Het verband tussen de Haftara en de parasja
De eerste wet in parasjat Misjpatiem gaat over de Hebreeuwse slaaf, een onderwerp van fundamenteel belang. Wanneer een dief datgene wat hij gestolen heeft, niet kan teruggeven aan de rechtmatige eigenaar en de boete niet kan betalen, dan kan de rechtbank hem tot zes jaar slavernij veroordelen. Ook als iemand zo arm is geworden, dat hij niet meer in staat is om zichzelf en/of zijn gezin te onderhouden, kan hij zich als slaaf verkopen. De Bnei Jisraël waren slaven in Egypte en hebben daar zwaar onder geleden, voordat Hasjem hen bevrijdde. Daarom verwachtte Hasjem van hen dat zij met hun ongelukkige broeders die als slaven bij hen in dienst waren, zouden meevoelen en hen met erbarmen zouden behandelen. Daarvoor heeft Hasjem in de Tora regels gegeven hoe men zorgvuldig met zijn slaven moet omgaan en hen nimmer mag exploiteren en hen na zes jaar vrij moet heenzenden. Het Nederlandse woord ‘slaaf' geeft een onjuiste voorstelling van het Hebreeuwse woord ‘Ewed of Sjifcha - slavin. Het doet herinneren aan de manier waarop de Nederlanders vroeger hun slaven behandelden en aan de slavenhandel, waarbij Nederland nauw betrokken is geweest. De Tora zegt dat de ‘eved de broeder is van zijn meester en hij moet humaan en met consideratie worden behandeld. De Talmoed zegt, dat wie zich een slaaf aanschaft, die schaft zich een meester aan, want als bijvoorbeeld de meester maar één bed in huis heeft, dan moet hij dat aan zijn slaaf geven en zelf moet hij op de grond slapen...!De Haftara schildert een periode af, waarin dit voorschrift helaas op grote schaal ernstig werd overtreden. Jeremiahoe's waarschuwingen en vermaningen werden in de wind geslagen en de vijand veroverde, in opdracht van Hasjem, Jeruzalem en voerde de overgebleven bevolking weg in slavernij.