Open je mond niet voor lasjon hara. Dan is deze duivel in ónze handen!

In Parasja Tazria wordt verteld over de wetten van Tsara’at. Tsara’at was een wonderlijke ziekte die werd toegebracht aan een persoon die lasjon hara over een mede-Jood sprak. Iedereen die met Tsara’at werd gediagnosticeerd, werd buiten het kamp of stad gestuurd om een eenzaam bestaan te lijden. Tsara’at is te vergelijken met melaatsheid, hoewel het toch ook heel anders was.  

Wanneer iemand nadelig over zijn naaste Jood spreekt, ook al is het de waarheid, wordt dit lasjon hara genoemd. Hij mag hem weliswaar beschuldigen van het ontnemen van business of hem niet te respecteren, maar zulke relaties kunnen beëindigd worden. Maar lasjon hara is in staat huwelijken en andere relaties te vernietigen zoals partnerschappen en vriendschappen. In wezen veroorzaakt laster eenzaamheid, want de toehoorders die de lasjon hara hebben aangehoord en deze hebben geaccepteerd, gaan vaak niet meer op dezelfde manier met de mensen om waarover laster is gesproken.  

De Tora zegt dat de straf en verzoening voor het spreken lasjon hara besmetting met Tsara’at was. Hierdoor raakte iemand sociaal geïsoleerd. De lasteraar werd uit het kamp gestuurd en werd "spiritueel onrein" verklaard, zodat mensen bij hem uit de buurt bleef. Het doel van deze straf was niet om de zondaar an sich te treffen, maar eerder hem te attenderen op zijn zonde. Wanneer de lasteraar gedwongen werd om alleen te zijn, dan kreeg hij de kans om alle eenzaamheid en de pijn, die hij door karaktermoord veroorzaakt had, te overdenken.   In Talmoed Nedarim 64 wordt er geleerd dat een metsora' [de met tsara'at getroffene] iemand is alsof hij dood is. Hij werd beperkt in zijn mogelijkheden andere mensen te helpen doordat hij geïsoleerd was geraakt. Wanneer de metsora' voelde dat hij 'dood' was doordat hij was losgekoppeld van de gemeenschap, bracht dit hem tot tesjoeva en zijn lasterlijke praat - waardoor mensen van elkaar worden losgekoppeld - werd gestopt.  

De Tora leert ons hoe we de kracht van spraak positief kunnen gebruiken. Daarom waarschuwt Misjle [Spreuken] ons dat leven en dood afhangt van onze spraak. Laten we daarom woorden gebruiken die bemoedigend zijn, die liefde, zorg, begrip en waardering tonen. Hierdoor worden onze relaties versterkt waardoor de vrede en eenheid onder de Joden wordt vergroot.   

 ©Rabbi Sprecher 2017