Ter gelegenheid van Poerim
geven we elkaar zo graag.
Een klein pakje met lekkers
iets vullends voor de maag.

Beschouw het niet als een maaltijd
zie het niet als etenswaar.
Het gaat niet om de inhoud
het gaat om het gebaar.

(Ondertussen hoop ik van harte
dat u begrepen hebt mijn geheim.
Dit stukje is niet zomaar een verhaaltje
Neen, alles staat op rijm)

Terug naar Poerim
naar de reden van het geschenk.
Poerim heeft een geschiedenis
maar Poerim is ook: gedenk!

Gedenk de tijden van weleer
leer de geschiedenis van toen.
En zie hoe de Joden streden
zonder wapens en zonder legioen.

Mordechaj, de goede man,
bracht kinderen bijeen.
En leerde met hen Tora en Traditie
dát hield de Joden op de been.

Toen hij met hen leerde
toen keerde zich het lot.
De joden zouden overwinnen
en de snode Haman ging kapot.

Het gaat te ver om te vertellen
binnen het bestek van dit gedicht.
Wat er precies geschiedde
en hoe werd het plotsklaps weer licht.

Het resultaat is wel
een geweldig fijne dag.
Normaal is er veel verboden
op Poerim is er zoveel dat mag.

We sturen elkaar misjlo’ag manot
ten minste  twee direct eetbare dingen.
Het gaat om de mitswa, het gebod,
en niet om de honger te bedwingen.

De tweede mitswa van de dag:
mattanot la’evjoniem, geld aan de arme vrouw of man.
Een bedragje aan twee arme mensen
op de intentie komt het an.

Samen eten wij een maaltijd
se’oedat poerim noemen we dat.
We zingen, we eten, we drinken
tot we zijn apezat.

En dan horen we ook nog
‘s avonds en ’s morgens vroeg in sjoel.
De geschiedenis van Ester
poerim is een feestelijke boel.

Maar tussen al het gefeest
staat één gedachte centraal.
We doen het met z’n allen
de éénheid geldt voor allemaal.

De vier mitswoth van deze dag
binden de mensen aan elkaar.
Juist in onze koude wereld
is dit een goed gebaar.

Ik wens u namens de IPOR-rabbijnen
gezondheid, nachat, sjalom en veel gein
Nog vele jaren poerim
heft het glas lechajim en roept uit:  omein!