 G'd zei tegen Avraham: "Wandel voor Mijn aangezicht en wees volmaakt” [Bereesjiet 17:01]. Rasji legt uit dat Avraham's volmaaktheid, zijn vermogen om Tamiem te zijn, werd verkregen door zijn naleving van de mitswa van de Brit Mila. Zolang hij de orlah [voorhuid] nog had, had hij een fysieke imperfectie. Met de verwijdering van deze, werd Avraham volmaakt.
De vraag is dan waarom Avraham deze mitswe nodig had om een Tamiem te worden. Noach werd immers ook Tamiem genoemd en dat zonder de mitswe van de Brit Milah. Wat onderscheidt Noach zich van Avraham?
Noach's gerechtigheid is een onderwerp van dispuut in de Talmoed. Was hij alleen maar een tsaddiek omdat hij in een generatie leefde van slechte mensen? Als hij in Avraham's tijd geleefd zou hebben, dan zou hij niet worden gezien als een dergelijke tsaddiek zoals Avraham. Anderzijds is dat als Noach in staat was van deugd zijn levensstandaard te maken tussen al die slechte mensen, dan zou hij zeker in de generatie van Avraham een nog opmerkelijkere tsaddiek geweest zijn.
Noach's gerechtigheid wordt dus betwist en die van Avraham niet. Waarom niet? Wat onderscheid Avraham's gerechtigheid met die van Noach? En als Avrahams deugd superieur is aan die van Noach, waarom was het dan noodzakelijk om hem de mitswe van de Brit Mila op te leggen om hem tamiem te laten worden, terwijl Noach als een tamiem wordt beschouwd zonder Brit Mila?
Het antwoord kan hem in de herkomst van hun gerechtigheid liggen. Noach was een tsaddiek en hij is opgevoed door zijn rechtschapen grootvader Metoesjelach. We kunnen stellen dat Nach een FVB-er was, Frum Von Geburt, vroom vanaf zijn geboorte. Avraham daarentegen werd geboren in een familie van afgodendienaars. De RaMBaM zegt dat Avraham zelf ook afgoden aanbeden had omdat zijn vader Terach hem dit geleerd heeft. Avraham leerde de waarheid over de Ene Levende G'd op eigen kracht kennen. Hij werkte er hard aan om bij die waarheid te kunnen komen. Toen hij namelijk aan zijn vader vragen stelde over heidendom, kreeg hij geen bevredigende antwoorden. Hij zag hierin de drogreden van afgoderij.
Avraham was dus oorspronkelijk een Baal Tesjoeva. Hij was een self-made Tsaddiek. Hij deed het op zijn eigen kracht, terwijl Noach met het ware geloof werd opgegroeid. Noach is daarom een Tsaddiek Gamoer [FVB] en Avraham was de typische Baal Tejoeva.
De RaMBaM gebiedt in Hilchot Tesjoeva dat een Baal Tesjoeva superieur en groter is dan een Tsaddiek Gamoer. Daarom koos G'd Avraham als vader van het Joodse volk en niet Noach. De betrokkenheid van Avraham was essentieel, zijn niet aflatende zoektocht naar de Waarheid. Dit is een inherente kenmerk van het Joodse psyche. Het was noodzakelijk voor de Joden die geboren zouden worden in een niet vrome omgeving en onderwezen zouden worden met heidense normen en waarden, dat juist zij Avraham's deugden en overtuigingen zouden beërven.
De mitswe van de Brit Mila is een vorm van zelfopoffering. Het is het vergieten van ons bloed, dat onze toewijding om G'd te dienen symboliseert. G'd gaf deze mitswe aan Avraham, terwijl diens toewijding autodidact was, zodat ook zijn kinderen die spirituele nabijheid van G'd kunnen bereiken. Ook als wanneer de ouders deze overtuiging niet bezitten.
Dit is de reden waarom we de Birchat Avot in Sjmone Esre eindigen met "Magen Avraham... het schild van Avraham is G'd". Dit is ook de reden waarom Avraham meer onderscheiden wordt ten opzichte van de andere Avot [voorvaderen]. Want hij was degene die in staat was de Enige Ware G'd te erkennen door zijn eigen contemplatie en geloof. Avraham toonde de ware Mesiroet Nefesj [lett. het geven van iemand leven en in omgangstaal betekent het 'devotie; toewijding'] in zijn geloof, een overtuiging die is doorgegeven aan zijn nakomelingen.
Avraham is superieur ten aanzien van de andere Avot, omdat hij een Baal Tesjoeva was. Dit terwijl Jitschak en Ja'aqov ook Frum Von Geburte waren.
|