Ovadja is hofmeester aan haar hof en hij is een gelovig man. Hij verbergt 100 Profeten van Hasjem in twee grotten en zorg persoonlijk en in het geheim voor hun eten en drinken. Dat kost hem zijn hele fortuin. Hij verkoopt al zijn bezittingen om de Profeten te kunnen onderhouden en leent zelfs een grote som geld van koning Achaz tegen rente (hetgeen verboden is van Tora, maar wat kan hij anders doen?) om de Profeten te blijven onderhouden. Ten slotte, wanneer Achaz om de rente komt en Ovandja dat niet heeft, wordt hij ziek van ellende en sterft, zijn vrouw, een groot tsadeket, zonder een cent en zonder een stukje brood in huis achterlatend. Wanneer Achaz opnieuw komt om zijn rente te ontvangen en wanneer hij dan beseft dat er niets te halen valt, dreigt hij de arme weduwe haar beide zoons mee te nemen als slaven, als zij niet betaalt.

In wanhoop wendt de weduwe zich tot de Profeet Elisja en vraagt hem om hulp. „Wat heb je in huis?" vraagt Elisja. Hij wil graag helpen, maar wil beginnen met iets dat zij zelfs bezit. „Het enige wat ik nog over heb is een kan met een beetje olie," antwoordt de arme vrouw. Elisja zegt: „Olie brengt licht en vreugde voor de mensen. Ga naar je buren en leen zoveel mogelijk lege oliekannen. Ga naar huis, sluit alle deuren (want het wonder zal niet in het openbaar gebeuren) en vul alle oliekannen met de olie uit je eigen kan."
En zo gebeurt het. De vrouw giet de olie uit haar kan in een lege kan en haar zonen zetten de ene lege kan na de andere onder de uitgietende oliekan. Het houdt niet op. Toen alle kannen gevuld waren, stopte de olie­stroom. Goed nieuws bereikte de familie: de prijs van olie was gestegen, en zo konden zij de olie verkopen tegen een fortuin. Het bracht meer dan genoeg op om de lening terug te betalen en er bleef nog over voor de rest van haar dagen. En niet slechts dat, maar Elisja zegende haar opdat al haar nakomelingen voor altijd parnassa zouden hebben.

Bron: Joods Leven