Normaliter droom ik vrij weinig. Of dit positief dan wel negatief is laat ik in het midden. Waar ik wel vaak onder lijd is ‘nachtelijk malen’. Alle problemen van overdag komen ’s nachts boven. Ik zoek naar oplossingen, bekijk of ik wel juist ben opgetreden, een goed en oprecht advies heb gegeven en of ik me wel op de juiste manier heb verdedigd tegen de vele aanvallen die tegen mij, tegen ons of tegen Israël zijn gericht. En als we dan spreken over aanvallen op Israël dan scoort Jeruzalem het hoogst.
De hele wereld meent zich met Jeruzalem te moeten bemoeien. De stad van koning David, het hart en de ziel van het Joodse volk, wordt door anderen opgeëist. De stad die zo internationaal is, waar sinds de Staat Israël de macht over Jeruzalem heeft, ieder een volledige vrijheid van godsdienst geniet, moet aan ons onttrokken worden om er een internationale stad van te maken, alsof Jeruzalem niet internationaal zou zijn.

En zo droom ik weg, bezorgd, angstig, misschien wel boos….Jeruzalem die mijn ouders en mijn grootouders, mijn bedovergrootouders en hun ouders, generaties lang, eeuw na eeuw, dagelijks in hun gebeden vermeldden. We vragen om terugkeer vanuit de diaspora, we smeken om de komst van de mosjiach en ook de Joden die Jeruzalem nooit verlaten hebben, bidden om terugkeer. Want het Jeruzalem van nu is nog niet het Jeruzalem van toen en van straks. De Derde Tempel is nog niet herbouwd. G’ds alomtegenwoordigheid is niet meer en nog niet zichtbaar. De ultieme vrede is heel dichtbij maar lijkt tegelijk zo ver weg.
Jeruzalem is niet zomaar een hoofdstad. Het is het middelpunt van de aarde, het doel van ons zijn hier in deze wereld. Waarom heet Jeruzalem eigenlijk Jeruzalem en niet Nijkerk?
Jeroesjalajim is de combinatie van Jira en Sjaleem. Jira is vrees. Vrees en respect voor de Allerhoogste, onze Schepper. En Sjaleem vertalen we met volmaakt. Jeruzalem is niet alleen een stad waar we willen vertoeven, het is ook een begrip, een doel dat we voortdurend moeten nastreven en willen bereiken.

Toen Aartsvader Jacob op weg was naar zijn aanstaande schoonvader Laban legde hij zich onderweg neer om te rusten. Hij zag in zijn droom een ladder met vier sporten. Een ladder die op aarde stond en reikte tot in de Hemel. Engelen klommen de ladder op naar Boven, stegen op, en engelen kwamen van Boven naar beneden, daalden af. De vraag wordt gesteld dat er hier iets niet klopt. Engelen zouden eerst van Boven naar beneden moeten komen en pas daarna eventueel weer terug naar Boven. Engelen bevinden zich immers in principe Boven.
De ladder die Aartsvader Jacob te zien kreeg symboliseert het gebed. De vier sporten zijn de vier niveaus waaruit onze dagelijkse gebeden bestaan. Eerst dienen we te beseffen dat het een G’ds wonder is dat we gezond en wel, uitgerust, wakker zijn geworden. We danken G’d hiervoor. Dan loven wij Hem als Schepper van deze wereld om vervolgens het Sjema Jisraeel uit te roepen, de derde sport. We erkennen en aanvaarden de Allerhoogste en we zijn bereid om Hem te dienen, onvoorwaardelijk. En dan tenslotte het Achttiengebed, de vierde sport. We staan stil, bewegen niet en fluisteren onze gebeden. De ik is verdwenen, alleen de Allerhoogste heb ik voor ogen…..
Door onze gebeden creëren we engelen die naar Boven klimmen, naar de Eeuwige gaan. En Hij, de Algoede, zal ons antwoorden en Zijn engelen sturen van Boven naar beneden, Hij zal onze gebeden verhoren: het gebed is een kwestie van actie en reactie.

Voordat onze Aartsvader Jacob zijn gezin ging stichten werd hem van G’ds wegen getoond in een droom dat we moeten bidden, alvorens aan het werk te gaan, het gezin te stichten, een huis te bouwen. De plaats waar G’d zich aan Jacob vertoonde en waar Jacob de ladder van het gebed voor ogen kreeg, was Jeruzalem, de plaats waar later het Allerheiligste zou worden gebouwd en dezelfde plaats waar G’d zich wederom zal openbaren als de tijd daar is, spoedig in onze dagen.

Maar ondertussen droom ik over Jeruzalem, Jeroesjalajim, totale G’dvrezendheid. Ik werk aan mijzelf om bescheidenheid in mijzelf te kweken. Mezelf weg te cijferen en G’d steeds voor ogen te hebben. Niet alleen in de synagoge, niet alleen op de Hoge Feestdagen en op de sjabbat, niet alleen tijdens het gebed. Steeds moet ik de Eeuwige zichtbaar voor mij zien en dan…….dan zal er geen haat en nijd meer zijn, geen oorlog, geen afgunst. Dan zal de mosjiach zich kunnen openbaren en dan zal Jeruzalem erkend worden als de essentie van het leven.
En dan zullen de Verenigde Naties unaniem nog twee resoluties moeten aannemen, de eerste twee van de Tien Geboden:

Anochie Hasjeem Ellokega – IK ben jullie G’d
Gij zult geen afgoden dienen

Want dan zullen alle volkeren G’ds Koninkrijk erkennen en aanvaarden en zal de ultieme vrede, de echte sjalom, ons aller deel worden.

Maar voorlopig droom ik er nog over, speciaal als ik in de straten van Jeruzalem ronddwaal.

©Opperrabbijn B. Jacobs 2012