In Tamoed Berachot 6a staat: "G'd draagt tefillien." Echter volgens de 13 principes van de RaMBaM heeft G'd geen fysiek lichaam, dus hoe kan Hij tefillien dragen? Om deze vraag te beantwoorden, moeten we een andere vraag stellen, want een Jood antwoord een vraag met een wedervraag. De vraag is: waarom bidden wij?

Wij zijn gewoon te stellen dat gebed een persoonlijke lofprijzing van G'd ofwel het indienen van een verzoek is. Maar G'd weet toch precies wat we nodig hebben en Hij heeft onze lof toch helemaal niet nodig? Dus schreef Rabbi Cheim Volozhin in zijn Nefesh Hachaim hoofdstuk 2 een diepgaande en intrigerende aspect van het gebed. Gezien de bijzondere en liefdevolle relatie tussen G'd en Zijn volk, wanneer Israel lijdt, lijdt G'd ook. Zoals er in Tehilliem 91:15 staat geschreven: "Ik [G'd] ben met hem [Israel] in al het lijden." Dat is waarom G'd aan Mosje voor het eerst verscheen in een brandende doornstruik om die pijn, waarmee Hij Zijn van onze pijn identificeert, symboliseert.

Gebed neemt een unieke rol in het leven van een persoon die bidt, niet alleen om zijn lijden te verminderen, maar ook die van G'd! De Misjna [Sanhedrin 46a] drukt dit idee in de volgende dramatische wijze uit. Rabbi Meir leert dat wanneer een zondaar wordt geëxecuteerd, G'd Zichzelf als het ware beklaagt over Zijn pijn aan het hoofd en Zijn pijn in de arm. De Misjna vervolgt dan dat Hij zelfs lijdt wanneer goddelozen worden gestraft, hoeveel te meer zal Hij de pijn voelen van het lijden van de rechtvaardige.

Wat is echter de betekenis van Zijn 'pijn aan het hoofd' en 'pijn in de arm'? Reb Chaim van Volozhin legt uit dat de Jood tefillien legt om zijn waardering voor de feit dat G'd een liefdevolle relatie met Israel heeft tot uiting te brengen. Op diezelfde manier 'legt' Hasjem eveneens tefillien om te symboliseren dat Hij en Israel aan elkaar zijn verbonden. Dit is de betekenis van de cryptische verklaring in Berachot 7a dat Hasjem aan Mosje de knoop van Zijn tefillien laat zien.

De Talmoed leert dat de passages die over G'ds tefillien spreken, de grootheid en uniciteit van het Joodse volk betekent. Net als de passages in onze tefillien spreken over de grootheid en uniciteit van G'd, zo ook symboliseert G'ds 'tefillien' Zijn liefde voor Zijn volk. Dit is de betekenis van de vers uit Sjier Hasjieriem/Hooglied "Ani L'dodi wedodi li... ik prijs altijd mijn geliefde en mijn geliefde prijst mij altijd." De 'knoop van de tefillien' die Hij aan Mosje toonde, symboliseerde dat Hij aan Mosje duidelijk wilde maken dat Hij altijd gehecht zou blijven aan Israël en dat wij voor altijd gebonden zijn aan G'd. Wanneer deze knoop wordt losgemaakt door onze zonden, dan voelt G'd pijn 'aan het hoof en arm' omdat daarop de Tefillien gedragen wordt.

Gebed is dus ook een uitdrukking van de man voor G'ds lijden en dat Zijn Naam wordt geheiligd. Zo staat er in Sjmoel Alef/1 Sam. 1:10 datChanna voor ['al] G'd bad en niet tot ['el] G'd. G'd leed samen met Channa – omdat zij onvruchtbaarheid was – zoals Hij dit bij ieder lid van Am Jisrael doet.

Dit is onze grootste troost in deze moeilijke, harde tijden.