| Dankbaarheid is een belangrijke eigenschap |
| Publicatiedatum: maandag 11 februari 2019 |
Auteur: Opperrabbijn Evers | 1.497 keer gelezen |
|
|
| Opperrabbijn R. Evers, Tefillot en Broches [Gebeden en Zegeningen], Moessar [ethiek] » |
|
|
 Elke ochtend na het wakker worden beginnen wij onze dag met een zin die in de volksmond MODE ANI LEFANECHA heet: ik dank U, o G’d.
Dankbaarheid is een groot goed. Met deze verklaring geven wij aan, dat wij ons na een goede nachtrust verfrist en herboren voelen. Onze ziel legt ’s nachts rekening en verantwoording af voor G’d over de afgelopen dag. Wij staan bij G’d in het krijt. Toch krijgen wij Zijn onderpand, onze ziel terug.
Maar er is meer. Ik noem het verbazing. De religieuze mens verbaast zich doorlopend over alle wonderen van de natuur. Wij verbazen ons over het wonder, dat wij ons helemaal uitgerust voelen hoewel ons lichaam gedurende de nacht zeker niet stilgelegen heeft.
Dagelijks maken we wonderen mee. Onze ziel is als een onderpand uit G’ds hand. In de intermenselijke sfeer komt een onderpand ouder terug bij de eigenaar. Het is een G’dswonder, dat onze ziel juist helemaal verfrist in ons lichaam terugkeert.
Dankbaarheid is een van de pijlers van ons Jodendom. Hoe vreemd dit ook moge klinken toch vertelt de Midrasj ons, dat tot de tijd van onze vierde Aartsmoeder Lea niemand G’d ooit bedankt had. In de Torah wordt verteld over de geboorte van de Stamvaders. Bij haar vierde zoon Jehoeda riep Lea uit: „ deze keer wil ik G’d danken. Daarom noemde zij haar zoon Jehoeda “ (Bereesjiet/Gen. 29:35). Jehoeda komt van de zelfde werkwoordstam als Mode van Mode ani lefanecha en drukt dank en verwondering uit. Waarom voelde Lea zich als eerste in de wereldgeschiedenis geroepen om G’d te danken? En waarom pas bij haar vierde zoon?
Onze Aartsmoeders hadden profetische gaven. Lea wist dat er twaalf zoons en een meisje geboren zouden worden in het gezin van onze derde Aartsvader Ja’akov. Zou alles eerlijk verdeeld worden dan zou iedere Aartsmoeder drie zoons krijgen. G’d bedacht Lea in het bijzonder omdat ze wat minder geliefd was dan Racheel en gaf haar meer dan haar eigenlijk toekwam. Lea raakte daardoor geinspireerd om G’d te danken.
Eigenlijk moeten we G’d voor alles wat wij krijgen danken. Maar als wij meer krijgen dan wij eigenlijk verdienen, hebben wij zeker een goede reden om G’d dankbaar te zijn.
Dankbaarheid is belangrijk voor onze geestelijke groei. Maar gevoelens van dankbaarheid koesteren we niet graag, omdat het betekent dat we iets schuldig zijn aan onze weldoener, we afhankelijk zijn van andermans goedheid en we niet helemaal zelfstandig zijn. Daarom is dankbaarheid tonen vaak zo moeilijk. Soms is het zelfs een beproeving.
Daarom was het zo opmerkelijk dat Lea in spontane dankbaarheid uitbrak toen ze zich realiseerde dat ze meer had gekregen dan ze eigenlijk verdiende. De Tora maakt hier melding van omdat dankbaarheid tonen altijd en voor iedereen belangrijk is.
|
|
|