnen brengen. De Palestijnse zaak heeft een sterk nationalistische, geen islamitische, beweging nodig.

©Afshin Ellian 2010