Wat de geleerden ons leren is dat de wekelijkse Parasja altijd actueel is. Het moment dat de IDF tijdens Operation Protective Edge grondtroepen in moesten zetten voor hun strijd tegen terrorisme vanuit Gaza, viel dat precies in de week van Parasja Mattot, waar de oorlog tegen Midjan wordt besproken. Daarbij komt het feit dat wij nu in de Drie Weken zitten, een treurperiode waarin de treur vanaf 17 Tammoez steeds verder toeneemt en culmineert in Tisja Be'av, de 9e van Av. Een gevaarlijke tijd voor oorlogsvoering!
Al decennia lang wordt het Israëlisch leger onterecht afgeschilderd als een groep wrede, agressieve, getraumatiseerde mensen die door eigen ervaring of familie-ervaring de weg kwijt zouden zijn geraakt waardoor zij als beesten Palestijnse gebieden in opdracht van de Israëlische regering zouden bezetten. Wanneer er dan wordt aangetoond dat zelfs in tijd van oorlog er geen sprake is van verkrachtingen door IDF-ers bij Arabische vrouwen, zoals vele legers ter wereld op plekken van bezetting uit frustratie doen, wordt dit weer bestempeld als discriminatie.
Laten we op de voorhand heel duidelijk zijn: iedere vorm van oorlog is smerig. Maar daar gaan we in dit artikel niet onze focus leggen, maar op wat Israël en haar leger werkelijk doen en dat deze volledig conform is naar de middot, karaktereigenschappen, die Hasjem aan de Jood gegeven heeft. Deze middot is de essentie wat een Jood zo uniek [niet beter] maakt en dus ook ons leger anders maakt dan de legers van de niet-Joden.