| Suicide en Jodendom |
| Publicatiedatum: dinsdag 17 december 2019 |
Auteur: Opperrabbijn R. Evers | 1.663 keer gelezen |
|
|
| Halacha, Noachieden, Gezondheid, psychologie en sport, Leven, dood en Opstanding der doden » |
|
|
 De persoonlijke invulling van het leven
De waarde van het eigen leven is een persoonlijke en subjectieve beoordeling. Iemand, die niet in staat was enige zin te geven aan zijn leven, aan het leven van anderen of het leven in het algemeen, diens leven was inderdaad waardeloos. Het Jodendom ziet het leven hier op aarde als een overgangsfase tussen de gelukzalige toestand vóór de geboorte en het leven in Gan‑Eden, het Paradijs, dat men deelachtig kan worden na een G’dsvruchtig leven hier op aarde. In deze wereld komen verleden en toekomst met elkaar in contact.
Wellicht verklaart deze gedachte een merkwaardig fenomeen in de Schepping: het begrip tijd. Het leven in deze wereld kent geen ‘tegenwoordige tijd’. Het nu heeft geen duur of permanentie, is niet stationair; het heden is constant in beweging. Het nu, het heden is niet te vatten voor de mens. Het is slechts een combinatie van het verleden en de toekomst. Zodra men het woord ‘moment’ uitspreekt is een toekomstig ogenblik reeds veranderd in verleden. Het leven kent geen werkelijk heden. Op het vers [Psalmen 144:4]: ‘Zijn dagen zijn als een voorbijgaande schaduw’, zeggen onze Wijzen: ‘’s Mensens leven is niet eens als de schaduw van een muur of een boom waarvan de schaduw nog enige permanentie bezit maar is slechts als de schaduw van een voorbijvliegende vogel zonder enige tastbare duurzaamheid’ [Vgl. Bereesjiet Rabba 96].
De mens wordt geroepen zijn tijd nuttig te besteden, zijn leven waarde te geven. Voor het heden en het verleden geldt het alles‑of‑niets‑principe; of het staat in het teken van ijdelheid en nihilisme of het dient als onderdeel van een groter, betekenisvol geheel. Degene, die het leven ziet als een voorbijgaande fase op weg naar een grootse toekomst, ervaart dit leven als ‘voorpoortaal, waarin hij zich opmaakt om zijn opwachting te maken in het Paleis van de Koning’. Het leven heeft grote betekenis voor hem en zelfs de onaangename kanten hebben een positieve betekenis. Indien het leven een intrinsieke waarde had, dan betekent de dood niet het einde. Indien de dood niets anders is dan het absolute einde, heeft het leven inderdaad geen zin.
|
| [1] « 7 | 8 | 9 | 10 | 11 » [18] |
|
|