“Jij zul je niet verontreinigen door enige kruipend gedierte dat op de aarde kruipt. Wat ik ben G'd die jou uit het Land van Egypte hebt geleid" [Wajjiqra/Lev. 11:44-45]

Wat is het verband tussen de uittocht uit Egypte en het verbod op het eten van insecten? Waarom heeft de Thora deze twee onderwerpen naast elkaar geplaatst?

HaRav Mordechai HaCohen geeft in zijn Sefer, Al HaTorah een grondige uitleg.

Bepaalde personen zijn uiterst voorzichtig en laat zich niet met insecten in omdat het een ernstige overtreding is wanneer je een inslikt. Nauwgezet controleren zij groenten en fruit met een microscopisch lens om er zeker van dat zelfs de kleinste insect, niet zichtbaar voor het blote oog, in hun mond terecht komt. Helaas, dezelfde mensen hebben geen probleem om een persoon door lasjon hara en laster “op te slokken”. Ze degraderen en beledigen hun mede-Joden. Kleinerende en lasterlijke opmerkingen kunnen iemands leven totaal vernietigen. Het onderwerpen van een mede-Jood aan een vernederende en beledigende opmerkingen en commentaren, het wegnemen van zijn waardigheid, is erger dan het inslikken een insect.

Om deze reden is het verbod op het eten van insecten naast de uittocht uit Egypte geplaatst. Net zoals G'd de Egyptische natie heeft gestraft voor het uitbuiten, beledigende en lasteren van de Joden, zo ook zal G'd hen die hun mede-Joden lasteren en breken straffen. 

Misschien is dit ook de onderliggende boodschap van koning David, toen hij naar aanleiding van zijn "frume" vijanden over zichzelf schreef: "Ik heb een worm en geen man" [Tehilliem 22:7]. Koning David wilde zeggen: "Waarom vervolgen jullie, koning Shaul en Doeg, mij als "frume" Joden, zeggende dat jullie mij levend zullen opslokken? Geloof me, ik ben slechts een worm. Jij zult nooit in je hoofd halen een worm in te slikken, omdat dit een ernstige zonde is. Dus waarom verlangen jullie er naar om mij in te slikken door laster en lasjon hara wat veel erger is dan het inslikken van een worm?”

Helaas, de berisping en pijnlijke kritiek van koning David is vandaag de dag net zo relevant en gerechtvaardigd als het toen was.

©Rabbi prof. E. Sprecher 2013