Het Boek Wajjikra (Leviticus) waarmee wij deze weken beginnen, is ook bekend onder de naam ToratKohaniem - de Wetten van de Priesters. Het gaat hoofdzakelijk over de korbanot (offers) die gebracht werden in het Misjkan (Tent der Samenkomst).

De eerste groep offers wordt korban olá - brandoffer - genoemd. Het dier wordt naar de ingang van het Misjkan gebracht. Bij vee legt degene die het offer brengt, zijn handen op het dier. Daarna wordt het geslacht en de kohen sprenkelt het bloed op het altaar. Het dier wordt gestroopt en in stukken gesneden. De stukken worden gesorteerd, gewassen en op het altaar verbrand. Een soortgelijk proces wordt beschreven voor de verbranding van andere dieren en gevogelte.
De verschillende meeloffers worden beschreven. Een deel van de meeloffers wordt verbrandt op het altaar, de rest wordt door de kohaniem opgegeten. Het is verboden om gist of honing te mengen met de offers. De vredesoffers, die gedeeltelijk op het altaar worden verbrand, en gedeeltelijk worden opgegeten, kunnen zowel rundvee, schapen als geiten zijn.

De Tora verbiedt het eten van bloed of chelev (bepaalde vetten van de dieren). De offers die verzoenen voor onopzettelijke overtredingen die door de Kohen Ĝadol, door de hele gemeenschap, door de vorst en door een gewone burger gepleegd worden, worden uitgebreid besproken.

De voorschriften voor schuldoffers worden opgenoemd. De meeloffers voor diegenen die zich geen normaal schuldoffer kunnen permitteren, de offers die verzoening doen voor misbruik van heiligdommen, de voorschriften voor „twijfelachtige schuld" en offers voor oneerlijkheid worden in detail besproken.

Miftir Zachor lees je bij "inzicht".

Bron: Joods Leven