In de TeNaCH kun je lezen dat Elisja het kind tot leven bracht door zijn lichaam op het levenloze lichaam van het kind te leggen, zijn handen in de kleine handjes en zijn adem door de neus van het kind te blazen. Dit is equivalent dat Hasjem Zijn adem in de neus van Adam blies. Vandaar dat het commentaar leert dat Elisja zijn eigen ziel in het kind liet gaan. Dit komt weer overeen met het doceren en inspireren van Joodse kinderen. In de traditie leren wij dat ook volwassenen kinderen zijn. Kind van je ouders, leerlingetjes van je rabbijn. Kinderen kunnen kleintjes en volwassenen zijn.

Het opvallende in dit verhaal is, is dat Elisja zijn dienaar Gechazi heeft getest. Toen de vrouw wanhopig naar de Elisja snelde omdat haar kind overleden was, stuurde Elisja in de eerste plaats zijn dienaar Gechazi naar haar huis met de opdracht tegen niemand die hij onderweg kwam te groeten. Bij aankomst moest hij de staf van Elisja op de jongen leggen. Waarom kwam het kind niet tot leven? Waarom moest Elisja voor als nog zelf naar het kind gaan? Wat waren de gevolgen voor Gechazi? Om het antwoord te vinden gaan wij naar Tsafed in de 16e eeuw.

Daar leefde een kinderloze rijke man die met heel zijn hard en ziel dawnende dat hij en zijn vrouw gezegend zouden worden met een kindje. "Wat heb ik aan dat geld als ons huis leeg blijft van gegiechel van kinderen?" Na een aantal jaren werden zijn gebeden verhoord en zijn vrouw baarde hem een zoontje. De vader ging naar de Ari Z"L om hem het wonder te vertellen. "Word alsjeblieft de peetvader van onze jongen en in jouw eer zullen wij als jouw volgelingen uitnodigen voor het feest van de brit mila." De Ari Z"L accepteerde het verzoek en de man ging naar huis om het feest voor te bereiden.

Ondertussen leefde in Tsafed een andere rijke man die geen volgeling van de Ari Z"L was en vreselijk jaloers was op de eerste rijke man. De twee waren geduchte concurrenten van elkaar en de tweede man heeft nu eenmaal in zijn hoofd dat de eerste man klanten van hem weg stal. Natuurlijk was die niet waar. Maar de eerste man was altijd zo vrolijk, waardoor mensen liever naar zijn winkel kwamen om te winkelen.
Toen deze tweede man van het feest voor de brit mila hoorde, werd hij zo jaloers dat hij voor zichzelf besloot dat hij de eerste man flink de grazen zou nemen. "Zijn feestdag zal een dag van rouw worden," dacht hij bij zichzelf. "Ik ga de pot met de gefilte fish begiftigen en iedereen zal sterven."

De tijd van de brit mila brak zoals gewoon op de 8e dag van de geboorte aan. Iedereen was op tijd aanwezig behalve de Ari Z"L. "Geen zorgen, die komt zo," moest de vader de gasten verschillende malen geruststellen. Uren gingen voorbij en nu raakten de ouders bezorgd, want de Tora draagt op dat de brit mila op de 8e dag na de geboorte moet plaatsvinden. Nog even en de 9e dag gaat in. Net op het moment dat de ouders de mohel de opdracht gaven om het kindje te besnijden, kwam de Ari Z"L binnen. "Sorry dat ik zo laat ben, maar laat me dit uitleggen"

Die ochtend toen de Ari Z"L net klaar was om zich feestelijk aan te kleden voor de brit mila en zijn huis uit wilde lopen, stond een hond voor de deur die begon te blaffen. "Wiens hond ben je en waarom blaf jij voor mijn deur?" vroeg hij.
"Ik ben eigenlijk geen hond," klaagde de hond "Ik ben de ziel van de mens en ik wil uit dit lichaam." De Rabbi was niet bepaald verbaasd wat de hond hem vertelde.
"Wat is je naam," vroeg hij de hond.
"Ik ben Gechazi, de dienaar van Elisja hanovi," vertelde hij de Ari Z"L.
"Ben jij Gechazi???" herhaalde de Ari Z"L. "Verbazingwekkend! Vertel me Gechazi, waarom ben je in deze gilgoel een hond?"
"De grootste ziener van Tsafed weet dit niet? Dit is een algemene wetenschap dat de Sjoenamitische vrouw, wiens zoon stierf, met verdriet bij mijn meester Elisja hanovi kwam. Hij wilde het kind middels een wonder tot leven brengen en gaf mij zijn staf en gaf ferm de opdracht dat ik onderweg niemand mocht groeten en mocht iemand mij groeten, mocht ik niet terug groeten. Ik moest enkel en alleen zijn staf op het gezicht van de jongen leggen. Dit staat allemaal in de TeNaCH, maar wat niet in de TeNaCH staat vertelde dat ik niet echt geloofde dat iemand middels een staf van een profeet weer tot leven kon komen. Ik was heel erg sceptisch. Ik was zo bang dat wanneer ik daar zou komen, dat de staf zijn werk niet zou doen en ik voor schut zou staan. Net op het moment dat ik dit zag, zag ik een dode hond op de weg liggen. Ik legde de staf op zijn gezicht en presto! De hond kwam tot leven! Helaas werkte het niet meer op de zoon van de Sjoemanitische vrouw. Ik heb de broche van de profeet verspild aan een hond waardoor de staf weer een doodnormale staf werd. De TeNaCH vertelde vervolgens dat de profeet, mijn meester Elisja, als nog moest komen om dit zelf te doen.
De Hemelse Beet Din (Hemelse Gerechtshof) besloot dat ik de staf misbruikt had op de hond en zij zochten hierom een passende straf en ik werd in een hond gereïncarneerd. Pas gisteren hoorde ik dat jij de heilige man bent die in staat is gevangen zielen te bevrijden, dus kom ik nu bij je voor mijn tikkoen, de boetedoening voor mijn ziel."
De Ari Z"L verzuchtte: "Gechazi, omdat jij in feite het leven van het kind middels de staf droeg, moet je dit met je eigen leven bekopen om anderen te redden. Zodra je er klaar voor bent om je eigen leven op te offeren voor iemand anders, dan zal je de situatie herkennen wanneer die daar is."

"En dit is de reden waarom ik laat ben," lgde de Ari Z"L uit. Op dat moment kwam de kok overstuur naar buiten en klaagde: "ojvehvoj... wat ben ik toch stom geweest. Ik had het zo warm in die keuken, dat ik de deur heb open gedaan en hierdoor glipte een grote hond binnen en sprong in de pot van de gefilte fish en verbrandde. Nu is de hele pot treife en het is mijn fout!"
"Er is meer onder de zon," legt de Ari Z"L uit, "laat me kijken." Toen hij het lichaam van de hond in de pot zag koken, riep hij: "Dit is de reden waarom de hond vanmorgen op mijn stoep stond! Er moet iets mis geweest zijn met die gefilte fish!"

Na onderzoek werd de gif in de pot ontdekt. Nu dit gebeurd is, is iedereen in Tsafed gered door een hond. En betreft de ziel van Gechazi, sommige geleerden zeggen dat hij direct door ging naar Gan Eden, maar anderen menen dat hij onder ons leeft, dit keer nogmaals in de gilgoel van een mens.

Bron: Jewish Tales of reincarnation van Rabbi Yonassan Gershom.

©Jodendom-online 2011