Zowel van vee als producten moeten we een tiende [maaser] aan Hasjem afstaan, en deze zullen heilig voor Hem zijn [Wajjiqra 27:32]. Een maaser beheima [tienden van dieren] is ingewikkelder dan maaser van producten of geld. Laatst genoemde is te berekenen. Met de dieren gaat dit anders.

De eigenaar van jongvee van dat jaar, drijft hen bijeen en maakt de opening zo nauw dat zij slechts 1 voor 1 de omheining kunnen verlaten. De moeders van het jonge vee worden buiten de omheining geplaatst, zodat de dieren met hun hoofden naar de uitgang gericht zijn. Een voor een mag het dier door de opening en alle dieren die de omheining verlaten worden geteld: 1, 2, 3, 4, enz. Zodra de 10e gepasseerd is, zegt hij: "Dit is maaser" en markeert het dier met rode kleurstof.

Het is voor te stellen dat wanneer iemand 500 stuks vee heeft, dan het voor hem toch even slikken is door het idee dat 50 schapen voor Hasjem is.

Het mooist is wanneer de eigenaar zo zou tellen. Zodra het eerste dier de opening passeert, zou hij moeten zeggen: "dit is de 1e [bijvoorbeeld] schaap dat voor mij is". Bij de 2e schaap zegt hij: "dit is de 2e schaap dat voor mij is", enz. Dit is een uitstekende manier om tsedaka [liefdadigheid] te geven. Iemand moet beginnen letterlijk al zijn zegeningen te tellen. Na het opsommen van de kleding, huis, meubels en winst die men heeft, zal het niet zo'n moeilijke taak zijn om een deel te scheiden voor Hasjem. Dus de optimale manier om tsedoke te geven is niets anders dan het beginnen met de waardering wat je allemaal van Hasjem hebt gehad.

Dit concept kunnen we dankzij Divree Hajamiem I/1 Kron. 29:14 verder doorvoeren. Dawied Hamelech zegt daar namelijk: “ki mimcha hakol oemijadcha natanoe lach... want alles is van Jou en uit Jouw hand hebben wij Jou gegeven...”. Deze woorden worden in Kiddoesjien 32a als volgt uitgelegd. Een van de rechtssystemen voor de overdracht van de eigendom van een roerende voorwerpen, gaat door middel van mesjichah [overdracht van eigendom], waarbij de koper het object die hij gekocht heeft letterlijk naar zichzelf toetrekt. Echter dit geldt niet wanneer het object dat is overgenomen nog steeds in eigendom van de verkoper is. Mesjichah is alleen op neutraal terrein te verkrijgen.

We weten dat we alles van Hasjem krijgen. Echter moeten we goed realiseren dat we onze bezittingen nooit werkelijk hebben verworven van Hem. Er heeft nooit een mesjichah – overdracht van eigendom – plaats gevonden. Dit omdat alles hier op de wereld het terrein van Hasjem is. Er bestaat nergens in de wereld, in het universum, in de gehele schepping waar dan ook, een neutraal terrein!

Terwijl Hasjem ons bezittingen geeft, zijn wij geen werkelijke eigenaren van deze spullen. Het is eerder te vergelijken met iemand die jou toestemming geeft om zijn spullen voor een [on]bepaalde tijd te lenen. Wanneer we dan tsedoke geven, moeten we ons heel goed realiseren dat we in de realiteit niet iets geven wat van ons is. Het is eigendom en geld van Hasjem die wij slechts aan Hem teruggeven.

Terug naar de pasoek [vers]. Daar komt het woordje jad – hand – in voor. Echter wordt het woordje jad ook gebruikt wanneer we figuurlijk een domein bedoelen: “oemijadcha natanoe lach... en uit Jouw hand hebben wij Jou gegeven...”. We hebben nooit een stuk eigendom van Jou verkregen, want het was altijd Jouw domein.

Door dit te realiseren en dit idee in je leven toe te passen, leer je ook altijd blij te zijn met jouw lot. Hoe vaker je iets van bijvoorbeeld een rijk familielid ontvangt, hoe gewoner het wordt en de enthousiasme ebt langzaam weg. Zodra je je realiseert dat alle bezittingen die je hebt eigenlijk met toestemming in bruikleen hebt, dan zal je uiteindelijk altijd blij en tevreden zijn met wat je hebt en zal je blij zijn om tsedoke te geven. Ook 50 schapen!

Bron: Limud Yomi Deel I

©Jodendom-online 2014